OM Mei 2017

Het succes van
Finland
Een week uit het
leven van een alumna
Goed, beter, best:
prestatiedrang of
prestatiedwang?
Wist je dat...?
Alles wat je altijd al
wilde weten over
ODIOM-leden
De PromoCie
aan het woord
1
2
3

REDACTIONEEL
Lief OM-lezer,
ODIOM
In onze maatschappij lijkt het soms veel te draaien om ‘het zijn van de beste’.
De beste leerkracht, de beste student, de hoogste cijfers etc. Wanneer het
niet gaat om ‘de beste’ zijn als persoon, dan draait het wel om het zijn van
het beste team, het beste land of de beste universiteit. Vandaar ons thema
voor dit OM: ‘de beste’.
Zo schrijven onze studenten van ODIOM over de prestatiedruk als student in
de ‘Chat’ en schrijft Maaike in haar column over haar persoonlijke ervaringen
in het zijn van de beste bij de playbackshows uit haar jeugd (inclusief foto’s!).
Verder hebben we weer interessante artikelen en interviews. Zo is er een interessant
interview over het combineren van topsport en studie, maar ook een
artikel over het onderwijs in Finland. Geertje heeft dit keer een interessant stuk
geschreven over ‘generatie Y’. Wil je weten wat dit is? Ga dan snel naar haar
artikel.
Ook de standaard elementen zoals commissie aan het woord, cijfers, TEDtalks
en het nieuws vind je dit keer weer in het OM. In de ‘commissie aan het
woord’ is dit keer de PromoCie aan de beurt! Zij leggen aan jullie uit wie ze
precies zijn en wat ze doen.
Aan het eind van het OM kom je weer aan bij een ander leuk gedeelte van
het OM: de bijlage! In deze bijlage zijn we weer op bezoek geweest bij een
ODIOM-huis met maar liefst drie (!) ODIOM’ers in één huis. Verder kun je een
kijkje nemen in het leven van een alumna en hebben we spannende weetjes
over allerlei ODIOM-leden! Kan je niet wachten tot je bij deze bijlage bent
aangekomen? Klik dan snel hier.
Sara Jonker
Marieke Meijer
Mayke Blok
Maaike Greydanus
Sara Jonker
Geertje Koehoorn
Rikst Lolkema
Marije Remmers
Vormgeving
Rikst Lolkema
Sara Jonker
Marije Remmers
Wij wensen jullie heel veel leesplezier en zijn benieuwd naar jullie reacties.
Liefs namens de RedacCie,
Sara Jonker
De Brouwerij
Jaargang 15
Editie 3
Mei 2017
2

P13
P11
P24
P23
inhoud
OM 2017
8 Goed, beter, best: prestatiedrang
of prestatiedwang?
Een artikel over ‘generatie Y’:
de generatie die wil presteren.
12 Chats
5 Cijfers
14 Fotopagina
19 TED-talks
13 Column
Een column van Maaike over willen
winnen bij de playbackshow.
4 Voorwoord bestuur
Een voorwoord van zowel het bestuurs als het
kandidaatsbestuur
6 Nieuws
Het laatste nieuws rondom onderwijs en
pedagogiek.
16 Interview
Een interview met topsportster Velda Tjalma die
school en topsport combineert.
10 Agenda
20 Het succes van Finland
Over de onderwijsprestraties van Finland
11 Commissie aan het woord: PromoCie
Wie zitten er in deze commissie en wat doen zij?
26 Kinderquatsch
24 Een huis vol ODIOM’ers
25 Wist je dat?
Grappige weetjes over ODIOM-leden
23 Een week uit het leven van een alumna
3

VOORWOORD BESTUUR
Lieve ODIOM’er,
Dit keer staat het ODIOM Magazine in het thema van ‘de beste’. Zeker
weer een erg interessant onderwerp voor ons allemaal. De prestatiemaatschappij
waarin we leven vraagt namelijk veel van ons als ‘de nieuwe generatie’.
Maar verder ga ik daar niet op in dit keer. Ik zou het namelijk heel graag
willen hebben over het beste jaar van mijn leven. Dat was namelijk afgelopen
jaar, waarin ik de functie van Voorzitter van de mooiste vereniging mocht
vervullen.
Ruim een jaar geleden begon dit grote avontuur en ik durf nu aan het einde
wel te zeggen dat de keuze om zo betrokken te raken bij ODIOM mijn beste
keuze tot nu toe is geweest. Samen met de rest van het bestuur hebben
we een tijd gehad die we nooit zullen vergeten, maar aan alles komt (helaas)
een einde.
Dit jaar had niet kunnen zijn wat het is geweest zonder jullie. Samen met
jullie hebben we heel wat meegemaakt. Denk maar even aan de theeleut waar
we bulten koekjes hebben opgegeten, de biertjes die we hebben gedronken
op de borrels, alles wat we hebben geleerd tijdens carrièreavonden en het
congres, de kilometers die we (lees: jullie) liepen tijdens de Batavierenrace,
de sprongen die we hebben gemaakt in JumpXL en de pizza’s die we hebben gehad. En dit was nog maar een
klein gedeelte. Voor Bestuur 2016-2017 zit het er op, maar we zien jullie hopelijk nog wel op de activiteiten
van het derde Lustrumbestuur!
Lieve ODIOM’er, ontzettend bedankt voor afgelopen jaar. Jullie hebben ons de beste tijd gegeven die we ons
hadden kunnen wensen.
Liefs namens het vijftiende bestuur,
Esmee Timmer
Voorzitter 2016-2017
4
Lief ODIOM-lid,
De afgelopen tijd als kandidaatsbestuur is super goed bevallen en
het is nog lang niet afgelopen gelukkig. De commissies heb
ben goed werk gedaan dit jaar, elke activiteit was zeer geslaagd.
Daardoor heb ik ook zo ontzettend veel zin in komend jaar!
Volgend jaar is het ook al weer tijd voor het derde lustrum, dit
gaan we groot vieren en dit maakt het jaar nog wat specialer en
feestelijker voor ons allemaal.
Ik sta versteld van hoe veel je in zo’n korte periode over jezelf, maar
ook over de vereniging kan leren. Dat het leren allemaal zo snel gaat
is ook maar wel goed want de overdrachts-ALV komt er al bijna aan. Hier worden we goed op
voorbereid door het huidige bestuur en we hebben er zin in om jullie ons beleidsplan te presenteren
waar we hard aan gewerkt hebben! Het is best spannend nu het allemaal zo dichtbij komt maar
ik heb er alle vertrouwen in dat het volgend jaar altijd tot een goed einde komt en dat we nog veel
over jullie en de vereniging komen te weten!
Samen met Eline, Katharina, Marije en Sam heb ik er heel veel zin in om volgend jaar de taken
over te nemen en om veel leuke momenten te mogen beleven met jullie op alle activiteiten.
Nu zit het collegejaar er al bijna op en komt de zomervakantie er al weer aan. Eerst nog even die
laatste studiepunten halen, waarna er alle tijd is om lekker te genieten van de collegevrije weken
en de zon! Nu gaat dit OM over ‘de beste’ en het lijkt me dan ook wel erg leuk om volgend collegejaar
het beste verhaal over jullie zomervakantie te horen. Alvast een hele fijne, zonnige, sportieve
en gezellige vakantie gewenst en tot in september!
Liefs namens het zestiende kandidaatsbestuur,
Joke Hoekstra
Kandidaatsvoorzitter 2017-2018

CIJFERS
In Nederland zijn er 45 scholen door de onderwijsinspectie betiteld als
‘superschool’
Nederlandse kinderen gaan tijdens
de basisschool gemiddeld 840 uur per jaar naar school
tegenover 693 uur in beter presterende landen
3 op de 4 middelbare scholieren ervaart prestatiedruk op school
40% van fulltime werkende Nederlanders
geeft aan zijn werk mentaal belastend teveel druk geven
30% van de 17-24 jarigen
geeft aan door de sociale druk
minder plezier te ervaren in sociaal contact In Indonesië is 96%
van de scholieren gelukig
op school, in Nederland is dit 82%
Onderzoek in 55 landen gaf aan dat meisjes school leuker vinden dan
jongens in deverhouding 25:20
De beste leerling van Nederland in 2016
slaagde voor gymnasium met zeven
tienen op haar eindlijst
TEKST MARIJE REMMERS
In de top 20 beste landen om te wonen
staat Noorwegen op 1 en Nederland op 5
5

