MaquetaciŠn 1

ó pé da lareira
:: San Lourenzo de Lousame
Hai unha lenda que di que se te deitas nas pedras
que hai nas covas de San Lourenzo no concello
de Lousame, pásanche as dores de barriga e de
costas . A estas pedras chámanlle “ as camas do
santos”, San Lourenzo e San Mamede.
Xocas Fernández,1º Bach –A
:: Os Mariño
Na fachada da igrexa de Lampón pódese
ver o escudo dos Mariño, os primeiros
habitantes da torre de Goiáns. Segundo
conta a lenda , o conde Froilán, moi afeccionado
á caza, acostumaba percorrer os
bosques no seu cabalo.
Unha mañá na ladeira próxima ó mar
divisou unha muller núa durmida.
Achegouse e viu que era unha fermosa
serea.
Levouna a vivir ó castelo, e dado que
proviña do mar, bautizárona co nome de
Mariña. Casaron e, pasado algún tempo,
naceu o primoxénito. A serea semellaba
muda, e os intentos de Froilán por conseguir
que falara foran inútiles.
Na noite de San Xoán cando, Mariña pre
senciaba o espectáculo ante a fogueira;
Froilán arrincou o fillo do colo da nai e
finxiu botalo ás lapas. Dona Mariña púxose
en pé e por primeira vez escoitaron a
súa voz; por iso lle chamaron ó fillo Xoán.
O.T.L.*
:.lendas.:
Antes de que houbera tele eran
os vellos os que coas súas historias
nos entretiñan con contos,
romances, cancións e
sobre todo historias de mortos,
de aparecidos, da Santa
Compaña... pero a tele foinos
roubando o tempo para escoitalos.
Amosámosvos aquí un anaquiño das
cousas que nos dixeron os avós.
Animámosvos a que llas contedes
ós vosos maiores, veredes como
eles vos contan outras que xa
case esqueceran.
:: A febre amarela
Meu avó contoume unha historia que disque ocorreu na aldea
de San Isidro hai moito tempo, cando a fame, a falta de hixiene,
e as enfermidades eran bastantes frecuentes. Unha das enfermidades
máis temidas era a “febre amarela”, que podía deixar o
doente inconsciente durante moito tempo.
Unha moza que sufría esta enfermidade quedou dunha vez
inconsciente moito tempo e os pais, crendo que estaba morta,
decidiron enterrala.
Despois do funeral, o sancristán que andaba por alí, escoitou
uns berros dentro do panteón no que estaba a rapaza. Asustado
fuxiu correndo, pero ó día seguinte avisou ó cura.Toda a pa
roquia foi desenterrar o cadáver para saber se o que dicía o sancristán
era certo, e érao. No cadáver apreciábanse sinais de que
intentara saír da caixa; a moza espertara
e morrera pola falta de osíxeno.
Tras este terrible suceso, decidiuse agardar vintecatro horas
despois de morrer, antes de soterrar o cadáver.
Martín Míguez Ríos 3º-B*
:: A princesa do Barbanza
En tempos da conquista romana chegaron ó Barbanza tropas
que puxeron en alerta ós celtas de Touta. Despois de moitas
loitas, os romanos pagaron a un traidor e lograron coller prisioneira
a filla do rei de Touta. A cambio da súa liberdade
pedían un rescate en ouro e que deixasen as armas. Ó
rendérense os celtas, os romanos soltaron a princesa pero
cortáronlle os peitos.
Cóntase que desde entón, o río Barbanza antes de chegar ó
mar, berra forte facendo un ruído semellante ó que fan as
armas ó caer ó chan.
Inés García Lojo 1ªBach B*
2