osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

âşık (A.) ‏[عاشق]‏ aşık.
âşıkân (A.-F.) ‏[عاشقان]‏ aşıklar.
âşifte (F.) ‏[آشفته]‏ 1.perişan. 2.iffetsiz kadın.
âşikâr (F.) ‏[آشکار]‏ açık, belli, aşikâr.
âşikâr etmek ortaya çıkarmak, belli etmek.
âşikâr olmak ortaya çıkmak, belli olmak.
âşikâre (F.) ‏[آشکاره]‏ açık, belli.
âşina (F.) ‏[آشنا]‏ 1.tanıdık, bildik. 2.bilen.
âşir (A.) ‏[عاشر]‏ onuncu.
aşîr (A.) ‏[عشير]‏ onda bir.
âşiren (A.) ‏[عاشرا]‏ onuncusu.
âşiyân (F.) ‏[آشيان]‏ 1.yuva. 2.ev.
aşk (A.) ‏[عشق]‏ ‏[عشق]‏ aşk.
âşkâr (F.) ‏[آشکار]‏ 1.açık, belli, aşikâr.
âşkârâ (F.) ‏[آشکارا]‏ açık, belli, aşikâr.
âşnâ (F.) ‏[آشنا]‏ tanıdık, dost, aşina.
âşnâyân (F.) ‏[آشنایان]‏ tanıdıklar, dostlar.
âşnâyî (F.) ‏[آشنایی]‏ 1.dostluk. 2.bilme, haberdarlık.
âşpez (F.) ‏[آشپز]‏ aşçı.
aşre (A.) ‏[عشره]‏ on.
âşûb (F.) ‏[آشوب]‏ 1.kargaşa. 2.karıştırıcı.
âşûbengîz (F.) انگيز]‏ ‏[آشوب kargaşa çıkaran.
âşûrâ (A.) ‏[عاشورا]‏ aşûre.
32