Leggen we te veel druk op onze kinderen?
Uit onderzoek in 37 gemeenten is gebleken dat het aantal kinderen dat peuteronderwijs
krijgt de laatste jaren sterk is gegroeid. Dit voorschoolse onderwijs is bestemd voor
kinderen tussen de 2,5 tot 4 jaar en moet ervoor zorgen dat kinderen geen achterstand
oplopen. Hoewel dit onderwijs vooral bedoeld is voor kinderen met een risico op een
achterstand, volgen ook kinderen die niet binnen deze doelgroep vallen dit onderwijs.
Wetenschappers zijn het niet met elkaar eens over de effectiviteit van het voorschoolse
onderwijs, maar desondanks is er een stijging te zien in het aantal kinderen dat VWO
volgt.
Ook het kleuteronderwijs ligt onder vuur. Prestatiedruk zou zorgen voor stress bij de
kinderen. Zo zouden ze jong al te veel toetsen moeten maken, ligt de nadruk te veel
op taal en rekenen en zijn er te veel toetsmomenten. In de Tweede Kamer is een motie
aangenomen waarin staat dat kleuters niet formeel hoeven te leren op school als ze
daar nog niet aan toe zijn.
Bron
Geef stress-student een normaal bestaan
Veel te vaak worden de verwachtingen, verplichtingen en andere activiteiten van studenten tegenwoordig
onderschat. Uit onderzoek van Eenvandaag en 7Days is gebleken dat 6 op de 10 studenten één of meerdere
keren per week stress ervaart over schoolzaken. Daarnaast ervaart 78% van de ondervraagden de prestatiedruk
als hoog. Deze druk wordt gecreëerd door ouders, school en omgeving. Stress onder jongeren moet serieus
genomen worden, omdat het kan leiden tot slapeloosheid, buikpijn en hoofdpijn. Als de stress en té lang duurt
en té veel is, kan dit uiteindelijk leiden tot een burn-out. Hierdoor loopt de student studievertraging op, wat weer
zorgt voor meer stress. 46% van de studenten is wel eens thuis gebleven vanwege oververmoeidheid of een
opgebrand gevoel.
Dat jongeren zoveel druk op zichzelf leggen kan een argument
van een tegenstander zijn. Ze kiezen er namelijk zelf voor om te
blijven sporten, een bijbaantje te hebben en tijd te spenderen aan
sociale activiteiten. De druk die jongeren zichzelf opleggen is echter
een verwachting van de samenleving. Zij verwacht bijvoorbeeld
dat jongeren huur betalen en gezond blijven.
Zowel het aantal burn-outs als de druk op studenten is
toegenomen. Door de krimpende arbeidsmarkt en een toename
van hoger opgeleide studenten, is het voor afgestudeerde studenten
moeilijker aan een baan te komen. Hierdoor is de druk
voor een goed CV en voor het leggen van sociale contacten
toegenomen.
Bron
TEKST MAYKE BLOK
Migrantenkind kan op school niet zonder zijn moedertaal
Het ministerie van Onderwijs en de PO-raad hebben een boekje laten maken, ‘ruimte voor nieuwe talenten’,
voor basisscholen, waarin wordt beschreven hoe vluchtelingenkinderen het beste kunnen worden opgenomen
en onderwezen. Het is opmerkelijk dat het advies is om de moedertaal te betrekken in het onderwijs.
De afgelopen twintig jaar was het een taboe in de moedertaal te onderwijzen, want dit zou de integratie
niet bevorderen.
Maaike Hajer, lector taaldidactiek verbonden aan de universiteit van Utrecht en gespecialiseerd in taalonderwijs
aan nieuwkomers, zegt dat het wetenschappelijk is aangetoond dat het wel beter is om de moedertaal
te betrekken in het onderwijs. Het is onder andere goed voor het welbevinden van de vluchtelingenkinderen.
Het geeft ze namelijk een veilig gevoel als ze zich kunnen uiten in hun eigen taal. Daarbij gaat het ook
om identiteit. Niemand wordt er gelukkig van als dat afgenomen wordt. Bovendien is het gebruik van de taal
stimulerend voor het leren van de Nederlandse taal.
Dit betekent echter niet dat leerkrachten in verschillende talen les moeten geven. Het gebruik van filmpjes,
Google translate of de hulp van ouders maakt al een groot verschil.
Bron
6

Haal hoogbegaafde kinderen
nu eindelijk eens uit het verdomhoekje
In 2008 stelde de staatssecretaris
van onderwijs dat ongeveer
dertig procent van de basisschool
leerlingen met een IQ van
boven de 130 onder de maat
presteerde. Hierbij gaat het om
meer dan 10.000 leerlingen. Er
zijn meerdere oorzaken voor het
onderpresteren. Ten eerste ontbreekt
een intellectueel klimaat
op basisscholen. Onder andere
de verdieping en mogelijkheden
van versnelling zijn beperkt.
Bovendien zorgt dit voor
extra druk op leerkrachten die
al overvraagd zijn. Ten tweede
zullen slimme kinderen uit angst
om gepest te worden zich niet te
slim voordoen. Ten derde zorgt
onvoldoende uitdaging ervoor
dat leerlingen hun ontwikkeling
van ambities, zelfdiscipline en in
het eigen vermogen niet stimuleren.
In ons onderwijssysteem komt er
jaarlijks een bepaald bedrag vrij
voor kinderen met bijvoorbeeld
een leerachterstand of die de
taal niet beheersen. Deze
bedragen zijn achtereenvolgens
€350,- en € 500,- per leerling.
Voor excellente leerlingen komt
slechts een bedrag van €15.- per
leerling per jaar vrij. Bepaalde
hoogbegaafden worden geholpen
door een klas over te slaan,
moeilijker lesmateriaal of de
plusklas. Toch blijft er een groep
hoogbegaafden over die zijn afgehaakt
door te weinig uitdaging.
Zij hebben behoefte aan
passend onderwijs, maar dit laat
het bedrag van 15 euro per leerling
per jaar niet toe. Hierdoor
vragen schoolbesturen ouders
van hoogbegaafde leerlingen
om een bijdrage dat varieert
van honderden tot duizenden
euro’s. Echter, nu de economie
aantrekt, bestaat er de mogelijkheid
om passend onderwijs
voor hoogbegaafde kinderen
mogelijk te maken.
Bron
Als je kinderen hebt, leef je langer
Uit Zweeds onderzoek, gehouden onder anderhalf miljoen Zweden is
gebleken dat mensen met kinderen langer leven. Vaders leven zo’n
2 jaar langer en moeders zo’n 1,5 jaar. Eva-Maria Merz deed haar promotieonderzoek
naar de band tussen ouders en kinderen en zegt dat het
haar niet verbaast, dat de levensverwachting voor mannen hoger is op
het moment dat ze kinderen hebben. Zodra ze vader worden, brengt dat
een verantwoordelijkheidsgevoel met zich mee. Ze gaan dan bijvoorbeeld
eerder naar bed en gebruiken minder drugs. De levensverwachting van
vrouwen stijgt volgens Merz minder hard doordat ze al eerder goed bezig
zijn. Ze proberen voordat ze zwanger worden hun ongezonde levensstijl al
om te gooien.
Uit eerder onderzoek is gebleken dat dochters eerder bereid zijn voor hun
ouders te zorgen. Ze nemen sneller de zorgtaken op zich. Een Zweeds
psycholoog, Modig, is er niet over uit of ouders beter af zijn met een
dochter. Merz stelt dat het belangrijker is dat de kinderen een goede jeugd
hebben gehad. Als ze een goede band hebben met hun ouders, dan
nemen ze de zorgtaken echt wel op zich. Modig wil nog een stap verder
gaan en onderzoeken of het karakter van de kinderen invloed heeft op
de levensverwachting van de ouders. Voor Merz gaat dit echter een stap
te ver.
Bron
Studenten lijden onder keuzestress en prestatiedruk
De behoefte aan psychische hulp groeit, maar de wachttijden worden
langer. Er is een tekort aan psychologen voor studenten in het hoger onderwijs,
met name bij hogescholen. De vraag is groter geworden doordat
het tempo van de studie is toegenomen, vertraging kost studenten geld.
Daarnaast zijn er meer internationale studenten en studenten met een
beperking.
De studentenpsycholoog houdt zich voornamelijk bezig met problemen
die te maken hebben met de studie of de levensfase en die kort behandeld
kan worden. Ondervraagde studentpsychologen zijn van mening dat
het leenstelsel en het bindend studieadvies niet de oorzaak zijn van de
problemen, maar daar wel aan kunnen bijdragen. Prestatiedruk en keuzestress
spelen een rol bij de problemen van studenten.
De Universiteit van Amsterdam en de Hogeschool van Amsterdam werken
sinds 2011 samen aan een studentengezondheidstest. Dit moedigt studenten
aan hulp te zoeken als ze ver boven het gemiddelde scoren op
medische of psychische problemen. Uit de test komen voornamelijk problemen
als concentratieproblemen, faalangst, motivatieproblemen en
gebrek aan zelfvertrouwen naar voren.
De Amsterdamse studentenarts Peter Vonk schreef het boek: ‘Studenten
en stille pijn; wel problemen maar geen hulp zoeken’. Hij stelt dat als men
een baan heeft, men ook een baas heeft. Als deze niet komt opdagen,
gaat men zoeken waar hij is. Bij een studie is dat nog onvoldoende.
Bron
7

