osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

arab (A.) ‏[عرب]‏ arap
arabî (A.) ‏[عربی]‏ arapça.
arak (A.) ‏[عرق]‏ 1.ter. 2.rakı.
arakçîn (A.-F.) ‏[عرقچين]‏ takke kavuk altı takkesi.
arakdâr (A.-F.) ‏[عرقدار]‏ terli.
arakıyye (A.) ‏[عرقيه]‏ derviş külahı.
ârâm (F.) ‏[آرام]‏ 1.dinlenme. 2.yerleşme.
ârâm etmek yerleşmek
ârâmbahş (F.) [ آرام بخش ] dinlendiren, huzur veren.
ârâmgâh (F.) ‏[آرامگاه]‏ 1.dinlenme yeri. 2.mezar.
ârâmiş (F.) ‏[آرامش]‏ 1.dinlenme. 2.huzur.
ârâste (F.) ‏[آراسته]‏ süslenmiş, süslü.
ârâyiş (F.) ‏[آرایش]‏ 1.süs. 2.süslenme.
araz (A.) ‏[عرض]‏ 1.işaret, belirti. 2.tesadüf.
arâzî (A.) ‏[اراضی]‏ yerler, arazi.
arbede (A.) ‏[عربده]‏ kavga.
arbedecû (A.-F.) جو]‏ ‏[عربده kavgacı.
ard (F.) ‏[آرد]‏ un.
ardbîz (F.) ‏[آردبيز]‏ elek.
arefe (A.) ‏[عرفه]‏ arife, bayramdan önceki gün.
ârız (A.) ‏[عارض]‏ 1.yanak. 2.gelen. 3.engel.
ârızî (A.) ‏[عارضی]‏ geçici.
ârî (A.) ‏[عاری]‏ 1.çıplak. 2.uzak, uzakta, soyutlanmış.
28