NETCENTRISCH WERKEN IN ONTWIKKELING - Kees Boersma

weinig aandacht aan. De OvD-G geeft in zijn verhaal aan dat het leeftijdsverschil tussen 12en 17 wel veel uitmaakt voor hem, maar in het CoPI gaat het verhaal vooral over het aantalleerlingen dat aanwezig is in het lokaal. In het narratief zien we een dominante stroming inhet verhaal over het aantal leerlingen, en een onderliggend verhaal van de OvD-G over deexacte leeftijd van de leerlingen.In de interviews na deze oefening leggen de leider CoPI en de OvD-G uit hoe zij dit hebbenervaren en welke invloed het achterhalen van deze informatie heeft gehad op het geneeskundigproces. De OvD-G legt zijn overweging uit:“Dat is voor ons wel van wezenlijk belang om te weten, want het was een middelbare school. En of kinderen nouelf zijn of zeventien, dat is voor zorg, waar wij ons op kunnen voorbereiden, is dat een behoorlijk verschil. Metname is dat een verschil met opvang in de ziekenhuizen. Een ziekenhuis kan makkelijk vijf zeventienjarigenopvangen, maar vijf elfjarigen, dat is een heel ander verhaal. Dat zit hem erin dat een elfjarig niet behandeldkan worden als een volwassene met medicijnen en infusen en noem maar op. Daar heb je echt kinderartsenvoor nodig. En daar heb je gewoon kinderspullen, kindermedicijnen en alles voor nodig. Een zeventienjarigekan je wel zien echt als een volwassen patiënt, dus daar kan je volwassene protocollen op los laten, iets watveel meer voor komt en waar veel meer algemene hulp op af kan worden gestuurd. Maar voor ons zelf en ookvoor de ziekenhuizen waar je eventueel naar toe moet verwijzen. Of je nou vijf kinderziekenhuizen moet regelenof vijf algemene ziekenhuizen, dat is nogal een verschil in Nederland, zeker in Noord-Holland. Dus zodoendewas voor ons de leeftijd van de kinderen wel vrij belangrijk. En daar heb ik inderdaad geen goed antwoord opgekregen, nee.”Het kunnen inschatten van de leeftijd van de kinderen is een randvoorwaarde voor het snelkunnen afhandelen van het geneeskundig proces na de gijzeling. In het CoPI-overleg is er nogniet voldoende ruimte om dit onderliggende verhaal duidelijk te maken. Het blijkt dat anderedeelnemers in het CoPI niet goed kunnen inschatten van welk belang het achterhalen van dejuiste leeftijd is voor de geneeskundige kolom. Dit blijkt ook uit het verhaal van de leiderCoPI:“Ik heb wel een beeld van waarom ze die leeftijd willen weten, omdat ze hun nazorg daarop moeten voorbereiden,de opvang. Maar op dat moment had ik misschien ook wel zoiets van ‘ja, wat is nu even de meerwaardeals je de leeftijd weet?’ Je weet dat je naar een middelbare school gaat, dus dan zijn de kinderen tussen detwaalf/dertien en de zestien/zeventien jaar … natuurlijk weet je dat een klas niet die hele leeftijdsgrens heeften misschien is het dan wel handig om te weten of het nou een groep van zeventien-/achttienjarigen is of eengroep van dertien-/veertienjarigen, dat er een hele andere aanpak tussen zit … we waren toen nog te drukbezig om die gijzeling tot rust te manen. Aan de andere kant snap ik ook wel dat die OvD-geneeskundig bezigis om zich voor te bereiden op tijdstip: T + x.”Onder de tijdsdruk en de onzekerheid in dit stadium van het overleg wordt er door de leiderCoPI besloten om voorbij te gaan aan de overweging van de OvD-G en de CoPI-vergadering tebeëindigen. Hier komt ook een paradox in terug: de autonomieparadox. De verschillendedisciplines zijn gewend autonoom op te treden, maar moeten tijdens het incident ook informatievanuit andere disciplines verwerken en met elkaars overwegingen rekening houden.37