ARTIKEL
Goed, beter, best: prestatiedrang of prestatiedwang?
“Als iedereen president wil worden, haalt niemand de kinderen van school”. Deze zin, een kop van een artikel
van de NRC twee jaar geleden, vat goed samen hoe de generatie er uit ziet waartoe het merendeel van de
huidige studenten behoort: generatie Y, ook wel de prestatiegeneratie genoemd. Generatie Y wordt vaak
gekenmerkt als de generatie die authentiek, speciaal en creatief wil zijn. Deze jongeren groeien veelal op in
luxe en hebben grenzeloze ambities. Dit zie je terug in een groeiend aantal jonge ondernemers, ambitieuze
werknemers en allerlei bijzondere prestaties van jongeren op verschillende gebieden. Alles is mogelijk voor
deze generatie, zo lijkt het. Tegenover dit rooskleurige beeld staat dat veel jongeren, die tot deze generatie
behoren, een grote prestatiedruk van de omgeving ervaren. Constant wordt hen verteld dat ze vele kansen
krijgen, daar dankbaar voor moeten zijn en deze dan ook met beide handen aan moeten grijpen. De studie
wordt vaak betaald door de ouders/verzorgers en daar mogen ze heel blij mee zijn. Tegelijkertijd worden de
jongeren gepusht om het maximale uit zichzelf te halen en hebben ze het gevoel constant te moeten uitblinken
en er voor te zorgen dat ze zo hoog mogelijk presteren.
“Succes is maakbaar:
dus het is je eigen
schuld als je niet
succesvol wordt”
Een dergelijk hoge prestatiedruk kan zelfs leiden tot psychosociale problemen,
zoals een burn-out. Hoewel er niet een direct verband tussen een hoge prestatiedruk
en een burn-out getrokken kan worden, wordt er toch in de cijfers van de
HBSC-studie – een internationale studie naar psychisch welbevinden, gezondheid
en risicogedragingen in relatie tot de dagelijkse leefomgeving van schoolgaande
jongeren – teruggevonden dat psychosociale problemen onder Nederlandse
jongeren in het voortgezet onderwijs in 2013 zijn toegenomen ten opzichte van
2009. Dit geldt voor alle opleidingsniveaus. Tegelijkertijd wordt er geen significante
toename van werkdruk op school gevonden. Ook in de praktijk ziet men terug
dat het aantal psychosociale problemen onder jongeren toeneemt. Zo geeft Ybe
Meesters, klinisch psycholoog, aan dat ze tien jaar geleden vooral 55-plussers behandelde
die moeite hadden met de werkdruk en vernieuwingen niet bij konden
houden, maar dat ze tegenwoordig ook meer mensen van rond de negentien
jaar oud ziet in haar praktijk.
Over de oorzaken en verklaringen van deze toename is weinig bekend, maar hier en daar wordt wel gespeculeerd
over waarom juist déze generatie bezwijkt onder druk. Volgens psycholoog Jan Derksen ligt het
aan het feit dat deze generatie onvoldoende draagkracht heeft ontwikkeld. De opvoeding kan daarbij een
grote rol spelen: ouders zijn te lief en te makkelijk. Verwende kinderen groeien op als kwetsbare jongvolwassenen,
die bij het minste of geringste verkrampen. Paul Verhaeghe, schrijver van het boek ‘Identiteit’, is het
daar niet mee eens en denkt juist dat de invloed van opvoeding tegenwoordig beperkt is, maar dat vooral
sociale media er voor zorgen dat de grens tussen de binnen- en buitenwereld grotendeels verdwenen is. De
buitenwereld speelt een steeds dominantere rol en heeft grote invloed op de vorming van een weerbare
identiteit. Verhaeghe geeft aan dat succes maakbaar is, maar dat tegelijkertijd falen óók een persoonlijke
verantwoordelijkheid is. Dan zou het dus je eigen schuld zijn als je niet succesvol wordt in het leven. Juist de vrijheid
en mogelijkheid om te doen wat we willen maakt ons bang. We zijn bang om te falen, omdat we telkens
denken: dit is mijn schuld. Want wie was er om je tegen te houden? Je had alle denkbare mogelijkheden
en kansen. Verhaeghe spreekt in dit verband zelfs over de ‘droomwereld’ waarin jongeren tegenwoordig
opgroeien.
TEKST GEERTJE KOEHOORN
De boodschap van ‘maakbaar succes’ en het accent op de eigen verantwoordelijkheid leidt er toe dat we
vaak te horen krijgen dat we constant moeten uitblinken en optimaal moeten presteren. We moeten excelleren
en onze potenties tot het uiterste benutten. Het is uit den boze om te blijven hangen in een zesjes-mentaliteit;
we moeten juist alle kansen aangrijpen die onze ouders en grootouders niet hadden. Vooral moeten
we beter en bijzonderder zijn dan alle anderen: onze medestudent lijkt meer een concurrent dan een gelijkwaardige
gesprekspartner te zijn geworden. Wij hebben zelf niet het gevoel dat we per se bijzonderder
of beter zijn dan anderen, of dat we dat moeten zijn, maar we voelen een toenemende druk vanuit de
maatschappij en economie van generaties voor ons dat we dat wel moeten zijn. Het voelt alsof we unieker
moeten zijn dan anderen om ons heen en dat de hele wereld dat ook moet vinden.
8

Jongeren herkennen zich in de toenemende prestatiedruk vanuit de omgeving. De volgende quotes van
jongeren die meegedaan hebben aan een onderzoek over dit onderwerp vatten dit gevoel goed samen:
“Alles moet tegenwoordig altijd
maar beter en sneller. Jongeren
moeten tegenwoordig voor hun
werk al 10 jaar ervaring hebben,
direct na het afstuderen. Er
is een onrealistisch beeld in de
maatschappij gekomen, wat niet
werkt.”
“Commissies, stage, relevante
werkervaring, netwerken, honours
college: alleen mijn propedeuse
halen is niet genoeg.”
“Tegenwoordig zijn er zoveel jonge mensen
die het voor mijn gevoel al helemaal gemaakt
hebben en dan voel ik me nogal eens
ontiegelijk onzeker. Ik krijg dan het gevoel dat
ik zelf niet goed genoeg ben.”
We zouden ons af kunnen vragen waarom we steeds anders, uitdagender, echter, beter, mooier en interessanter
willen zijn en voor wie we dat doen. Is dat voor onszelf of voor de mensen om ons heen?
Naast dat generatie Y gebukt gaat onder toenemende prestatiedruk vanuit de omgeving is vaak ook de
boodschap dat onze generatie last heeft van keuzestress. We weten niet altijd even goed wat we willen met
en in ons leven. We zijn ambitieus en hebben alle mogelijkheden en vrijheid om te doen wat we willen. Deze
vrijheid kan er juist ook voor zorgen dat we het idee hebben dat we gebruik moeten maken van al die vrijheid.
Elke keuze die je maakt, beperkt al die andere keuzes en beperkt ook jezelf in die vrijheid. Dat we niet
goed keuzes kunnen maken, wordt vaak gekoppeld aan het feit dat onze generatie weigert keuzes te maken,
maar het zou ook kunnen liggen aan de constante tweestrijd tussen wat wij willen en wat we weten dat er
van ons verwacht wordt. De verwachting is dat we succesvol moeten worden in ons leven, maar tegelijkertijd
zijn we op zoek naar een leven waarmee we gelukkig zijn omdat het bij ons past; niet omdat het voldoet aan
het verwachtingen van anderen. Want het laatste wat we willen is dat we onszelf kapot maken met een druk
tot presteren die, uiteindelijk, niet de onze is.
9

