MIND magazine inleverversie

bloesje voorbijkomen en wie de volgende aflevering goed
oplet, zal het nu zeker opvallen dat de bloemetjesgordijnen
en het bruine houten tafeltje met het authentiek geborduurd
tafelkleed, wel heek vaak in beeld wordt gebracht.
Authenticiteit vraagt om een eenduidig karakter. Als je
trouw blijft aan jezelf, zet je namelijk geen masker op,
dicteert het gezonde verstand. Maar is dit eigenlijk wel
realistisch? Spelen we eigenlijk allemaal niet verschillende
rollen in verschillende situaties? We nemen op
een dag immers al allemaal verschillende rollen aan. In
iedere rol passen we ons aan de situatie aan en reageren
we anders. Maar in welke rol zijn we dan helemaal
onszelf, en dus authentiek? Deze vraag zorgt ervoor dat
we nog meer letten op hoe we overkomen en hoe we
onszelf profileren en dus tot nog meer nepheid. We worden
meegetrokken in het verlangen naar authenticiteit.
Schrijver en filosoof Maarten Doorman wijst in zijn boek
‘Rousseau en ik’ op de paradox van authenticiteit. Hij stelt
dat het streven om ‘echt’ te zijn, er juist voor zorgt dat wij
dit niet zijn. Het toenemende belang dat wij hechten aan
authenticiteit, heeft een gespeelde echtheid als gevolg.
Deze woorden verduidelijkt hij aan de hand van een voorbeeld.
Politici nemen veelvuldig deel aan mediatraining.
Ze doen er alles aan om de zwevende kiezer te beïnvloeden
en willen hierbij zo echt mogelijk overkomen. We moeten
echter niet vergeten dat er een leger aan spindokters
achter hen staat die hen adviseert hoe zij zich zo authentiek
mogelijk kunnen profileren. Of ze wel of niet met hun
handen in hun zakken mogen staan, welke bril en welk
kapsel het best bij hun uitstraling past of ze wel of niet
recht in de camera moeten kijken etc. “Een cursus om te
spelen dat je jezelf bent. Paradoxaler kan het bijna niet.”
Oplossing
Menig filosoof probeert een alternatief te zoeken voor het
bekritiseerde verlangen naar authenticiteit. Universitair
hoofddocent en schrijver Andre Potter schrijft in zijn boek
‘The Authenticity Hoax’ dat we ons moeten verzoenen
met de vooruitgang van de laatste eeuwen. Door terug te
verlangen naar een betere wereld die ooit zou hebben bestaan,
houden we enkel onszelf voor de gek. Doorman sluit
zich hierbij aan. Hij stelt dat het vergeefs is om te hunkeren
naar de tijd dat onze handelingen nog authentiek waren. Dit
is immers verleden tijd. Onze bewustwording van onze ‘ik’
en het verlangen naar een authentiek leven, werkt volgens
Doorman juist averechts en creëert inauthenticiteit. Het
extreme verlangen naar authenticiteit is volgens hem dan
ook vergelijkbaar met het verlangen de regenboog aan te
raken. En terwijl wij allemaal massaal doorgaan met ‘echtheidje’
spelen, heeft Doorman gelukkig nog een tip voor
ons: “We moeten gewoon allemaal even normaal doen.”
Wil jij meer over authenticiteit lezen?
In ' Rousseau en IK' laat filosoof en
criticus Maarten Doorman
zien hoe we nog steeds in de authenticiteitverlangens
vastzitten die Rousseau
300 jaar geleden al omschreef en vraagt
hij zich af of we kunnen ontsnappen aan
de erfenis van Rousseau. Bestel het boek
online op
www. uitgeverijprometheus.nl
27