MIND magazine inleverversie

“De momenten die gepaard
gaan met grote tegenslag zijn
vaak de prestaties waar men
achteraf het meest trots op is”
prestatiemaatschappij alleen maar meer invulling gegeven.
Op Facebook, Instagram en tal van andere socialmediakanalen
kunnen we zien hoe geweldig het leven
van anderen wel niet is. Het gras bij de buren lijkt, op
sociale media, altijd groener. Volgens neuropsychologe
Kelly Weekers stellen we vaak ontiegelijk hoge eisen
aan onszelf wat resulteert in onrealistische doelen. Het
grote nadeel daarvan is dat de kans op falen wel heel
erg groot wordt. Maar waarom stellen we deze hoge
eisen dan? Weekers heeft hier een verklaring voor:
“Socialmedia heeft een flinke invloed op onze perceptie.
Degenen die uitzonderlijke prestaties leveren, iets
aparts doen, een hoogtepunt ervaren, dat zijn degenen
die in de spotlights komen te staan. Zo zit het nieuws,
en zo zitten onze timelines op Facebook en Instagram,
vandaag de dag in elkaar. We zien alleen de highlights
op tijdlijnen, in tijdschriften, in kranten. Niet meer het
normale leven wat gewoon z’n gangetje gaat, waar
het even niet lekker loopt, of waar het even mis gaat. ”
Het geloof in de kracht van volharding zit, volgens Berstein,
zo verweven in onze blik op de wereld, dat het bijna
onmogelijk is om er een andere zienswijze op na te houden.
In succesverhalen verwerken schrijvers eveneens
vaak periodes van mislukking voordat een overwinning
wordt behaald. Ook benadrukken schrijvers vaak hoe
een schijnbaar onmogelijke opgave uiteindelijk toch succesvol
wordt voltooid. Denk hierbij aan honden of katten
die in films honderden kilometers lopen om uiteindelijk
hun baasje terug te vinden. Een sprekender voorbeeld
is misschien wel het verhaal van auteur J.K Rowling en
haar succesvolle Harry-Potter-serie. Maar liefst dertien
keer wezen diverse uitgeverijen haar boeken af voor het
uiteindelijk bij Bloomsbury belandde en een ongekende
bestseller werd.
Hoewel de prestatiemaatschappij ons anders doet geloven
en zelfs anders doet voelen, is juist weten hoe en
wanneer je moet opgeven een heel belangrijke vaardigheid
in het hedendaagse leven. Maar wanneer is iets
nou weloverwogen?
Weloverwogen opgeven is niet de boel de boel laten
wanneer iets even niet volgens plan gaat, wanneer iets
je te lang duurt of wanneer er een mogelijkheid is om
te falen. Je geeft weloverwogen op wanneer iets buiten
jouw kunnen ligt, wanneer je ergens geen energie meer
van krijgt of wanneer je tegen beter weten in blijft hopen
dat het beter zal gaan. Weloverwogen opgeven is ontzettend
belangrijk. Het geeft je volgens Bernstein namelijk
een nieuw perspectief: "Het is een belangrijke correctie
op de manier waarop het menselijk brein, dat toch al
neigt naar volharden, werkt. Snappen waarom het moeilijk
is weloverwogen met iets te stoppen, geeft inzicht
in hoezeer beslissingen letterlijk onbewust worden genomen
en hoe dit proces bewuster kan plaatsvinden."
Oplossing
Volgens Bernstein zijn we ons er meestal niet van bewust
maar houdt de gewoonte om te volharden en alles
positief te zien ons op een pad dat we eigenlijk zouden
moeten verlaten. We zien opgeven vaak als een eindpunt.
Als een eindstation waarna we niet meer verder
kunnen. Opgeven is juist geen eindstation, maar een hele
belangrijke, zo niet noodzakelijke stap, in het opnieuw
definiëren van je eigen verwachtingen en doelen die jij
jezelf stelt. Dit zorgt volgens Bernstein uiteindelijk ook
voor meer geluk: ‘Door de boel te resetten en doelen opnieuw
te definiëren, kun je verwachtingen scheppen die
wel haalbaar zijn. Haalbare doelen leiden tot meer voldoening
en voldoening leidt uiteindelijk tot meer geluk.’
Mensen die uiteindelijk hun doelen realiseren, hebben
volgens Bernstein niet enkel moeten leren van eerder gemaakte
fouten. Ze hebben eerder gemaakte doelen deels
of zelfs helemaal op moeten geven voordat ze konden bereiken
wat ze uiteindelijk hebben bereikt. Maar hoe en welke
doelen geef je dan op? Gelukkig heeft Bernstein nog een
tip die het weloverwogen opgeven misschien iets makkelijker
maakt. ‘Nadenken over wat echt bij jou past, is al de
helft van het werk. Als je dat hebt gedaan, trap je in de toekomst
misschien niet meer in de valkuil van de volharding.’
30