KOMENDE ACTIVITEITEN
Op 6 juni is het weer tijd voor de algemene ledenvergadering. De ALV zal in
het teken staan van het afronden van het huidige bestuursjaar. Ook zal het
kandidaatsbestuur hun plannen presenteren en zullen zij worden aangenomen.
De uithamering van het huidige bestuur gemist? Bij de ALV geen kans
gehad om afscheid te nemen? Op 7 juni zal het huidige bestuur afscheid nemen
tijdens de thema-theeleut. We zien je graag bij de afscheidstheeleut in het hok!
Hebben jullie gestreden voor de commissiebattle? Of ben je benieuwd naar de
winnaar van de commissie-etentjes? Tijdens de borrel op 7 juni zal het Gouden
Glas worden uitgereikt en wordt de winnaar van de commissie-battle bekend
gemaakt. De borrel staat in het teken van ‘De rode ODIOM-loper’. Mis het niet!
Wil jij op de hoogte blijven van alle activiteiten van ODIOM?
kijk dan op www.odiom.nl en volg ons via de social media!
10

COMMISSIE AAN HET WOORD
Lieve lezer,
De PromoCie wordt dit jaar bekleed
door vier knappe leden: Sam, Sophie,
Hindrik en Mart. Sam (3e jaars Orthopedagogiek)
is de voorzitter en zit
momenteel in het kandidaatsbestuur van
onze fantastische studievereniging! Sophie (2e jaars
onderwijskunde) is vice-voorzitter en tevens het groentje van de
commissie. Sophie zorgt altijd voor de nodige gezelligheid binnen de commissie met de
verhalen over haar hamster. Meester Hindrik, bijnaam ‘Hinne’ (4e jaars AOLB) is fanatiek als hoofd-acquisitie.
In zijn vrije tijd sport Hindrik; graag, zo doet hij aan atletiek en voetbal. Mart (master Orthopedagogiek)
is de secretaris van de PromoCie. Ondanks dat er twee praatgrage vrouwen in de PromoCie
zitten, praat Mart toch echt het meest. Daarnaast beheerst hij de mail, dus als je je poster nog niet hebt
ontvangen, moet je hem gaan stalken. Als PromoCie zijn wij al het hele jaar druk bezig om ervoor te
zorgen dat de posters voor activiteiten op tijd gemaakt worden. De desbetreffende commissie levert
de ideeën en de benodigde informatie voor op de poster aan. Een commissielid gaat hiermee aan de
slag en stuurt de poster vervolgens op naar de desbetreffende commissie en het bestuur. Zij kunnen hier
feedback op geven en daarna kan de poster aangepast worden en worden afgedrukt. Tot slot dienen
de posters nog opgehangen te worden op de faculteit en in het hok. Naast het maken van de posters
is de PromoCie ook bezig met het maken van een promotiefilm over ODIOM. Hier hebben we in de
ledenenquête enkele vragen over gesteld en we zijn druk bezig om de film al enige vorm te geven. Tot
slot behoort het organiseren van een activiteit in de WUP-periode ook nog tot het takenpakket van de
PromoCie. Wat deze activiteit zal gaan zijn gaan we nog niet verklappen, maar het beloofd heel leuk te
worden!
11

CHATS
In de chat van dit OM bespreken we de stelling: “Tegenwoordig wordt er meer van studenten verwacht
dan vroeger.” Een paar ODIOM-leden voelden zich geroepen om hier op te reageren:
Katharina Vos
(PW2)
“Over de verwachtingen die men van studenten heeft, weet ik niet zo veel.
Ik trek me er in ieder geval niet zo veel van aan. Het gaat er vooral om wat
je zelf wil. Je kunt zelf invullen hoe hard je studeert, hoe hoog je cijfers zijn,
hoeveel vakken je volgt en wat je allemaal naast je studie doet. Elke student
maakt een afweging. Ook verschilt het per student hoe veel moeite
het kost om een bepaald cijfer te halen. De een moet heel hard blokken
voor een voldoende, terwijl een ander met het doorlezen een samenvatting
een 8 haalt. Gelukkig bestaat je studie niet alleen uit tentamens en is
je studententijd juist de perfecte tijd om leuke en leerzame dingen ernaast
te doen, zoals sporten, lid zijn van een studentenvereniging, uitgaan, een
extra studie doen, werken of een bestuursjaar doen ;). En dat is het fijne
van je studententijd: dat je zelf kiest wat je doet en hoe je je leven invult.”
Ik ben van mening dat er door de huidige prestatiemaatschappij tegenwoordig
meer wordt verwacht van studenten dan vroeger. Het is tegenwoordig
niet vanzelfsprekend dat banen voor het oprapen liggen wanneer
je bent afgestudeerd. Hierdoor moeten we ons onderscheiden van
de andere studenten. Enkel een diploma volstaat soms niet eens meer,
omdat je dan op de arbeidsmarkt eruit geconcurreerd wordt. Hierbij moet
ik zelf altijd denken aan dat plaatje van een sollicitatiegesprek waarbij ze
iemand zoeken die “30 jaar” oud is en “20 jaar” ervaring heeft en zo is het
denk ik wel. Door de huidige prestatiemaatschappij streven we naar de
beste mensen op de beste plekken. Daar hoort ook bij dat je als student
niet alleen studeert, maar ook aan tal van andere activiteiten moet deelnemen
om kans te kunnen maken op de arbeidsmarkt
Mart Analbers
(Master Ortho)
Patrick Holtkamp
(Master Ortho)
‘Vroeger was alles beter’ is een uitspraak wat veel ouderen wel eens gebruiken;
‘vroeger was het makkelijker’ wordt door de jongeren als reactie
daarop gegeven. Deze twee uitspraken geven wat mij betreft prima aan
dat de meningen over het hoger onderwijs verdeeld zijn.
Ik ben het eens met de stelling dat er tegenwoordig meer van de student
verwacht wordt dan vroeger. Als je de studenten van vroeger vraagt naar
zesde- of zevendejaars studenten, dan kent elk van deze studenten wel iemand
die zo lang over de studie heeft gedaan. Nu wordt er tegenwoordig
al raar op gekeken als er een derdejaars bij een eerstejaars vak zit. Ik vind
dat met name de verandering in het hoger onderwijs hier een oorzaak
van is. Nu de studiefinanciering is afgeschaft en de studenten allemaal
een lening moeten afsluiten, wordt het hebben van studievertraging bijna
niet meer getolereerd. De lening die er tegenwoordig is, zorgt ervoor dat
de druk van studenten om hun studie nominaal te halen toe neemt. Alles
staat in het teken van presteren en het sociale aspect van studeren wordt
naar mijn mening dan wel eens vergeten. We moeten niet vergeten dat
de studententijd één van de leukste periodes uit je leven is; waar je optimaal
van moet kunnen genieten. Ik vind daarom dat er tegenwoordig
meer verwacht wordt in vergelijking met vroeger, wat ten koste gaat van
het sociale aspect van het student zijn.
12

