Onafhankelijkheidsfeesten Tienhoven, Oud-Maarsseveen en Breukeleveen op 9 en 10 september 1913

. 20
't tooneel werd van een doodelijke worsteling tusschen het
overschot van de Fransche armee en de legers der Bond·
genooten?
En zoo 't daartoe niet kwam; zoo Pruissen en Russen,
wier voorposten zich reeds over de grenzen schoven, zonder
slag of stoot het land binnentrokken - wie kon ver·
zekeren, dat ze Nederland niet als een overwonnen land
zouden beschouwen en het laatste spoor van zijn onaf·
hankelijkheid zouden uitwisschen?
Inderdaad, dit laatste gevaar was niet het geringste.
Zoo slingerde de volksziel tusschen hoop en vrees. Men
aarzelde, men weifelde, men wist niet witt te doen en wat
te laten.
Toen kwamen ze bijeen: de 3 kloeke mannen - eere
zij hun nagedachtenis! - VAN HOGENDORP, VAN DER
DUYN VAN MAASDAM en VAN LIMBURG STIRUM, Om te
beraadslagen wat te doen ware om het nationaal bestaan
te redden. En ze zagen den weg tot de vrijheid klaar en
duidelijk: tegenover de ontmoedigde Fransche bezetting
mocht niet langer geaarzeld, en de legers der bondgenooten
mochten geen laf en. besluiteloos volk op onze erve vinden.
Ze moesten er ontmoeten: een natie die haar recht en haar
vrijheid hernam en een plaats voor zich opeischte onder
de volkeren van Europa.
En ze geloofden, ze wisten, dat er slechts een woord
behoefde gesproken, een daad behoefde verricht te worden,
om tot z66 moedig optreden het zich terugvindend volk
te bewegen.
Dat eene woord was de naam van Oranje, en die eene
daad het opnemen van het Landsbestuur in den naam
van Oranje.
Dit laatste was geen verzinsel, zoomin als de macht
van den Oranje-naam een fictie was. Of was en bleef de