MaquetaciŠn 1

obra barroca que se eleva diante da catedral. Ten tres corpos
moi ornamentados, rematados en triángulo. Detrás dos laterais
érguense dúas esveltas torres xemelgas que completan a fachada.
Detrás do Obradoiro consérvase intacta a inmensa catedral
románica, visitada por milleiros de peregrinos.
Pórtico da Gloria
É unha das máis valiosas da arte románica universal, foi realizada
no séc.XII polo Mestre Mateo. Na columna do parteluz,
ós pés do apóstolo Santiago as mans dos peregrinos deixaron a
pegada do seu saúdo. Na parte interior do pórtico atópase o
santo dos Croques ó que se rendía culto (desde este ano está
prohibido) a cabezada limpa, pois segundo a lenda así contáxiase
o talento do xenial Mestre Mateo.
Botafumeiro
Xigantesco incensario prateado que se colga da bóveda do cruceiro
e que moven oito homes.
Altar maior
Sobre el atópase a imaxe de Santiago do séc.XIII. á que os
peregrinos bican o manto. Na cripta situada baixo o altar atópase
unha urna de estilo romano-bizantino, que garda as reliquias
do Apóstolo e dos seus discípulos Teodoro e Atanasio.
Porta Santa
Foi construída no 1611 por Fernández Lechuga, aproveitando
estatuas de profetas e patriarcas do antigo coro do Maestro
Mateo. Só se abre nos anos santos.
Torre do reloxo construída a finais do séc.XVII por Domingo
de Andrade.
Ó.T.L., 1º bach
::Historia do camiño
O fillo do Trono
Os primeiros datos biográficos do Apóstolo Santiago proceden
fundamentalmente dos evanxeos.Sabemos que era fillo do
Zebedeo e de Salomé e irmán de Xoán o Bautista.O oficio
familiar era a pesca, Xesús elixiu os seus catro primeiros discípulos:
Pedro, Andrés ,Santiago e Xoán.
Santiago amósasenos como un home de carácter vehemente,
apaixonado e impulsivo. Recibe fortes reprimendas de Cristo,
que lle pon o sobrenome de Bonaerge, “fillo do trono”
A orixe dunha tradición
As continuas guerras obrigaron ós cristiáns a manter agochadas
as reliquias de Santiago, protexidas e custodiadas, ó parecer por
ermitáns do lugar.
O descubrimento do sepulcro do apostólico, podémolo situar ó
redor do ano 820. Conta a tradición que un ermitán, de nome
Paio, que vivía no lugar de Solovio (onde está situada a igrexa
de San Fiz de Solovio, na Compostela actual), no bosque
Libredón, observou durante varias noites sucesivas uns resplandores
ou luminarias misteriosas que semellaban unha chuvia de
estrelas sobre un montículo do bosque.
Paio, abraiado por estas
visións, presentouse
perante o bispo
Teodomiro para comunicarlle
o feito. Ante a
insistencia do ermitán. O
bispo dirixiuse ó lugar e
el mesmo puido contemplar
o fenómeno; entre a
mesta vexetación, atoparían
un sepulcro de pedra
no que repousaban tres
corpos, identificados
como o de Santiago o
Maior e os seus discípulos
Teodoro e Atanasio.
O primeiro relato conservado sobre o descubrimento é a
Concorda de Antealtares, de 1077.
O Camiño de Santiago está marcado na Vía Láctea porque
indica ó camiñante a dirección a Compostela, o que levou a
referirse a esta ruta como o Camiño das Estrelas.
Julián Torrado 3º -B
As cunchas de Santiago
Despois de que Santiago fose degolado, os seus discípulos puxeron
o seu corpo nunha barca. Navegando chegaron ás costas de
Galicia e a un lugar onde había unha festa polo casamento de
fillo do señor. Cómo había unha voda, bafordábase (ir galopando
mentres arroxaban a lanza e vólvese a coller sen que caia ao
chan).Un dos que bafordaban era o noivo que de repente viu
como o seu cabalo se dirixía ó mar e se mergullaba. Ó chegar á
barca, o cabalo e o cabaleiro saíron sen dano das augas.
Ó volver á terra viron que tiña os vestidos e o sombreiro
cubertos de vieiras. A partir de entón todos os peregrinos que
van a Santiago levan a cuncha de vieira.
Inés García 1º Bach-B
24