COLUMN
Ken je dat: Zo’n evenement waar je vroeger altijd naar uit keek? Een jaarlijkse
voetbalwedstrijd of misschien het terugkerende weekend op ponykamp.
Maanden van tevoren begon de spanning al op te lopen en de nacht van tevoren
deed je bijna geen oog dicht. Je hoopte zo dat jouw team met de beker naar huis
ging of dat jij de medaille kreeg. Tijdens de prijsuitreiking was de spanning bijna
niet meer te houden en het uurtje van tevoren moest je wel drie keer naar de wc.
Voor mij liep de spanning hoog op bij de jaarlijkse playbackshow van het dorp.
Al mijn klasgenoten, vriendjes en vriendinnetjes deden mee of kwamen in
ieder geval kijken. De een deed, verkleed en al, de titelsong van ‘The Lion King’,
terwijl een ander speciaal naar de kapper ging om zijn haar net zo te hebben als
een bekende artiest. De een hoopte de stemmen van het lieftallige publiek, waar
verdacht veel opa’s, tantes en buren in zaten, te trekken, terwijl een ander met haar ‘moves’ probeerde de
driekoppige jury te verleiden.
Het verlangen om mee te doen begon al toen ik een jaar of 4 was. Mijn grote zus deed met twee andere
vriendinnen mee en ik vond natuurlijk dat ze het fantastisch deed. Wanneer zij op het podium stond was zij in
mijn ogen de allerbeste. Voor mij was er geen twijfel over mogelijk, zij had de eerste prijs verdiend. Toen ik een
jaar of 5/6 was, was het dan eindelijk zover. Ik mocht samen met mijn vriendinnetjes meedoen. Wij hadden
er super veel zin in, maar onze moeders misschien nog wel meer. Zij zochten een nummer van ‘Girls Aloud’
uit, haalden de breipennen uit de kast om onze topjes te maken en mijn moeder zocht de hele stad af naar
gekleurde regenboog kousen. Van die kousen waarvan we allemaal achteraf zeggen; “waarom hadden
we dat aan?“
In mijn ogen waren we echt de allerbeste en konden we misschien later wel beroemd worden, zo goed
waren we. Een paar jaar geleden zag ik het filmpje terug en moest ik er vooral om lachen. Een van de
vriendinnetjes was meer bezig haar rokje omhoog te houden, waarvan het elastiek het had begeven, dan
met het optreden.
Het bleef niet bij die ene keer. De jaren die daarop volgden, deed ik altijd mee. Met hetzelfde vriendinnengroepje,
met z’n tweetjes, met z’n drieën en zelfs een keer alleen. We wonnen diverse prijzen en mochten
dan door naar de gemeentelijke playbackshow. Meestal werd het daar niks, maar een keer schopten we
het tot de provinciale playbackshow. Het zijn mooie herinneringen. Onze moeders die voor jury speelden
tijdens het oefenen, onze vaders die apetrots het zicht van alle kleine kinderen blokkeerden om die ene foto
te kunnen maken en een keer stonden we zelfs in de krant: ‘Appels en peren vergelijken bij de playbackshow
van Marrum’.
Het gekke was, elk jaar leken de zenuwen erger te worden en kreeg ik meer podiumvrees. Waar de mensen
in de zaal dachten: ‘die kleine van Greydanus’ is ook nergens bang voor stond ik vooraf met knikkende
knieën achter de coulissen te wachten.
Laatst kwam een vriendin met het fantastische idee om weer een keer mee te doen. We stuurden elkaar
oude filmpjes en foto’s. Regelmatig halen we, tijdens het drinken van een wijntje, de oude herinneringen op
en lachen we ons weer kapot. Toch durven we niet meer echt het podium op. Misschien over 20 jaar, als we
zelf kinderen hebben? Maar voor nu, voor nu laten we het over aan de volgende generatie. We gunnen hen
tenslotte ook eens een keer een prijs.
TEKST MAAIKE GREYDANUS
13

ALA: Levend
Cluedo
KB-bekendmakingsborrel
Pubquiz
Facultaire Carrièredag
Batavierenrace
ALV
Seniorenavond

Carrièreavond
NVO prakijk
avond
Borrel: Gender
in de blender
Klik hier voor een
spetterende
dia-show!
Minorenmarkt
BexCie:
Dublin
Crazy 88

INTERVIEW
Topsporter Velda Tjalma
Om 8.00 uur in de ochtend klaar staan om skeelertraining te geven, zelf
ook nog trainen – voetbal, skeeleren dan wel marathonschaatsen –, colleges
volgen en altijd een gevoel van rusteloosheid hebben. Dat is kort
samengevat het leven van de 22-jarige Velda Tjalma, derdejaarsstudent
Pedagogische Wetenschappen richting Orthopedagogiek, die naast
haar studie op hoog niveau sport en ook training geeft aan getalenteerde
jongeren. Wij waren benieuwd hoe deze voormaling Nederlands kampioen
shorttrack haar studie en sport combineert, wat ze van deze combinatie
vindt en hoe een gemiddelde dag voor haar er uit ziet.
Zou je jezelf eens voor kunnen stellen?
Ik ben Velda Tjalma, 22 jaar. Drie jaar geleden ben ik met Pedagogische
Wetenschappen begonnen en ik zit nu dus ook in het laatste jaar van m’n
bachelor. Ik doe de richting Orthopedagogiek, waar ik in het eerste semester
een minor Neurowetenschappen heb gedaan. Naast mijn studie ben
ik graag aan het sporten. Ik voetbal bij Lycurgus, maar daarnaast schaats
ik ook. Dat doe ik op redelijk hoog niveau. Ik schaats marathons op regionaal niveau. Dat zijn de Noord/Oost
competities. In de zomer skeeler ik ook op regionaal niveau, wat ik dit jaar graag op landelijk niveau wil gaan
proberen. Hiernaast geef ik trainingen bij Iceskate: een organisatie die voor jonge talenten een heel programma
qua schaatsen aanbiedt vóórdat ze naar school gaan. Ze trainen ’s morgens om 8.00 uur en gaan
om 11.00 uur naar school. Ook geef ik skeelertraining aan de selectie Groningen/Drenthe. Verder houd ik er
van, naast het sporten, lekker de natuur in te gaan en ga ik heel graag met vriendinnen naar de bioscoop.
Een avondje stappen sla ik natuurlijk ook niet af!
“Ik heb nooit niet gesport;
ik kan niet niet sporten”
Hoe kwam je op het idee deze sporten te gaan doen?
Ik heb drie zussen die allemaal schaatsten, dus het was geen
verrassing dat ik ook ging schaatsen. Daarnaast heb ik gezwommen
en ook nog een tijdje geturnd, maar toen moest ik
meer gaan schaatsen, dus dat paste niet meer. Toen ben ik er
bij gaan shorttracken. Dat vond ik veel leuker dan langebaanschaatsen, dus daar ben ik me meer op gaan
richten. Ik heb daar bijvoorbeeld Nederlands kampioenschappen gereden. Shorttracken heb ik gedaan van
m’n 11e tot 16e. Toen ben ik gaan marathonschaatsen bij de selectie van Groningen. Daar heb ik ook NK’s
gereden. Hierna ben ik helemaal gestopt met schaatsen. De lol was eraf, ik had er geen plezier meer in, ik
moest heel veel en had geen leuke trainer. Ook wilde ik altijd heel graag voetballen. Ik ging toen studeren,
dus ik ging voetballen hier in de stad. Dat heb ik vier jaar gedaan. In die tijd ben ik wel schaatstraining blijven
geven: in de winter vooral shorttrack en in de zomer het skeeleren. Wat betreft het schaatsen: dat deed ik
in de winter, maar aangezien er in de zomer geen ijs ligt, skeeler ik dan. Ik deed aan wedstrijdskeeleren. Het
schaatsen miste ik heel erg, dus vorig jaar februari ben ik weer begonnen met trainen. Dit seizoen heb ik de
wedstrijden weer helemaal opgepakt. Dus op dit moment voetbal en marathonschaats ik. Dit doe ik naast
elkaar. Dat is wel druk, maar het voetbal zorgt dat ik qua schaatsen makkelijker kan versnellen in een wedstrijd
en het schaatsen zorgt er voor dat ik bij voetballen meer duurvermogen, dus meer conditie, heb. Ik zeg
weleens: ik heb nooit niet gesport; ik kan niet niet sporten.
TEKST GEERTJE KOEHOORN & RIKST LOLKEMA
Heb je wel eens prijzen gewonnen met sport?
Ja! Op mijn 15e/16e ben ik Nederlands kampioen geworden met shorttrack. Dat was vrij
onverwacht, maar toch ben ik het geworden. Ik kan wel zeggen dat dat mijn mooiste sportmoment tot nu
toe is. Ik heb ook weleens NK’s gehad van marathonschaatsen, maar het laatste jaar wilde ik heel graag
Nederlands kampioen worden. Ik wist dat dat kon, maar het hangt van heel veel factoren af. Ik maakte een
foutje in de laatste ronde waardoor ik uiteindelijk 13e werd. Daar baal ik nog steeds van. Ik weet nog steeds
dat het kon. Maar ja, je moet alles goed doen. Pas als je alles goed doet, dan win je. Dat deed ik toen niet,
maar daar heb ik ook wel van geleerd. Toch blijf ik altijd mijn winnaarsmentaliteit behouden: ik kan niet tegen
mijn verlies.
16

