osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

alâmât (A.) ‏[علامات]‏ işaretler, alametler.
alâmet (A.) ‏[علامت]‏ işaret, iz, alamet, belirti. 2.çok iri.
âlât (A.) ‏[آلات]‏ aletler.
alâvechi (A.) وجه]‏ ‏[علِی üzere.
alâvefk (A.) وفق]‏ ‏[علی uygun olarak.
âlâyiş (F.) ‏[آلایش]‏ 1.bulaşma. 2.gösteriş.
aleddevam (A.) الدوام]‏ ‏[علی sürekli.
alef (A.) ‏[علف]‏ 1.ot. 2.hayvan yemi.
aleka (A.) ‏[علقه]‏ 1.kan pıhtısı. 2.balçık.
alelacele (A.) العجله]‏ ‏[علی çarçabuk.
alelâde (A.) العاده]‏ ‏[علی sıradan, bayağı.
alelamyâ (A.) العميا]‏ ‏[علی körükörüne.
alelekser (A.) الاکثر]‏ ‏[علی çok defa.
alelhusûs (A.) الخصوص]‏ ‏[علی özellikle.
alelıtlâk (A.) ‏[علی الاطلاق]‏ 1.genellikle. 2.rastgele.
alelicmâl (A.) الاجمال]‏ ‏[علی topluca.
alelinfirâd (A.) الانفراد]‏ ‏[علی birer birer.
alelistimrâr (A.) الاستمرار]‏ ‏[علی sürekli, aralıksız.
aleliştirâk (A.) الاشتراک]‏ ‏[علی ortaklaşa.
alelkifâye (A.) الکفایه]‏ ‏[علی yeterince.
alelumûm (A.) العموم]‏ ‏[علی genellikle, genelde, genel olarak.
âlem (A.) ‏[عالم]‏ dünya; evren.
alem (A.) ‏[علم]‏ 1.sancak. 2.alem. 3.nişan, alamet.
22