Spf-Sydgm nihairapor

“Muhtara bu kadınların haberleri komşuları tarafından getiriliyor. İlk başta
kendileri gelmeye çekiniyorlar.” (Muhtar, Bursa)
Kadınlarla yaptığımız görüşmelerde ise, kadınların faydalandıkları sosyal yardımlara ve
dolayısıyla kurumlara ilk eriştikleri zamanın sorunların ilk ortaya çıkışından (yani eşi vefat
ettiğinde, eşinden boşandığında, eşi terk ettiğinde ya da cezaevine girdiğinde) çok daha
sonra olduğu gözlemleniyor. Kurumların hemen destek sağlayıcı olarak ortaya çıkmadığı,
diğer enformel mekanizmaların (aile desteği, komşu yardımı vb.) ise yetersiz kaldığı ifade
ediliyor. Vakıf yardımlarının çoğu zaman sorunun belirdiği andan çok daha sonra erişilebildiği
vurgulanıyor.
“...çok zor durumda kaldım... Belediye’nin halk gününe gittim, Başkan ile
konuştum, ne yapabilirim dedim, o da beni kaymakamlığa gönderdi...
Kaymakamlıktan da dört ay oldu, 130 TL para yatırmışlar” (Kadın, 19 yaş, eşi
terk etmiş, İstanbul)
“Bir yere gitmiyorum, bilmiyorum, kimse yardımcı olmuyor nereye
başvuracağımla ilgili. Sadece kaymakamlığa gidiyorum, oradan üç ayda bir
100-150 TL veriyorlar arada bir, onu da sürekli alamıyorum, yok dediler mi ben
daha gitmiyorum, utanıyorum. Maaşım yok, hiçbir şeyim de yok, ondan çok
üzülüyorum, nereye kadar? Muhtara gittim, çekingenim, durumu izah ettim
orada, gelip bakabilirsiniz dedim, geldiler, yok diyorlar öyle birşey. Bir paket
veriyorlar geliyorum, Ramazan'da paket yardımı ile ne yapabilirim ben? Bizim
de yapacak birşeyimiz yok budur diyor. Kimsem yok elimden tutan bana
yardımcı olsun. Bilmiyorum ki nereye gidilecek?” (Kadın, 35 yaş, eşi vefat
etmiş, Bursa)
“İlk zaten buraya kayıt olduğumda, zabıtaydı herhalde pazarda biz oğlanla
soğan patates topluyorduk. Kızı bıraktık evde. Abla ne yapıyorsun sen dedi.
Abla bırak onları dedi. O beni bu vakfa getirdi...” (Kadın, 45 yaş, boşanmış,
Denizli)
“Herkes bir kelime söyledi, kaymakamlığa koş, belediyeye koş, Deniz Feneri’ne
koş belediyeye koş valiliğe, bilmediğim kurum yok hepsini biliyorum. Onlara
100