Je studeert Pedagogische Wetenschappen, richting
orthopedagogiek. Vanwaar deze studie?
Ik ben begonnen met Sport, Gezondheid en Management op het hbo, aangezien ik absoluut niet naar de
universiteit wilde. Deze studie deed ik ook omdat ik niet zo goed wist wat ik wilde. Na twee maanden wilde ik
stoppen: ik had niet genoeg uitdaging en had geen idee wat ik na de studie wilde doen met m’n opleiding.
Uit een gesprek met mijn studieloopbaanbegeleider kwam Pedagogische Wetenschappen naar voren. Ik
ben gek op kinderen, daar word ik gewoon vrolijk van, helemaal kinderen die niet alles zelf kunnen en extra
begeleiding nodig hebben. Ik twijfelde wel heel erg, want ik wilde ook heel graag Biologie gaan studeren.
Maar als ik Biologie wilde gaan doen, moest ik 5 vakken op vwo-niveau in gaan halen. Dat wilde ik niet. Toen
was m’n keuze al snel gemaakt: ik ging Pedagogische Wetenschappen studeren. Gelukkig had ik daar ook
al heel snel zoiets van: als ik afgestudeerd ben, zie ik mezelf hierin werken.
Hoe probeer je studie en sport te combineren?
Bij de studie vind ik het heel fijn dat je heel weinig verplichte colleges
hebt. Van mezelf weet ik dat ik hoorcolleges moet volgen, omdat ik
“Pas als je alles goed
doet, dan win je.”
dan beter mijn tentamen kan halen. Daarnaast beginnen heel veel colleges om 11.00 uur. ’s Morgens geef
ik vaak de training aan Iceskate en zelf probeer ik ook ’s morgens te trainen. Daarna ga ik door naar de
hoorcolleges, waardoor ik heel veel stof opneem. Daarna heb ik altijd wel tijd om iets aan studie te doen. ’s
Avonds heb ik nog wel tijd om te trainen. Ik kan van mezelf niet heel goed leren; ik moet echt de colleges
volgen, dan pik ik al heel veel op. Vanaf jongs af aan heb ik geleerd heel goed te plannen en heel effectief
te leren. Ik haal niet al mijn tentamens in één keer, maar uiteindelijk loop ik nog steeds op schema. Dit heb ik
allemaal zelf gedaan, zonder hulp van externe instanties. Deze combinatie werkt nog steeds. Ik denk dat dat
komt omdat ik alles wat ik doe heel erg leuk vind. Zolang ik het volhoud en het leuk vind, ga ik door.
Wat vind je het grootste voor- en nadeel aan deze combinatie?
Ik heb geleerd om echt te kunnen plannen en effectief te kunnen leren. In het eerste jaar van mijn studie
vond ik dat wel moeilijk, vooral om effectief te kunnen leren. Het was toen heel veel lezen en ik wilde alle
boeken doornemen. Al snel leerde ik dat dat niet altijd de beste manier was om een tentamen te halen en
voor mij past het gewoon niet. Dan leerde ik wel een gedeelte heel goed, maar dat kon ik nooit bij alles
doen. Eén van de grootste nadelen is dat ik ’s
avonds eigenlijk nooit vrij heb, of in ieder geval
pas na 21.00 uur. Voor feestjes is dat prima en
die hoef ik dan ook niet vaak te missen, maar
ik zit bijvoorbeeld nooit op de bank. Ik zou het
leuk vinden om gewoon eens een avondje op
de bank te zitten. Ook moet ik altijd ’s morgens
vroeg op, dus mijn dag begint vroeg en eindigt
laat. Daarom zorg ik er wel altijd voor dat ik op
zondag vrij ben. Maar goed, ik moet soms wel
dingen laten en af en toe vergeet ik echt rust
te nemen. Ik ontspan wel doordat ik de dingen
die ik doe leuk vind, maar ik zit nooit op de bank
of ben gewoon nooit lekker niks aan het doen.
Er schuilt een soort rusteloosheid in me: ik doe
altijd dingen en moet altijd dingen doen. Daarnaast
ben ik door het sporten perfectionistisch
geworden. Vooral het schaatsen heb ik van
jongs af aan op hoog niveau gedaan. Ik heb altijd
de beste willen zijn. Het is ook een individuele
sport, dus je bent eigenlijk altijd met jezelf bezig.
In mijn studie en eigenlijk in mijn hele leven ben ik
heel perfectionistisch en dat is dan ook iets wat
ik graag af wil leren.
17

Hoe ziet jouw gemiddelde dag eruit?
Deze periode zit ik een beetje in een rustperiode, omdat
het schaatsseizoen net is afgelopen. We gaan
nu richting de zomer. Dit is de enige periode waarin
ik echt kan rusten, dus nu kan ik een beetje uitslapen
’s morgens. In de zomer wil ik bijvoorbeeld donderdagochtend
beginnen met het geven van training aan
de kinderen van Iceskate. Dan is er vaak wel een (gast)
“Ik zou het leuk vinden om gewoon
eens een avondje op de
bankt te zitten”
college of iets anders voor studie, rond een uur of elf. Dan ga ik daar twee uur heen. Daarna ga ik meestal
naar mijn kamer om te eten. Ik weet van mezelf dat ik goed moet eten, anders heb ik geen energie. Ook
doe ik in die tijd wat voor studie. Rond een uur of 4 à 5 ga ik zelf op m’n skeelers naar de skeelerbaan in Ten
Boer, zo’n 20 kilometer hier vandaan. Dan heb ik een duurtraining gehad voor mezelf en in Ten Boer geef ik
training aan kinderen. Dan ga ik met de bus terug naar huis en dan ben ik rond 20.00 uur thuis. Dan ben ik op
zo’n dag redelijk vroeg thuis en heb ik tijd om iets leuks te doen. Dus ik kan wel zeggen dat ik ’s middags tijd
heb voor studie, maar soms heb ik geen motivatie.
Zou je later in je werk je studie en sport willen
combineren?
Ik denk wel dat het kan, maar ik vind het ook heel fijn om dingen los van
elkaar te hebben. Ik sport, maar ik vind het ook fijn om een leven naast
het sporten te hebben. Dan kunnen mensen met wie ik sport ook echt
aan me vragen: wat doe je voor studie? Hetzelfde geldt voor mensen
met wie ik studeer, dat zij kunnen vragen hoe het met het sporten gaat. Ik
vind het fijn om twee hele aparte dingen te hebben. Hiervoor deed ik dus
Sport, Gezondheid en Management. Toen gaf ik training en ik sportte zelf,
dus alles in mijn leven had met sport te maken. Daar was ik toen wel een
beetje klaar mee.
Wat wil je graag nog bereiken in je sportcarrière?
Ik wil ten eerste bij voetbal het hoogste niveau halen wat ik kan. Nu
speel ik bij Dames 2 en ik zou heel graag bij Dames 1 spelen. Daarna wil
ik echt, als ik het kan, naar een club die op hoger niveau speelt. Wat
betreft het skeeleren zou ik graag het NK willen halen voor senioren.
Dat zal dit jaar niet lukken, maar misschien dat het volgend seizoen
lukt. Bij marathonschaatsen wil ik toch wel naar het landelijk niveau. Of
ik alle drie de sporten, dus voetbal, marathonschaatsen en skeeleren,
naast elkaar kan blijven doen, weet ik niet, maar dat zie ik tegen die
tijd wel. Zo lang het kan, doe ik het en als ik moet kiezen, kies ik. Wat ik
dan zou moeten kiezen, vind ik lastig om te zeggen.
“Alles in mijn leven had met
sport te maken. Daar was ik
toen wel een beetje klaar mee”
18
Meer foto’s van Peter Veenstra

TED-TALKS
Door kinderen op te zadelen met hoge verwachtingen
en hun levens op elk moment te micro managen,
helpen ouders hun kinderen niet. Tenminste, zo
ziet Julie Lythcott-Haims het. Met passie en wrange
humor maakt ze duidelijk dat ze vindt dat ouders
moeten stoppen om het succes van hun kinderen te
definiëren via cijfers en testscores. In plaats daarvan
zouden ouders moeten focussen op het voorzien
in één van de oudste ideeën: onvoorwaardelijke
liefde.
Scott Dinsmore stopte met de baan die hem ongelukkig
maakte en besteedde de vier daaropvolgende
jaren om uit te zoeken hoe hij werk kon vinden dat
plezierig en betekenisvol was. In deze Ted talk deelt
hij wat hij geleerd heeft over het vinden van datgene
wat voor jou belangrijk is en hoe je de stap kan zetten
om dat ook daadwerkelijk te gaan doen.
Op deze kleuterschool in Tokio veroorzaken
5-jarigen files en zijn dakramen speciaal gemaakt
voor de kerstman, zodat die in de kerstperiode de
klas binnen kan komen. Maak kennis met de leukste
kleuterschool ter wereld, ontworpen door architect
Takaharu Tezuka. In deze Ted talk loopt hij samen
met ons een ontwerpproces door dat kinderen echt
kind laat zijn.
Rita Pierson, lerares voor meer dan 40 jaar, hoorde een
keer een collega zeggen: “Ze betalen me niet om de
kinderen te mogen.” Haar antwoord: “Kinderen leren
niet van mensen die ze niet mogen.” Een meeslepende
oproep aan docenten om in hun studenten te geloven
en met hen te verbinden op een echt, menselijk,
persoonlijk niveau.
Waarom hebben mensen succes? Is het omdat ze
slim zijn? Of hebben ze gewoon geluk? Geen van
beide. Analyticus Richard St. John vat jaren van
interviews samen in een Ted talk van 3 minuten over
de échte geheimen van succes.
19

