Spf-Sydgm nihairapor

gidiyorum eltime gidiyorum derdimi anlatıyorum, biraz açılıyorum gene
geliyorum, yalnızlık çok zor bir şey.” (Kadın, 33 yaş, eşi cezaevinde, İstanbul)
“Eşim ne zaman öldü ben gün ışığını gördüm. Nasıl ki balık sudan çıkınca
bayılır düşer ya ben de çıktım bayıldım düştüm, nereye gideceğimi bilemedim.
Çaresiz, hem maddi hem manevi çok yalnız kaldım. İşe gidip geldim,
çalışmadan zorlanmadan kireçlenme vs.çıktı. Yanı sıra zaten psikolojin allak
bullak oluyor, depresyona giriyorsun. Psikiyatra göründüm, ilaç kullanmak
zorunda kaldım, çok ağır depresyon geçiriyorum. Çok bunaldım, şimdi
kafamda migren çıktı.” (Kadın, 42 yaş, eşi vefat etmiş, İstanbul)
“Elim ayağımda romatizma var kalbe vuruyor...Hiçbir şey yapamıyorum.
Elbisemi dahi çocuklar giydiriyor. Adam öldükten sonra böyle oldum.” (Kadın,
43 yaş, eşi vefat etmiş, Malatya)
“Eşim öldüğü zaman psikiyatriste gittim, bebeğim iki aylıktı, dört çocukla
kaldım.” (Kadın, 44 yaş, eşi vefat etmiş, Trabzon)
“Stres, sıkıntı, eşimi kaybettim, iki çocukla kaldım, oğlumun bir tanesi hayırsız,
diğerini okutmaya çalışıyorum, artık ben de bittim. Ayaklarımda şişme var,
yorucu bir iş yaptığım zaman tükeniyorum.” (Kadın, 35 yaş, eşi vefat etmiş,
Bursa)
“Ben de rahatsızlandım, bayılıyorum, ağlama krizi tutuyor, hastanelik
oluyorum. Sağlıklı bir insandım, sinir hastası oldum. Çok çektim, gecem
gündüzüm ağlamakla geçerdi...” (Kadın, 30 yaş, eşi vefat etmiş, Bursa)
“35 yaşındayım, dişlerim döküldü, ben çoktan çöktümdü aslında, kızım
sayesinde, kızıma bağlı kaldım, binlerce şükürler olsun.” (Kadın, 35
yaş,boşanmış, İstanbul)
“...o zaman insan hayata küsüyor kimseyle konuşmak istemiyor, hiçbir yere
gitmek istemiyor... Kafa dağıtırsınız gelin diyorlar ama istemiyorsun ki gitmeyi.
Zannediyorsun ki sokağa çıkınca herkes ondan bahsedecek herkes onu
92