Zilver zomer 2019 DEF voor Zilver website enkel

afgesloten, eventueel met een glazen deksel. Nu
gebeurt dat bijna niet meer.’
Een keerpunt is volgens Swier de begrafenis van
Manfred Langer in 1996 geweest, de extravagante
eigenaar van de homodisco iT in Amsterdam. Langer
had het draaiboek helemaal zelf geschreven.
Zijn lichaam werd vervoerd in een roze Chevrolet
en de uitvaart liep uit op een spraakmakend feest.
‘Dat heeft de dood meer bespreekbaar gemaakt en
ook voor anderen de weg vrijgemaakt om het anders
te gaan doen. Mensen hebben toch de neiging
tot kopieergedrag.’
Mee in de rouwauto
Een persoonlijk, passend afscheid is het begin van
een goede rouwverwerking, is de overtuiging van
Swier. ‘Dat zit ‘m niet in geld of luxe, maar in de
kleine details. In een familielid dat meerijdt in
de rouwauto. Of in het verzorgen van de overledene,
waarbij tegenwoordig in zeker de helft van
de gevallen de familie assisteert. Ook het zelf
dragen van de kist door de nabestaanden is al heel
normaal geworden. We moeten oppassen dat het
bijzonder maken van een uitvaart niet doorslaat.
Had de overledene zelf ook de behoefte om zo de
belangstelling te zoeken, denk ik wel eens als ik
de krant lees. Een overlijdensadvertentie mag nog
steeds klein en ingetogen zijn. Dat geldt eveneens
voor de uitvaart zelf. Er is niets mis met een eenvoudige
bijeenkomst met drie stukjes muziek. Het
gaat erom dat het bij de overledene past.’
VUURWERKRAMP, TSUNAMI EN MH17
Pedro Swier is – behalve algemeen directeur van
Vredehof Uitvaartverzorging - ook lid van het
Landelijk Team Forensische Opsporing. In die
hoedanigheid maakte hij enkele dramatische
gebeurtenissen van nabij mee. Het begon met de
vuurwerkramp in zijn woonplaats Enschede, in mei
2000. Bij de ramp vielen 23 slachtoffers, die soms
moeilijk te identificeren waren. ‘Ik heb daar geleerd
dat je niet zomaar over mensen mag beslissen.
Een van de confrontaties duurde in totaal 6 uur,
inclusief voorbereiding, gesprekken en het bekijken
van fotomateriaal. Je moet zoiets rustig opbouwen.
Het is niet aan tijd gebonden.’
Na de tsunami van 2004 in Thailand hielp Swier
twee maanden lang bij het identificeren van
slachtoffers van allemaal verschillende nationaliteiten
en het repatriëren van de Nederlandse
overledenen. Ook de ramp met de MH17 maakte
veel indruk. Swier begeleidde samen met collega’s
de confrontaties van de nabestaanden met de stoffelijke
resten van hun dierbaren. Het ging om 196
Nederlandse slachtoffers, van wie de conditie van
de lichamen beduidend minder waren, waardoor
de confrontatie extra moeilijk was. ‘Na de eerste
confrontatie dacht ik: dat kon wel eens heel zwaar
worden. Wij proberen nabestaanden onder die
omstandigheden zo goed mogelijk te begeleiden en
stellen vragen. Soms proberen we ze te beschermen.
Voegt het iets toe om het stoffelijk overschot
te zien? Wat verwachten ze aan te treffen?
Uiteindelijk beslist de familie of ze de confrontatie
wil aangaan.’
Uit het
familiealbum
Swier. Links met
pet opa Swier
62 zilver