Jaarmagazine 2017

Daar heb ik veel uit geleerd.
Sindsdien werk ik op mijn eigen
tempo. Ik weiger nog meegesleurd
te worden in opgelegde stress. We
leven in een hectische samenleving
waarin de media ons bombarderen
met informatie. Af en toe moet je
dat uitzetten en iets anders doen.”
Luc Swinnen: “Ons reptielenbrein
ontvangt vijf keer sneller info dan
we het kunnen verwerken. Het is
een combinatie van wat er tussen
onze oren zit en wat er rond ons
gebeurt maar we doen het onszelf
wel gedeeltelijk aan.”
Over de invloed van
moderne hulpmiddelen
Thomas Decreus: “Ik heb bewust
geen smartphone omdat dat te
beklemmend is voor mij. Constant
bereikbaar zijn, lijkt me gruwelijk.
Ik werk nu ook als journalist en
het was niet evident om dat af te
dwingen. Het lukt wel omdat we
in een klein team werken en geen
commercieel product maken.”
Frank Van Massenhove: “De
smartphone was aanvankelijk
speelgoed voor het kleine jongetje
in mij. Nu ben ik er niet meer
constant mee bezig. Ik heb me
voorgenomen me te concentreren
op wat ik op dat moment aan het
doen ben.”
Over 24/7
beschikbaarheid
Luc Swinnen: “In Frankrijk is het
illegaal om van thuis uit in te loggen
op de server van het werk. In
bedrijven waar één dag per week,
bijvoorbeeld op vrijdag, de mailboxen
toe blijven, zijn de werknemers
efficiënter en gelukkiger. En
toch voelen veel mensen zich nog
verplicht om ook ’s avonds hun
mails te beantwoorden.”
Frank Van Massenhove: “Wanneer
er bij ons iets echt dringend is,
sturen wij een sms. Onze mensen
moeten dus niet constant hun mail
in de gaten houden. Het gaat ook
om de relatie tussen de leider en
de mensen en wat je van elkaar
mag vragen. Als je baas vindt dat
de dingen altijd onmiddellijk moeten
gebeuren…”
Thomas Decreus: “Het onderscheid
tussen werken en vrije
tijd is in verschillende sectoren
vervaagd. De uren van onderzoekers
aan een universiteit liggen
contractueel vast maar in feite zijn
ze continu bezig. Ze werken in een
competitieve omgeving, dat is een
verschil met vroeger. Eén op twee
doctoraatsstudenten kampt met
psychische problemen.”
Over anders werken
Frank Van Massenhove: “Sinds
2009 maakt het op onze dienst niet
meer uit waar en wanneer je werkt.
Onze werknemers worden gelukkig
van hun job omdat ze voelen
dat ze een verschil kunnen maken
maar de manier waarop er gewerkt
moest worden, maakte hen ongelukkig.
Belangrijke dingen in het
leven gebeuren ook tussen negen
en vijf en daar kun je niet bij zijn
als je in die gevangenis van het
kantoor zit. Een van onze mensen
vertelde me dat haar vriendin haar
had laten weten dat ze borstkanker
had. Twintig minuten later zat ze
naast haar op de sofa, de rest van
haar vriendinnen kon pas na zes
uur komen.
We betalen onze werknemers in
feite drie keer: met geld natuurlijk
maar ook met stilte en met
tijd. Onze kantoren hebben geen
interne muren maar lage wanden
waardoor de visuele verontreiniging
kleiner is. Er staan machines
opgesteld die antigolven produceren
om het stil te houden. Om
de twee jaar verhuizen de mensen
intern. Ze zijn weerbaarder en dus
minder ziek dan op andere FOD’s.
Ik ken mensen die drie jaar geleden
bij ons zijn binnen gekomen
en vandaag iets totaal anders doen
dan toen. We zijn afgestapt van het
idee dat een persoon één functie
moet bekleden maar geloven dat je
verschillende rollen kunt bekleden.
Als we die individuele talenten
ontplooien, is dat ook beter voor de
organisatie.
35