osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

ahter (F.) ‏[اختر]‏ yıldız.
ahter -i dünbâledâr دنباله دار]‏ ‏[اختر kuyruklu yıldız.
ahterbîn (F.) ‏[اختربين]‏ astrolog, yıldızbilimci.
ahterşinâs (F.) ‏[اخترشناس]‏ yıldızbilimci.
ahterşümâr (F.) ‏[اخترشمار]‏ 1.yıldızbilimci. 2.geceleri uyuyamayan.
ahu (A.) ‏[اخو]‏ kardeş.
âhû (F.) ‏[آهو]‏ ceylan, karaca.
âhûbere (F.) ‏[آهوبره]‏ ceylan yavrusu.
âhûdil (F.) ‏[آهودل]‏ ödlek, korkak.
âhund (F.) ‏[آخوند]‏ molla, hoca.
âhûnigah (F.) ‏[آهونگاه]‏ ceylan bakışlı.
âhur (F.) ‏[آخر]‏ ahır.
âhuvân (F.) ‏[آهوان]‏ ceylanlar.
âhûvâne (F.) ‏[آهوانه]‏ ceylan gibi.
âhüvâh(F.) و واه]‏ ‏[آه feryat, sızlanma, hayıflanma.
âhüvâveylâ (F.-A.) [ و واویلا ‏[آه feryat, âh çekme, figan etme.
âhüzâr (F.) و زار]‏ ‏[آه âh çekip inleme.
ahvâl (A.) ‏[احوال]‏ haller, durumlar.
ahvâl -i âdiye [ عاد یه ‏[احوال olağan haller.
ahvâl -i sıhhiye صحيه]‏ ‏[احوال sağlık durumu
ahvef (A.) ‏[اخوف]‏ en korkunç.
ahvel (A.) ‏[احول]‏ şaşı.
ahyâ (A.) ‏[احيا]‏ diriler.
16