Zilver zomer 2019 DEF voor Zilver website enkel

geduchte sportman heeft achterdocht als hij zomaar geklopt
wordt. Fietste ik dan zo slecht? Ik weet dat een wedstrijd
een momentopname is, je kunt een goede of een slechte dag
hebben, maar het moet wel op een faire manier gebeuren. Ik
heb er nooit echt mee gezeten, een volgende keer zagen we wel
weer. Zo zit sport ook in elkaar. Je wilt natuurlijk wel de beste
zijn, dat is topsport, maar verlies moet je accepteren. Ik heb
geen momenten meegemaakt waar ik nu nog mee zit. Ik heb er
uitgehaald wat erin zat.’
Waarom bent u relatief vroeg met wedstrijdfietsen gestopt?
‘Toen in 1989 bleek dat mijn zoon Rob een hersentumor had,
ben ik afgestapt. Op zijn vijftiende werd hij genezen verklaard.
Drie maanden later raakte hij halfzijdig verlamd na een
fietswedstrijdje. Dat is allemaal weer goed gekomen. Op zijn
zevenentwintigste kreeg hij zaadbalkanker en daar is hij ook
weer bovenop gekomen. We hebben drie zonen, twee zondagskinderen
en eentje die de ellende van de hele familie op zich
heeft genomen. Als gezin heeft ons dat sterk en hecht gemaakt.
Tom, die ook professioneel heeft gefietst, zei altijd: “Ik zit nooit
alleen op de fiets”. Als het voor hem afzien was, dacht hij aan zijn
broer en de pijn die hij heeft meegemaakt. Dat speelt bij ons
nog steeds.’
Jullie wonen allemaal in Enter, of daar heel dichtbij. Uw vrouw Mieke
komt ook uit Enter. Wat is er zo bijzonder aan die plek?
‘Het is een geweldig dorp met een hechte gemeenschap. De
huizen zijn hier duurder dan bijvoorbeeld in Wierden, Rijssen
of Bornerbroek. De Entenaren willen allemaal blijven. Enter is
ook van vroeger uit een wielerdorp. Er waren altijd profrondes,
jeugdwedstrijden, we gingen allemaal met de fiets naar school,
naar de disco, naar waar de actie was. Met een omgekeerd krom
stuur hielden we zelf wedstrijdjes. Het hoorde bij het platteland.’
Als u toch nog stopt met uw werk, ooit, is er dan nog iets wat u wilt
gaan doen?
‘Ik heb altijd gezegd dat ik mijn vrouw alle plekken wilde laten
zien waar ik geweest ben voor de sport en voor mijn werk. Of
dat helemaal gaat lukken weet ik niet. We zullen wel een paar
reizen maken, maar zij wil niet altijd weg. We hebben kleinkinderen
en daar is ze nu natuurlijk gek mee.’
65.
en nu?
Cees Dalenoord, Enschede. Stadsdeelregisseur bij
de gemeente Hengelo. Getrouwd met Nicolette,
vier kinderen
CD MAKEN
‘Wat nu? Gewoon doorgaan met leven. Ik schrok
er echt niet van, want ik wist al een hele tijd dat
het eraan kwam. Wat verandert er nu eigenlijk.
Later als ik groot ben, maak ik nog steeds muziek,
bezoek ik nog overal mooie steden en doe ik allerlei
andere leuke dingen met mijn vrouw.
Ik ben bezig met het maken van een CD met veel
eigen muziek als een soort nalatenschap voor
mijn zoon. Daar moet je op tijd mee beginnen.
Eigen nummers en wat we met de Dickheads
deden, de band waar ik in de jaren 90 in speelde.
We hebben toentertijd nog verschillende keren in
Berlijn opgetreden, toen de Muur viel. Daar is nog
een filmpje van. Staat op You Tube.’
zilver
9