e-Dergi için tıklayınız... - İstanbul İl Milli Eğitim Müdürlüğü - Milli ...

tım bu yola… Türkiye’de duyarlı, çocukları,
çocukluğunu ve tarihi seven insanların
çok olduğuna inandım ve asla
hayal kırıklığına uğramadım. Bir pergelin
çivisi gibi yüreğimi bu inançtan hiç
ayırmadım ve gerçeği arama yolunda asla
yalnız kalmadım.
Sonunda kazanan ben değil, “biz” olduk.
İstanbul Oyuncak Müzesi’nin kapısından
içeri giren bir anne ya da baba bir
eliyle çocuğunu tutuyorsa ayrılırken de
öteki elinden kendi çocukluğu tutuyor…
Bunu yaşamanın, görmenin mutluluğundan
daha büyük, daha yüce bir
ödül tanımıyorum.
Bir oyuncak müzesini ilk kez, yıllar önce
gittiğim Almanya’nın Nürnberg kentinde
görmüştüm. O kadar çok etkilendim
ki, tüm günümü hiç farkına
varmadan orada geçirdim. İstanbul
Oyuncak Müzesi’nin ilk oyuncağını da
Berlin’deki bir oyuncakçıdan satın aldım.
Bu oyuncak tekerlekli bir attır ve ben,
onun süvarisi olarak çıktığım yolda asla
bir oyuncak koleksiyoncusu olmaya niyetlenmedim.
Yaklaşık dört bin antika
oyuncağı bir araya getirirken bir tek
amacım vardı; İstanbul’da bir oyuncak
müzesi açmak!
Masal diyarı İstanbul, bir oyuncak müzesini
fazlasıyla hak ediyor. Ona olan
sevgimi, hayranlığımı kitaplarımın dı-
şında bir de oyuncak
müzesiyle anlatabildiysem
ne mutlu
bana.
Ne İstanbul kirlensin
istiyorum, ne de
çocuklarımızın düşleri.
Vapurlarıyla,
camileriyle, martılarıyla,
kuleleriyle İstanbul
bana hep, bir
halının üstüne çocukların
kurduğu
oyuncak bir kent
gibi görünmüştür.
Başımı ne zaman bu kentin sokaklarında
yürürken gökyüzüne kaldırsam, bulutla-
rın arkasına gizlenen ve bizlerle oynayan
o çocukları görür gibi olurum. İstanbul’da
yağmur o çocukların gözyaşları,
güneş ise gülümseyişleridir.
Dünyanın her köşesinden
aldığım oyuncaklara,
onlarla oynayan
çocukların
hayallerinin takılı olduğunu
biliyorum. O
hayalleri dünyanın en
güzel annesinin kucağına,
İstanbul’a taşıdım.
İnsanlığın tüm
düşleri, İstanbul
Oyuncak Müzesi’ni
gezen çocukların hayatlarında
yeniden
yeşerecek. Her şeyi-
Eylül / 2010
İstanbul Eğitim ve Kültür Dergisi
mizi elimizden alabilirler ama düşlerimize
dokunmalarına izin vermemeliyiz.
Hayatın gerçek zenginliği hisse senetlerinde
değil, hissî senetlerdedir. Oyuncak
müzesiyle İstanbul’un daha da güzelleştiğine
ve daha da zenginleştiğine inanıyorum.
Bir müzeyi ilk kez altı yaşındayken ziyaret
etmiştim. Trabzon’dan yaz tatili için
İstanbul’a gelmiştik ve babam bizi ilk
gün Arkeoloji Müzesi’ne götürmüştü.
Bir ay kaldığımız İstanbul’dan geri döndüğümüzde
yeni bir oyun bulmuştum:
Müzecilik!
Annemin kolyelerini, küpelerini, yüzüklerini
büyük bir çekmecenin içine koyuyor,
çekmeceyi de yerinden çıkararak
sokağa taşıyordum. Müzecilik oyunum
çok uzun sürmemişti; altın ve gümüş
takılarının sokakta olduğunu gören
annem pencereden öyle bir çığlık atmıştı
ki, “Müzedeki Hayalet” filmini izlerken
bile o kadar korkmamıştım!
Galiba ben hâlâ bu oyunu oynuyorum!
Not: Müzeye
www.istanbuloyuncakmuzesi.com
adresinden ulaşabilirsiniz.
19