Bij Nederlands Bevrijding

BIJ NEDERLANDS

... BEVRIJDING

?

GARMT STUIVELING

---

9NI01niA3H SONV1tl303N 1m

---

GNV'ltiAV1JD·S, - 'ltiHDOti1IH "M. ·o

D NIOfiCIAtl

---

TIJDENS DE BEZETTING

---

Vorstenverrader en verradersvorst,

wiens haat verraderlijk ons vaderland

waagde te maken tot verraderland,

en op ons vreedzaam volk uw wreed volk dorst

te hitsen z6, dat als in blote borst

die dolkstoot d6ordrong van verradershand:

vorst van verraad, hoe zwaar slaat naderhand

u de aanklacht van dit bloed, door u vermorst!

Machtig braveert ge en machtig bralt uw mond: .

en wat ben ik? - Op dit vertrapt stuk grand

een dichtertje dat heimlijk rijmpjes boekt.

Maar als uw naam voor vuilnis ligt versmeten

doet nog mijn vers mijn volk uw vonnis weten:

vervloekt, vervloekt, tot in de hel vervloekt!

7

---

Machtigste man, die held wil zijn en hater,

heilige en heerser, en wiens hand onze eeuw

de vorm geeft die haar kenbaar maakt voor later :

wat zal uw eigen vorm zijn: luis of leeuw?

Grootheid-van-schijn is als een beeld van sneeuw

dat een dag zonlicht omsmelt in vuil water.

Zo smelt verachtlijk 's volks almachtig prater

eens tot wreed schreeuwertje in veel wreed geschreeuw.

Want schoon uw hand de keel knelt van ons heden,

vrij voor uw brute greep is 't rijk verleden,

vrij is de toekomst, die uw waanzin wraakt.

Of dacht ge soms, door volk na volk te vreten,

dat eens uw vraatzucht wei genie zal heten

en dat succes een schoft tot schepper maakt?

8

---

Vorstin, die meer dan veertig Jaar dit land

hebt geregeerd naar wijsheid en geweten:

in trotse trouw een schalm ter gouden keten

van Uw geslacht, die de eeuwen overspant -

hoe maakt Uw waardig woord de dwaas te schand

die reeds Uw naam verguisd waant en vergeten:

nog staat, en door geen storm wind omgereten,

de Oranjeboom in Hollands tuin geplant!

Schiep eens uit benden zonder tucht en wet

des Zwijgers wil de kern van 't volksverzet,

kern van 't volk zelf, strijd-sterk in hart en handen

nu wekt Uw stem, uit wanhoop, wrok en spijt,

opnieuw 's volks kern tot Geuzen, U gewijd,

vrije Vorstin der straks weer vrije Ianden!

9

---

IN MEMORIAM

---

Alleen de dood onthult wat iemand was:

de spiegel van zijn onbedrieglijk glas

kaatst klein wie om bet sterven 't Ieven vreesden,

gr6ot wie om 't Ieven zich van vrees genas.

U schonk bet lot, als zelfgekozen part,

een schot-snel einde aan liefdes wrangste smart.

Doch wij, eenzaam gedoemd tot verder Ieven,

ons gaat dit salvo daaglijks weer door 't hart .. .

Zo ver zijt gij ons voor, dat kreet noch klacht

meer op-reikt tot de sterren van uw nacht,

die nog ten troost door onze tranen stralen:

Wie 't offer waagt, heeft liefdes wil volbracht.

0 vrucht en bloem gelijk, van dood en jeugd,

gerijpt, opeens, wijl ons ow knop nog heugt,

geplukt, opeens: tot ooft voor 's hemels korven ...

Al 't leed is aards, al 't bovenaardse is vreugd!

---

BIJ NEDERLANDS BEVRIJDING

---

Waaide ooit de vlag zo weids, klonk zo vol zin

ons oud Wilhelmus, als nu 't volk, verenigd

van Noord en Zuid, de ellende voelt gelenigd

op 't flonkrend feest van vrijheids nieuw begin?

Maar, ledig in de kring van 's lands gezin,

missen gezichten, ons zo lief als 't Ieven:

zonen gedood, vrienden vermoord, verdreven ...

En snikkend houdt ons hart zijn jubel in.

0 Hollands kindren, stervend in uw trouw;

o Rotterdam; o graven aan de Grebbe;

o martlaarsbloed, eer dat ik U vergeet ...

Rijpt vrucht-van-vreugde 't rijkst uit zaad-van-leed?

Stuwt de vloed h6ger, al naar lager de ebbe?

Dan: zalig 't volk dat feest viert in zijn rouw.

13

/

//

/

/ /

/

'

'

---

Hoe ligt uw tuin vertrapt, uw schoon geschonden,

land, nooit in vreugde als nu in nood ons zoet:

steden, stuivend van gruizig puin en roet;

stobben, waar eens ruisende borneo st6nden;

de waterwolf uit dam en dijk ontbonden,

en 't zacht blank duinzand bunker-wreed doorwroet ...

Arm land, 6ns land, dat leeft uit stervensmoed,

lijdend uw lijdzaam wee van honderd wooden ...

Maar zilt waait zeewind lucht en lichaam trots;

zwaar zwelt de wolk, die vruchtbaar 't veld beregent;

de zon zoelt ooft en halmen oogstens-ree.

Groei gr6ot, volk, tussen hemel, aarde en zee:

dat eens ons 't leven zie door 't leed gezegend,

als Jacob, heup-ontwricht, door de engel Gods.

14

---

0 vrijheid, die ons land weer overzont,

goudglans van vrijheid op geboomte en huizen,

vrijheid die zingt in 't golve- en winde-suizen

en bloeiend opgeurt uit weer de eigen grond.

En vrede: woord dat ooze ontwende mood

zoet proeft als honing, zoet als rijpe druiven;

woord, hand-gelijk, wier kracht, zachter dan duiven,·

koorts' bra.ndende ogen koel streelt en gezond.

Vrijheid en vrede! o volk gebenedijd,

driemaal ter dood bedreigd, driemaal herboren:

uit Spaans, uit Frans, uit Duits geweld gered.

Hoor, n6g uit scheemrende eeuw stelt Een uw wet:

,Afkomst breng' toekomst voort, als koren koren.

Zaai wat Ik zaaide in U: gerech tigheid !"

15

---

COLOPHON

Van deze bun del ontstond het eerste drietal sonnetten in 194 0-1941,

het tweede drietal, dat ook als rijmprent verschijnt, in 19 4 3-194 4. De

In Memoriam-kwatrijnen werden seschreven na de dood van twee jonse

vrienden, sefusilleerd te Amsterdam op 8 Maart 1945. De uitsave,

verlucht met een houtsravure van Jan Th. Giessen, sezet uit de Lutetia

en in het verborsene sedrukt, werd na de bevrijdins in de handel sebracht

door G. W . Breushel te 's-Graveland. De oplaas bedraast 900

senummerde en sesisneerde exemplaren op seschept Hollands papier en

4000 sewone exemplaren. De nummers 1-50 zijn sereserveerd voor

auteur en uitsever; van de opbrensst der nummers 51-900 is tien

sulden per exemplaar bestemd voor de naselaten betrekkinsen der

slachtoffers van de Duitse terreur.