NETCENTRISCH WERKEN IN ONTWIKKELING - Kees Boersma

hulpverleningsorganisatie is iets wat constant problemen oplevert voor multidisciplinairecoördinatie. Er kunnen andere interpretaties bestaan over dezelfde begrippen, terwijl mendenkt het over hetzelfde te hebben. Of er ontstaat onbegrip omdat men acties onderneemtdie tegen bepaalde, onbewuste routines van een andere discipline ingaan.Als we de benadering die gericht is op werkpraktijken afzetten tegen de kennis die er in de organisatiewetenschapis ontwikkeld over coördinatie, kunnen we analyseren waar de multidisciplinairecoördinatie problemen in de rampenbestrijding uit voortkomen. Een overzicht van onderzoekenover coördinatie in het afgelopen decennia laat zien dat coördinatie tot stand komt doorgrofweg drie elementen: het verdelen van verantwoordelijkheden, het creëren van voorspelbaarheiden het ontwikkelen van wederzijds begrip 33 . Als we dit combineren met het bestaanvan de verschillende werkpraktijken per discipline, zien we dat het creëren van wederzijdsbegrip tussen de disciplines om tot coördinatie te komen, door het bestaan van verschillendewerkpraktijken, problemen oplevert. Op het moment dat er geen wederzijds begrip ontstaat ishet ook erg lastig om op basis van voorspelbaarheid tot coördinatie te komen, met anderewoorden om op elkaars acties te anticiperen. Het ontbreken van wederzijds begrip en het teweinig aandacht geven aan het duiden van informatie veroorzaakt dus coördinatieproblemen.Vanuit deze constatering hebben wij ons gericht op de samenwerking tussen de verschillendedisciplines om tot coördinatie over de grenzen van de werkpraktijken heen te komen; dit is watwij ‘boundary work’ noemen. Binnen het ‘boundary work’ geven de verhalen die in en rondomhet CoPI verteld worden inzicht in de verschillende interpretaties die de disciplines bewust ofonbewust hebben. Door het weergeven van de verhalen en de duiding hiervan worden ook deoverwegingen zichtbaar die belangrijk zijn in de werkpraktijk van de disciplines. De verhalengeven ons als onderzoekers dus toegang tot de belevingswereld van de verschillende disciplinesen inzicht in de coördinatieproblemen die tussen de disciplines ontstaan.Als we weer terug gaan naar de verhalen die in de voorgaande casus in het CoPI werden verteld,is aan het gebruik van de persoonsvorm en de dominantie van de rollen in het verhaal temerken dat juist deze verhalen ook erg sturen op welke manier er gecoördineerd wordt enwelke discipline daar leidend in is. Naast de dominante verhalen in het CoPI-overleg, speeldener ook achterliggende verhalen rondom belangrijke besluitvormingsmomenten. Deze verhalenlaten ons zien dat, in het verlengde van informatiemanagement, het niet alleen gaatom het uitwisselen van de benodigde informatie, maar ook juist om het duiden van die informatievanuit de verschillende werkpraktijken. In de CoPI-overleggen wordt er constant sturinggegeven vanuit de eigen werkpraktijken van de disciplines, waardoor de verschillende interpretatiesvan informatie niet altijd zichtbaar worden, maar wel het multidisciplinaire afstemmingsprocessterk beïnvloeden. Verhalen worden vaak niet volledig verteld of er wordt nietgenoeg rekening gehouden met het bestaan van andere interpretaties en werkpraktijken.33 Zie bijvoorbeeld Okhuysen, G.A., & Bechky, B.A. (2009) Coordination in Organizations: An Integrative Perspective, TheAcademy of Management Annals, Vol.3:1, p.463-50243