Zilver zomer 2019 DEF voor Zilver website enkel

TEKST BOB GEVERS | FOTOGRAFIE ALPHONS B. TER BRAKE
De ijsberen
zijn echte bikkels
Het is een rotsvaste traditie in het Hengelose
Tuindorpbad: vanaf medio mei
laat een vaste groep van enkele tientallen
zwemmers zich elke ochtend om 10.00 uur
in het water zakken om een paar rondjes
te zwemmen. Weer of geen weer: ze komen
gewoon en ze gaan tot half september
door. De meesten zijn 65 jaar en ouder,
tot in de tachtig. De IJsberen, zo heten deze
bikkels.
Neem Yvonne en Herman Esman, beiden
echte tuindorpers. Yvonne, 70 jaar, zwom
als kind in de vijver. Ze ging later ook
waterpoloën, samen met haar man. En
ze werd veertig jaar geleden een IJsbeer.
Ze woonde vlakbij de vijver, wilde graag
zwemmen, maar niet ’s morgens om 10.00
uur. Lachend: ’Daar trokken oude vrouwen
hun rondjes, daar wilde ik niet bijhoren.’
Na tijdje besloot ze toch maar in de ochtenduren
de vijver in te duiken. ‘Geleidelijk
ga je bij de vaste kern horen en word je
een echte IJsbeer.’ Ook Betsie Aberts is er
zo eentje. Ze slaat nooit een ochtend over
– behalve als ze met vakantie is. ‘Het is
hartstikke goed voor je lijf! Anderen gaan
de sauna in, wij gaan zwemmen.’ Het is een
hechte groep met een prettige sfeer en met
ook ‘droge’ activiteiten in herfst en winter.
Het begon in 1940, bijna tachtig jaar geleden,
toen een groep dames uit Tuindorp ’t
Lansink het zwemseizoen feestelijk afsloot
met een carnavaleske verkleedpartij in het
water. Vanaf dat jaar trok het clubje tijdens
het zwemseizoen elke ochtend baantjes
in het bad. Ze gingen de IJsberen heten.
De naam is uit respect geboren onder de
andere badbezoekers en wijkbewoners,
omdat de dames zich niet lieten afschrikken
door slecht weer en lage watertemperaturen.
Nog heel lang bestond het gezelschap
uitsluitend uit vrouwen. Inmiddels komen
er steeds meer heren bij. Zoals Herman
Esman, 74 jaar, die na zijn prépensioen bij
Thales de club kwam versterken als een
van de eerste mannen. Er was een beetje
duw- en trekwerk van zijn vrouw voor
nodig. Yvonne, grinnikend: ‘Hij zei nog: ik
ga niet met al die grijze vrouwen het water
in...’
Dat hoor je ‘m nu niet meer zeggen, want
het bevalt hem. Ja, het water is wel eens
ontzettend koud bij het begin van het
zwemseizoen. ‘Het is wel eens 13, 14 graden
geweest. Dan mochten we van de badjuf
alleen tot het eind van de steiger. Tien
meter heen, tien meter terug, zodat ze er
snel bij kon zijn, mocht er wat gebeuren.’
Betsie: ‘Mannen zie je trouwens niet zo
veel als het kouder wordt...’
Ze hoeven overigens niet blauwbekkend en
klappertandend naar huis. Yvonne: ‘Want
er zijn hier heerlijke warme douches.’
Na dat halve uurtje zwemmen volgt het
genoeglijke gedeelte, dan staat de koffie
klaar. Het is een vriendenclub geworden,
inclusief een lief-en-leed-potje voor een
bloemetje naar zieke IJsberen. En in de
wintermaanden komt de IJsberen-leesclub
bijeen.
Een jaarlijks hoogtepunt is het busreisje,
meestal begin oktober. Een van de
IJsberen is touringcar-chauffeur geweest
en zo kwam het dat er eens een bus werd
gehuurd voor een bezoek aan Parijs.
Inmiddels staat er elk jaar een tripje op de
agenda. Vorig jaar ging het naar Leipzig,
het reisdoel dit jaar is nog niet bekend. In
elk geval: de bestemming ligt op maximaal
acht uur rijden, want chauffeur Jan zit is
de enige bestuurder. En z’n broer Herman
maakt vooraf altijd een studie van de
bezienswaardigheden onderweg.
Janine Francken is de regelaar, als
bestuurslid van de Stichting Beheer en
Exploitatie Tuindorpbad met de portefeuille
‘dagelijkse gang van zaken’. Een groentje,
vorig jaar zwom ze voor het eerst mee. En
ze was meteen verkocht. ‘Je raakt ermee
besmet. Het is ontzettend gezellig en nog
gezond ook! Het is een soort community,
we kijken naar elkaar om, de IJsberen hebben
aandacht voor elkaar.’
Vaste traditie: het zwemseizoen wordt in
september altijd feestelijk afgesloten met
een rondje zwemmen rond de fontein.
Maar zo ver is het nog lang niet...
30 zilver