Zilver zomer 2019 DEF voor Zilver website enkel

VARIA
Bach
(ode aan Pieter Wispelwey)
Op zomaar een zomeravond
klinkt Bach, zingt Bach,
niet zomaar Bach:
suites voor cello solo.
Het kerkje van het dorpje
Saint-Pantaléon-de-Larche
is overvol, benauwd;
zelfs de cello lijkt te zweten.
Steeds weer wist de cellist
druppels van cello en gezicht,
herstemt keer op keer
ontstemde darmsnaren.
Met een klein handgebaar laat
hij de grote deuren openzetten;
zijn magistrale spel legt prompt
het dorpsrumoer het zwijgen op.
Nog is de ruimte hem te klein:
in de ijle Sarabande van de
zesde solo suite wijkt ook het dak,
en brengt hij mij heel dichtbij Bach.
Asfalt ziet grijs
Steeds drukker de A35.
Weer meer files op snelweg
A-1. En wat valt op?
Een op de drie personenauto’s
is grijs. Geen enkele
kleur komt meer voor op
het asfalt.
Nederland telt 12,7
miljoen wegvoertuigen.
Verkeersdoden
De fiets is voor ouderen een groter
risico dan de auto. Bijna de helft van de
50-plussers die vorig jaar omkwamen in
het verkeer, waren als fietser betrokken
bij een ongeval. Jongeren daarentegen
komen vaker om als automobilist.
Lowie Gilissen, 2016
In Overijssel overleden vorig jaar 11 tachtigplussers
in het verkeer. Het noodlot
sloeg eveneens toe bij 11 personen in de
Daarvan zijn 8,5 miljoen
personenwagens. Na grijs
zijn de populairste kleuren
zwart en blauw. Wit
is van plaats zes opgerukt
naar de vierde positie.
Rood komt van drie en
staat nu op vijf.
categorie 70 – 80 jaar en 5 mensen met
een leeftijd van 60 tot 70.
Van de 22 procent verkeersdoden in
Nederland die niet bij een ongeval waren
betrokken, gebruikte de helft een fiets
of scootmobiel. Het aantal dodelijke
ongevallen met scootmobiels bedroeg
landelijk 44.
De helft van de Nederlanders
van 18 jaar en ouder
heeft een auto op zijn
naam staan. Een groep
van 12 procent bezit twee
of meer vehikels.
De personenauto’s zijn gemiddeld
een jaar of tien.
Motorfietsen zijn in doorsnee
twee keer zo oud.
Iedereen wacht
op de Tour
‘DE TOUR WACHT OP NIEMAND’ is een van
de meest bekende wielerclichés. Het is een
manier om uit te drukken dat het leven altijd
door gaat, ondanks alle overrompelende
problemen en drama’s. Het gezegde geeft
enerzijds de ongelofelijke aantrekkingskracht
en schoonheid van de Tour aan. En anderzijds
het genadeloze karakter. De Tour kan mensen
vermorzelen en afmaken, als een meedogenloze
gehaktmolen. In deze tijd van massale publieke
belangstelling, alom aanwezige mobiele
telefoons met camera’s, sociale media, TV,
online platforms en discussieforums wordt
alles belicht, toegelicht en uitvergroot.
De qua comfort veelal gemiddelde hotelaccommodatie
biedt vaak nauwelijks een
aangename omgeving om te herstellen van de
enorme spanningen, inspanningen, vermoeienissen
en verwondingen. Je zal maar een
rustdag hebben in een Kyriad of Campanile
Hotel, gelegen op
een industrieterrein,
ingeklemd tussen
spoor en weg. De
dag ervoor heb je
als ploegleider na
een afschuwelijke
massale valpartij
je drie gevallen
renners opgezocht
in het ziekenhuisje
van Brive. Raborenner Marc Wauters zette
ik persoonlijk onder de douche. nadat hij
met een gebroken sleutelbeen en overdekt
met schaafwonden door een ambulance was
afgeleverd. Het hospitaaltje was niet ingericht
op de plotse instroom van zoveel gewonde
renners. Ooit ben ik in de Tour van 1988 door
de Panasonicploeg na een ernstige buikloopaanval,
uitgedroogd hangend aan een infuus,
achtergelaten in een Mercurehotel in Bordeaux.
Als ik zover opgeknapt zou zijn, kon ik met de
inhoud van het door Peter Post achtergelaten
envelopje het hotel, de taxi naar het vliegveld
en het vliegticket naar huis betalen. De Tour
verdween pijlsnel uit beeld.
De Tour wacht mij ondertussen allang niet
meer. Wat mij betreft mag de volgende weer
van start gaan!
Theo de Rooij
zilver
11