Een en ander uit het verleden en over de oorsprong van Diepenheim

, I
34
nen. Hier in Oud-Diepenheim, niet ver verwijderd van de
. Diepenheimse es, heeft de oude burcht Diepenheim gestaan.
Nu wordt ons ook duidelijk, waarom het tegenwoordige Diepenheim
zo ver van de Diepenheimse es is a(gelegen. Het teqenwoordiqe
Diepenheim is dus eennederzetting uit latere tijd.
Verplaatsing van woonplaats heeft in de loop der tijden overal
ter wereld plaats gehad. We· hebben hier dus een analoog ge~
val als met Eibergen en Olden-Eiberqen, Ootmarsum en Oud-
Ootmarsum, Diever en Olden-Diever.
Hoe moeten we nu degegevens bij de verschillende schrijvers
reconstrueren, om tothet juiste beeld te komen? Zoals we
reeds hebben aanqetoond, lag op de plaats, waar de teqenwoordige
boerderij "Nijhof" is gelegen, de oude burcht der
Diepenheimse Heren. Bernardus was omstreeks 1100 bewoner
van deze burcht. In 1177 is dit kasteel door de bisschop van
Munster belegerd, ingenomen en verwoest. De erfdochter van
Diepenheim, Regenwice huwt met Graaf Hendrik, zoon van
Graaf Gerhard van Dalen, een graafschap gelegen aan de
Lippe in Duitsland. Deze Hendrik van Dalen wordt de stichter
van het kasteel op de kasteelbelt, dat door hem en zijn nakomelingschap
wordt bewoond en daardoor sti~hter van het tegenwoordige
Diepenheim. Regenwice is de laatste uit het oude
geslacht der Heren van Diepenheim. Dit geslacht bewoonde
de burcht in Oud-Diepenheim. We zullen nu eerst het ge~
slacht der Diepenheimse Heren nader beschouwen. Er is met
dit geslacht, wat de stamboom betreft, een moeilijkheid. De
geslachtsboom, zoals ons die bekend is uit de stamhoniek van
Huize Diepenheim stemt niet overeen met de gesla'èhtsboom,
zoals we die kunnen opbouwen uit de oorkonden.' De stamkroniek
vermeldt als stamvader Bernardus,· die twee zonen
heeft geh;d, n.l. Wolbertus, die Heer van Diepenheim wordt
.en Lephardus, die Ahuis krijgt. Bernardus immers was Heer
van Diepenheim en Ahuis. Wolbertus heeft twee zonen, n.l:
Lephardus en Franco, die tamelijk oud en zonder erven zijn
gestorven en drie dochters, waarvan twee elders huwen. en de
VORG, Verslagen en mededeelingen 67 (1952)