ARTIKEL
Het succes van Finland
Het Nederlandse onderwijssysteem is voor ons natuurlijk een heel bekend
fenomeen, maar is dit systeem ook een goed systeem? ‘Schoolsysteem
vergroot achterstand’, ‘Ongelijke kansen in onderwijs zijn direct
gevolg van beleid’ en ‘Nederlands onderwijs moet meer vernieuwen’.
Dit zijn zomaar een paar krantenkoppen waaruit blijkt dat ons eigen
onderwijssysteem helemaal niet zo succesvol en effectief blijkt te zijn.
Met andere woorden; het Nederlandse onderwijssysteem moet op de
schop worden genomen. Om het te verbeteren kan er bijvoorbeeld
worden gekeken naar het buitenland. Nederland kan hierbij specifiek
een voorbeeld nemen aan het onderwijssysteem in Finland. Het Finse
onderwijs blijkt namelijk, meer dan het Nederlandse onderwijs, zeer succesvol
te zijn.
TEKST MAYKE BLOK
Maar hoe werkt dit Finse onderwijssysteem dan?
In tegenstelling tot Nederland gaan kinderen in Finland
niet vanaf hun vierde levensjaar naar school,
maar gebeurt dit pas wanneer zij de leeftijd van
zeven jaar hebben bereikt. Hier heeft men in Finland
voor gekozen, omdat er vanuit wordt gegaan
dat kinderen pas vanaf hun zevende in staat zijn
om schoolse vaardigheden aan te leren. Vóór het
bereiken van deze leeftijd ligt de focus bij de kinderen
namelijk veel meer op spelen en creatief zijn.
Kinderen in Finland zijn dus van zeven tot en met hun
zestiende jaar leerplichtig. Het basisschooltraject in
Finland begint dan ook vanaf het zevende levensjaar
en duurt zo’n negen jaar. Tijdens dit traject is er
sprake van veel differentiatie; ieder kind krijgt een
eigen geschikt programma. In dit programma is veel
ruimte voor eigen inbreng en vrijheid voor de leerlingen
zelf.
Een ander groot verschil in het Finse schoolsysteem
zijn het aantal lesuren. Er wordt namelijk in vergelijking
met Nederland per dag een uur minder lesgegeven,
zo zijn er meer pauzes en zijn ze eerder
vrij. Dit wordt ten eerste gedaan, omdat kinderen
beter leren wanneer ze fris zijn. Na een pauze steken
ze dus veel meer op dan wanneer ze aan één
stuk doorgaan. De volgende reden voor minder
lesuren is dat kinderen heel veel leren van spelen.
Een kind krijgt hierdoor meer sociale vaardigheden,
verbeeldingskracht en creativiteit. Een laatste reden
is dat door de lage hoeveelheid lesuren de leraren
zelf meer tijd tot hun beschikking hebben om hun
lessen voor te bereiden. Zo zal de kwaliteit van de
lessen zelfs stijgen.
Wanneer kinderen niet meer leerplichtig zijn en het
basisschooltraject dus hebben doorlopen, kunnen
zij gaan werken of er voor kiezen om een vervolgopleiding
te doen. Wanneer een kind doorleert,
20
is er sprake van twee keuzemogelijkheden, namelijk:
beroepsonderwijs of algemeen vormend onderwijs.
Beide vervolgopleidingen duren drie jaar en stomen
de leerlingen klaar voor het hoger beroepsonderwijs
of de universiteit.
Ook verschilt de rol van de leraar sterk in het Finse
schoolsysteem. Het begint al met de lerarenopleiding
zelf. De status en zwaarte van de opleiding voor een
leraar in Finland kan vergeleken worden met die van
een arts hier in Nederland. Het is dus een zware universitaire
opleiding en voorafgaand hieraan moet er
een strenge toelatingsprocedure worden doorlopen.
Gedurende deze procedure worden de cognitieve
vermogens, de motivatie voor de opleiding en in hoeverre
je in staat bent om goed samen te werken,
getest.
Eenmaal aangenomen op de opleiding is er sprake
van zowel veel theorie- als praktijkonderwijs. De koppeling
van theorie en praktijk vindt plaats in samenwerking
met een school die nauw verbonden is aan
een universiteit. Studenten kunnen door middel van
deze verbonden school in groepjes elkaars lessen
bekijken en hier feedback op geven. Wanneer iemand
uiteindelijk de lerarenopleiding heeft afgerond,
moet hij of zij zich altijd blijven bijscholen. Zo kan de
leraar zich blijven ontwikkelen en zo het onderwijs blijven
verbeteren.
Kijkende naar specifiek de rol van de leraar, dan berust
dit voor een groot deel op vertrouwen, dit vertrouwen
komt vooral tot uiting in zowel de relatie tussen
de overheid en de leraren, als tussen de leraren en de
leerlingen. Met het oog op het vertrouwen tussen de
leraren en de overheid, uit dit zich doordat leraren vrij
zijn om hun eigen curriculum samen te stellen. Tijdens
de opleiding wordt hier dan ook zeer veel aandacht
aan besteed. Deze vrijheid voor de leraar zorgt ervoor

dat leraren veel meer betrokken
zijn bij het onderwijs
zelf en daarmee ook bij zijn
of haar leerlingen. Een ander
aspect waarin het vertrouwen
duidelijk naar voren
komt, is het feit dat er in het
Finse onderwijssysteem op
de basisschool geen gebruik
wordt gemaakt van
toetsing. Er wordt hier geen
gebruik van gemaakt, omdat
het veel stress oplevert
bij de leerlingen, leraren
moeten zelf prima in staat
zijn om het niveau van de
leerling te bepalen en hier is
dus geen toets voor nodig.
Bovendien is er in het Finse
schoolsysteem geen sprake
van een strenge inspectie
vanuit de overheid, leraren
hebben zelf dus alle vrijheid
om te doen wat zij als goed
achten. Zoals eerder al benoemd,
komt het vertrouwen
ook tot uiting tussen de
leraren en de leerlingen; dit
gebeurt ten eerste wanneer
de leraar zijn of haar leerlingen
zelfstandig laat werken.
Ook komt dit naar voren
door het feit dat leerlingen
vaak zelf hun projecten mogen
kiezen. De leraar vertrouwt
erop dat de leerling
het project kiest waar hij of
zij het meest van zal leren.
Kortom, het onderwijssysteem
in Finland verschilt
op heel veel gebieden in
vergelijking met ons eigen
systeem. Zo is ten eerste de
duur van de leerplicht een
stuk korter in Finland dan in
Nederland. Ten tweede is er
sprake van minder lesuren.
Ook verschilt de opleiding
tot het beroep leraar erg; de status van een leraar in Nederland is bijvoorbeeld stukken lager dan dat het in
Finland is. Een ander interessant verschil is het feit dat er in Finland met betrekking tot het onderwijs, sprake
is van veel vertrouwen. Zo zijn er bijvoorbeeld geen inspecties of toetsen die het niveau van een school of
leraar aantonen. In Nederland is van beide aspecten wel degelijk sprake.
Een centrale vraag die er gesteld kan worden, is dan ook of het onderwijssysteem in Nederland in staat is om
zulke dermate ingrijpende veranderingen door te maken met als doel het onderwijs te verbeteren.
21

