Spf-Sydgm nihairapor

eşitsizliği ile halihazırda ilişki içerisinde olduğunu göstermektedir (Orloff, 1993: 303-4).
Orloff’a göre bu ilişkilenme üç temel alan üzerinden olmaktadır: cinsiyet temelli iş bölümü,
kadınların ücretli işe erişimi ve evlilik ile aile ilişkileri (Orloff, 1993: 307). Bu üç temel alanın
refah devleti çalışmaları ve sosyal politika analizi içerisine eklemlenmesinin, piyasa ve devlet
ikiliğine bir de ailenin dahil edileceği üçlü bir yaklaşım gerektirdiği ortaya çıkmaktadır (Orloff,
1993: 312).
Refah rejimlerinin kadınların toplumsal konumlarına etkileri piyasa, devlet ve aile
üçlemesi içerisinden incelediğinde, Orloff öncelikle kadınların istihdam piyasası içerisindeki
eşitsiz konumlarının refah rejimleri tarafından nasıl pekiştirildiğine dikkat çekmektedir.
Erkeklerin büyük çoğunluğu refah taleplerini ücretli iş üzerinden gerçekleştirebilmekteler.
Fakat kadınların gerek ücretli işe erişimlerinin kısıtlı olması, gerekse ücretli işe sahip olmaları
durumunda dahi başta bakım hizmetleri olmak üzere eşitsiz bir toplumsal cinsiyet temelli
işbölümü içerisinde yer almaları kadınların işçi statüsü üzerinden refah talebinde bulunma
olanaklarını daraltmaktadır. Orloff, birçok Batı Avrupa ülkesinde kadınların aile ya da evlilik
durumu (örneğin annelik ya da eşi vefat etmiş olmak) üzerinden devletten refah talebinde
bulunmak durumunda kaldıklarını belirtmektedir (Orloff, 1993: 314-5). Fakat refah
devletlerinin kadınlara aile ya da evlilik statüsü üzerinden tanıdığı refah hizmetlerinin, düşük
miktarlarda ve sıkı hak ediş kriterlerine bağlı olarak verildiği görülmektedir (Orloff, 1993:
315).
Bu çerçeve içerisinden, yalnız annelerin (İngilizce akademik yazın içerisinde “single
mothers” olarak kullanılmaktadır) sosyo-ekonomik durumlarını inceleyebiliriz. Yalnız
annelerin ev içerisinde üstlenmek durumunda oldukları bakım ve ev işi yükü dolayısıyla
ücretli istihdamda yer alamamaları sıkça rastlanan bir durumdur. Bu kadınlar ücretli bir iş
olanağı bulabilseler dahi, ev içindeki sorumlulukları dolayısıyla ve istihdamdaki toplumsal
cinsiyet temelli ücret eşitsizliği nedeniyle erkeklere oranla ikincil bir konumda kalmaya
mahkûm olmaktadırlar. Bu nedenle, yalnız annelerin kendileri ve çocukları için yeterli bir
gelire erişimleri hayli kısıtlanmaktadır. Brodsky ve diğerleri ise, yalnız annelerin gelir
yoksulluğunu çok sayıda sosyal ve ekonomik etmenin birbiri ile ilişkisine bağlamaktadır. Bu
etmenlerin başında, çocuk yetiştirme işinin herhangi bir iktisadi değere karşılık gelmemesi,
kadın emeğinin erkek emeğine göre daha düşük ücretlendirilmesi, çocuk bakım hizmetlerinin
kısıtlılığı ve kadınların aile ve iş yaşamındaki rollerinin çatışması gelmektedir (Brodsky v.d.,
13