Belafonte magazine Spring 2016

column
Fotografie: www.villadinamica.com
Hollywood
(1960-1980)
in beeld
The
Virgin
Collection
By Oscar
Abolafia
Unieke portretten van Jacqueline Kennedy,
Michael Jackson, Frank Sinatra en vele
anderen door topfotograaf Oscar Obolafia.
Nu exclusief beschikbaar via VIDA REAL.
Ontdek meer topproducten,
onderscheidende merken, unieke
reisbestemmingen en events via het luxury
en lifestyle platform van Nederland.
www.vidareal.nl
VIDA REAL. The best life has to offer.
Hoog bezoek
aan de Côte
De vrouw van de toenmalige Arabische kroonprins landde
4 dagen later op Cannes/Mandelieu dan voorzien, om drie
augustusweken met de kinderen in Mougins doorbrengen.
Haar privévliegtuig moest uit Toronto worden overgevlogen,
want een lijnvlucht in die kringen is gewoon ‘not done’.
Vandaar de vertraging.
In mijn functie van Directeur Verhuur en Beheer bij John Taylor
Croisette, begeleidde ik het zomerverblijf van hooggeplaatsten
zoveel mogelijk zelf en was ik inmiddels twee weken bezig met
de voorbereidingen op het ‘Domaine de Ranguin’ in Mougins,
ooit gebouwd door de monniken van het eiland Saint Honorat
voor de kust van Cannes. Die voorbereidingen bestonden
uit het aanbrengen van airco in het hele huis (tijdens de Zuid
Franse zomer mocht de binnentemperatuur niet boven de 18
graden komen, zo was de opdracht), het brandschoon laten
maken van 1.400 m² huis, het instrueren van de Gouvernante,
het huiszilver in de kluiskast extra laten poetsen en controleren,
et cetera. Drie dagen voor de aankomst van de Prinses reed de
enorme truck combinatie het park op. Kristal, kinderspeelgoed,
bestek, keukengerij, kleding en alle andere, op vakantie
onmisbare, goederen werden uitgeladen door ingevlogen
koks, kamermeisjes, chauffeurs en veiligheidskleerkasten met
glimmende schedels. De volgende dag stonden 6 brandschone
Mercedesen en drie zwarte minibusjes, strak opgelijnd in
afwachting van de komst van de tijdelijke hoofdhuurster,
uiteraard met de chauffeurs in donker pak en pet in de houding
ernaast. Op het moment van aankomst was de spanning
te snijden. Zou ze het goed genoeg vinden? Het huis was
weliswaar geselecteerd door een waarachtige Generaal (in
uniform) van de ‘s lands krijgsmacht en zijn instructies waren
strikt opgevolgd, maar toch… De Prinses arriveerde buiten
mijn zicht rond 2 uur ‘s middags en installeerde zich in haar
appartementen in een vleugel van het imposante en antieke
bouwwerk. En ja hoor, om 23.15 uur gaat mijn telefoon. “Er
staat geen ijskast in haar slaapvertrek!” “Nee, er staan er 4 in de
keukens beneden en het personeel is dag en nacht beschikbaar”.
“Kan dat wachten tot morgenochtend?” Wie ik wel dacht voor
me te hebben! “Waardeloze service”, enzovoort, enzovoort.
Maar hoe kom je ‘s nachts aan een nieuwe ijskast in Cannes?
Dankzij vriendschappelijke relaties in de stad, stond hij er
anderhalf uur later uitgepakt en wel. Mijn telefoon leefde de
volgende morgen rond half zeven iets eerder op dan ik. “Er
is een probleem”! “De Prinses heeft geen draadloze telefoon
in haar vertrekken”!! Weer: “waardeloze service”, “er met de
pet naar gooien” en “betalen we soms niet genoeg”. Deze
opdracht was simpel. Het apparaat werd aangekocht en op
naar Mougins. Eenmaal ter plaatse was er een hindernisje. Het
was hoogwaardig technisch werk, het draadloze apparaat aan
te sluiten, althans volgens het praktisch voltallig aanwezige
personeel van de aanstaande Koninklijke Hoogheid. “Nou, dan
doe ik het toch even” stelde ik voor. “Onmogelijk!! Een man in
de vertrekken van de Prinses!”. Disrespect! Vrijpostigheid! Maar
ja, wie dan wel? “We vragen het de Prinses”. De kapster vraagt
aan de persoonlijk assistente of die het hachelijke avontuur
aandurft om dit probleem voor te leggen aan de Prinses. De
Prinses vindt het vraagstuk aanzienlijk minder groot dan haar
gevolg, belooft zich terug te trekken in een vertrek, terwijl ik de
draadloze telefoon installeer. Zogezegd trek ik, begeleid door
de persoonlijk assistente en de kapster, naar het Prinsesselijk
verblijf. Even wachten voor de deur, zodat de PA kan kijken of de
Prinses zich al heeft verscholen en mijn technisch hoogstandje
kan beginnen. De bank wat van de muur schuiven om het
stopcontact te bereiken, op de knietjes en…………. “Good
Morning”!!….Een perfect Oxford accent op een stem van een
zeer zeldzaam soort fluweel. Je laat het wel uit je hoofd om
op te kijken en een opgewekt “Good Morning your Highness”
lijkt dus voldoende. “Mag ik u een kopje thee aanbieden”? Hoe
reageer je hier nu weer op zonder een diplomatiek incident te
veroorzaken? Met die gedachte kijk ik ietsjes op en zie twee
blote voetjes (maatje 38) in het hoogpolige tapijt staan. De
Prinses schiet in een warme lach en ik kijk ongewild op. Nu heb
ik uitzonderlijk mooie dingen gezien in mijn leven, maar deze
jongedame in alleen, nota letterlijk bene, een kort badstoffen
ochtendjasje, blijft levenslang in de top drie, na mijn vrouw
en de Nachtwacht. Schitterende zwarte woestijnogen in een
sprookjesmooi gezichtje kijken me geamuseerd aan en ze
bestelt thee voor twee zonder mijn antwoord af te wachten.
De Arabische Prinses en ik raken, na het wegwerken van wat
overtollige draden van de (zogenaamd) draadloze telefoon, in
een geanimeerd gesprek over wereldpolitiek, reizen, kinderen,
de volbloedpaarden van haar echtgenoot en de aroma
van de inmiddels geserveerde thee. Een half uurtje later is
loskomen een opgave door haar aanstekelijke lach, volkomen
schoonheid, algemene ontwikkeling en haar gevoel voor
humor. Teruggeworsteld in mijn rol en met een respectvolle
groet neem ik afscheid, maar niet zonder nummers te hebben
uitgewisseld, voor het geval mijn team en ik haar verblijf
zouden kunnen veraangenamen, mocht zij daartoe suggesties
hebben. Haar nummer heb ik nog steeds. De volgende morgen
arriveer ik rond achten op het domein, om de regie van het
prinselijk verblijf te vervolgen vanuit mijn hoofdkwartier in de
keukens. De Gouvernante begroet mij vriendelijk en zegt: “Nou,
u heeft wel indruk gemaakt op de Prinses”! “O ja”? vraag ik
huichelachtig om zo veel mogelijk te horen hoe groot die indruk
dan wel is geweest. “Ja”, vervolgt de Gouvernante achteloos,
terwijl ze aandachtig het ontbijtbestek poetst: “De Prinses zei,
dat ze zo’n leuk gesprek had gehad met die werknemer van de
telefoonmaatschappij”!
Loet C. Donkers
Belafonte|81