Bestuur (boven) en kandidaatsbestuur (onder)
22

EEN WEEK UIT HET LEVEN VAN EEN ALUMNA
Info
Marloes Ottink
Werkt bij Stichting Chrono en Scholengroep Perspectief als gedragswetenschapper en
bij Psychologische Dienstverlening IJsselgroep
Studeerde pedagogische wetenschappen aan de Rijksuniversiteit Groningen
Studeert de opleiding tot Orthopedagoog Generalist aan de Rijksuniversiteit Groningen
Heeft een relatie
Woont in Groningen
Tijdlijn
Marloes Ottink
Maandag
Vandaag begeleid ik kinderen met lees-en spellingproblemen.
Ik ga hiervoor naar twee scholen
voor speciaal basisonderwijs en een reguliere
basisschool. Ik geniet ervan de kinderen stap
voor stap naar een hoger niveau te brengen en
vind het mooi om te zien dat het plezier in lezen
en in school toeneemt. Op de foto zie je Steyn,
een echte topper. Hij startte
bij me en vond lezen verschrikkelijk.
Nu heeft hij, door
hard te oefenen, qua lezen
sprongen vooruit gemaakt
en geniet er van om
een boek te lezen.
Marloes Ottink
Woensdag
Op de woensdag doe ik een psychologisch
onderzoek bij een jongen van 9 jaar. Ik start
altijd met een intakegesprek met ouders, ga
vervolgens observeren in de klas en neem een
intelligentieonderzoek af (WISC-III). Het onderzoek
wordt aangevuld met sociaal-emotionele
vragenlijsten. Die middag start ik met een adviesgesprek
met ouders, intern begeleider en leerkracht
over een eerder uitgevoerd psychologisch
onderzoek. Ik bespreek het onderzoek en geef
school en ouders handelingsadviezen. De laatste
afspraak van de dag heb ik met een collega en
een aantal maatschappelijk werkers. Zij vertellen
over het aanbod dat ze hebben aan cursussen
voor basisschoolleerlingen (op het gebied van
faalangst, scheiding, weerbaarheid). Wij kunnen
de cursussen weer aanbieden op onze scholen.
Marloes Ottink
Zaterdag
Marloes Ottink
Dinsdag
Vandaag heb ik ’s ochtends consultatiegesprekken
gevoerd. Dit gebeurt in een ondersteuningsteam
op school. Ouders, leerkrachten, intern begeleider,
eventuele andere hulpverleners en ik zitten om
tafel. We proberen samen te zoeken naar oplossingen
bij diverse hulpvragen die er liggen. Samen
zoeken we naar een passende aanpak en zetten
we eventuele vervolgstappen in gang. In de middag
heb ik een talentgesprek met Isa gevoerd (zie
foto). Tijdens dit gesprek heb ik met behulp van een
talententekening de talenten van Isa in beeld gebracht.
Zie haar eens stralen en trots
zijn op haar talenten! Doelen van
het talentgesprek zijn om een kind
emotioneel sterker te maken en in
het onderwijs een manier te zoeken
die goed bij de talenten van het
kind past.
Marloes Ottink
Donderdag
Op deze dag werk ik voor het Steunpunt Passend
Onderwijs, onderdeel van Scholengroep Perspectief.
Binnen het steunpunt werk ik samen met vier
ambulante begeleiders en een gezondheidszorgpsycholoog.
Deze ochtend voer ik een psychologisch
onderzoek uit bij een jongen die snel afgeleid
is in de klas en waar zijn resultaten achter blijven. In
de middag heb ik een vergadering met mijn collega’s,
waar we diverse casussen bespreken en de
hulpvragen onderling verdelen.
Marloes Ottink
Vrijdag
Elke vrijdag ga ik voor de
studie tot Orthopedagoog
Generalist naar de universiteit.
Zie foto.
23

EEN HUIS VOL ODIOM’ERS
Huize Moes, Familie Moes of toch Huize Appelmoes?
Ik (Maaike) had de eer om bij het tweede ontdekte ODIOM
huis op bezoek te gaan: Huize Moes. Dit studentenhuis, wat
overigens ook prima door kan gaan als eengezinswoning,
bestaat uit Maud Oude Leferink, haar zus, Sanne Wubbs en
Marleen Peper. Maud, Sanne en Marleen zijn alle drie lid
van ODIOM en studeren ook nog eens alledrie AOLB.
Maud kent een carrière aan commissies. Zo heeft ze ook
het OM mogen schrijven en heeft ze vorig jaar de BexCie
naar Krakau georganiseerd. Inmiddels is haar agenda
goed gevuld met de combinatie studie en voor de klas
staan. Sanne is ook sinds dit jaar actief lid en organiseert
de gezellige borrels van ODIOM. Marleen is vooral erg druk
met het zaalvoetballen, dus echt tijd over voor een commissie
is er voor haar niet. Je raadt het al; een datum plannen met deze dames was niet gemakkelijk.
Toch kent Huize Moes veel tijd voor gezelligheid. Het had ook net zo goed
familie Moes kunnen zijn, want de meiden eten graag samen met elkaar,
houden eindeloze chill-sessies op hun favoriete plek in huis (a.k.a. de bank)
en delen lief en leed met elkaar. Alle drie de dames, de zus van Maud iets
minder, zijn erg netjes van zichzelf. Het huis is dan ook vele malen netter,
beter ingericht en schoner dan het gemiddelde Groningse studentenhuis.
Huize Moes, zo ook goed door kunnen gaan als Huize Appelmoes. Alle meiden
zijn op hun eigen manier dol op eten en koken. Misschien is Appelmoes dan wel niet de
juiste benaming. Er worden namelijk heel wat culinaire hoogstandjes op tafel geserveerd.
Gerechten waar Sanne nog nooit van gehoord heeft, maar wel met liefde uit probeert.
Het huis vol met meiden doet echter meer dan ’s avond op de bankhangen en lekker eten. Zo hebben ze in
de herfst nog een huisfeest georganiseerd. Ieders vrienden, studiegenootjes en commissiegenootjes waren
van de partij. Het werd een dolle avond, waarbij een van de meiden, die liever onbekend blijft, een beetje te
diep in het glaasje keek. We noemen haar voor het gemak even ‘X’. ‘X’ blesseerde haar achterwerk en werd
door haar blauwe billen nog lang herinnert aan die mooie avond. Als de meiden dan ook een hoogtepunt
mogen benoemen van hun tijd in Huize Moes, dan is dat zeker hun huisfeest. Maar ook op het samen uit eten,
de diepzinnige gesprekken en ontbijten buiten de deur kijken deze ODIOM’ers graag op terug!
TEKST MAAIKE GREYDANUS
24

WIST JE DAT...?
Geertje Bruijn vier jaar
geleden voor de
verandering een keer
wél matchende
sokken droeg?
Esmee Timmer voor
haar diploma van
de middelbare
school Cum Laude is
geslaagd?
Ingrid Maring vroeger
advies vroeg over jurken via
facebook?
Geertrude Hellema hele
lekkere taarten kan
bakken?
Abby Kuperus Akkrum een stad
noemt? (Voor wie Akkrum niet kent.
Het is een klein Fries dorpje)
Stan Wolbers een keer kletsnat thuis kwam en tot
overmaat van ramp de verwarming het ook niet
deed? #firstworldproblems
Patrick Holtkamp van jurken
met een split houdt?
Pauline Paardenkoper wel eens bij
paardenraces is gaan kijken?
Sanne Wubs het
leuk vond als de
schoolfotograaf op
school langskwam?
(NOT)
Mart Analbers en zijn broer
fantastisch Hip-Hop kunnen dansen?
Zoek zelf het filmpje maar op
facebook van 4 jaar geleden.
Sarah Brink ook belt
met haar hondje als
ze naar ‘thuisthuis’ belt?
Sara Jonker in een Flintstone
huis wil wonen? Klik
hier om het huis te zien!
25

KINDERQUATSCH
Collection
Jongen (6):
“Mijn grote broer
is vandaag
verwassen. Hij is
nu 18”
Meisje (5): “Juf,
als je al zelf
auto mag rijden
dan ben je wel
heel oud. Dat
wist ik niet”
Jongen (5): “Juf,
de kikkervisjes doen
raar. Volgens mij
slapen ze.“
Jongen (10) : “Nee,
die zijn gewoon
dood.”
Meisje (5) tegen
haar moeder:
“Mag de oppas
mij naar bed
brengen? Nu
ze in Groningen
woont, mis ik haar
zo.”
Meisje (4)
tegen
haar
vader:
“Stop
daarmee,
je zit mij
uit te
dagen”
Wijze kinderen -award