Spf-Sydgm nihairapor

önyargılar nedeniyle aile ve çevrenin baskısına maruz kaldığını göstermektedir (Demircioğlu,
2000; Sucu, 2007). Kadınların boşanma sonrası dönemde karşılaştıkları maddi ve manevi
zorluklar, boşanmanın kadınlar için ancak son çare olarak başvurulduğuna işaret etmektedir.
Şiddet ve istismar içeren aile içi ilişkileri görmezden gelen ve sadece ailenin
bütünlüğüne ve devamına yönelik politikaların, aile içi ilişkilerde kadınlar ve çocuklar gibi
dezavantajlı konumda olan bireyleri korumak yerine, aile içindeki eşitsiz ilişkilerin
sürdürülmesine hizmet edeceği aşikardır. Aile içi eşitsizliği pekiştiren bu tür politikalar ailenin
sağlıklı bir toplumsal birim olarak varlığını ve sürdürülebilirliğini tehikeye soktuğu gibi gelecek
kuşakları oluşturacak birbirine saygılı ve eşit bireylerin yetişmesini de engellemektedir.
3.2.Aile içi cinsiyet temelli iş bölümü
Türkiye’de ailelerin büyük çoğunluğunda, eşlerin, aile içinde eşit haklara sahip
olduğundan ya da karar alma süreçlerine eşit katılımından bahsetmek mümkün değildir. Aile
içi ilişkilere ve toplumsal yaşama hakim olan erkek egemen yapı, kadın ve erkeklerin
doğuştan sahip oldukları farklılıklara uygun roller üstlendiği yargısından hareketle
meşrulaştırılmaktadır. Bu rol ayrışmasında erkeklerin “dış işlere” kadınların ise “iç işlere”
bakmalarının doğal olduğu ve bu rol dağılımının adil olduğu varsayılır. Oysa, “dış işler/iç işler”
ayrımının ne tür bir karar alma mekanizmasına tekabül ettiği bile açık değildir. Genel olarak,
kadınların “iç işler”e bakmasından anlaşılan, örneğin, erkeklerin sahip olduğu ve yönettiği
aile gelirinden kendilerine verilen parayla evi idare etme “hakkı”dır.
Klasik liberal kuram ev (aile) ve ev dışı (aile dışı) alanları özel alan ve kamusal alan
olarak ayrıma tabi tutarken kamusal alanı rasyonel, eşit ve adil ilişkilerin varolduğu, özel alanı
da fedakarlığın, duyguların ve aile fertleri tarafından kabullenilmiş bir hiyerarşinin hakim
olduğu alanlar olarak tarif eder. Toplumsal cinsiyet perspektifinden bakanlar ise, kamusal
alan ile özel alanın geçişkenliği ve sürekliliğini gözardı etmenin kadın-erkek eşitliği sağlama
açısından sorunlarına dikkat çekerler. Kadın-erkek eşitliğine ulaşmanın sadece ev dışı
alanlarda eşitlik sağlamakla mümkün olmayacağı aşikardır. Ev içinde eşitsiz ilişkiler sürdüğü
sürece bunun sonuçları ev dışına da taşar. Aynı şekilde, kadınların ev dışındaki dezavantajlı
konumu da ev içindeki ilişkileri etkilemektedir. Oysa, kadın ve erkeklerin, kişisel olarak
potansiyellerini gerçekleştirip genişletebilecekleri eşitlikçi bir toplumsal yaşam ancak eşitlik
her alanda sağlandığı koşulda mümkündür.
24