osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

âvâz (F.) ‏[آواز]‏ ses.
âvâze (F.) ‏[آوازه]‏ 1.bağırma. 2.ün.
avdet (A.) ‏[عودت]‏ geri dönüş.
avdet etmek dönmek.
avene (A.) ‏[عونه]‏ yardakçılar, avene.
âvîze (F.) ‏[آویزه]‏ asılı.
avn (A.) ‏[عون]‏ yardım.
avrât (A.) ‏[عورات]‏ kadınlar.
avret (A.) ‏[عورت]‏ kadın.
âyâ (F.) ‏[آیا]‏ acaba.
ayân (A.) ‏[عيان]‏ açık, belli, aşikâr.
ayâr (A.) ‏[عيار]‏ ayar.
âyât (A.) ‏[آیات]‏ ayetler.
ayb (A.) ‏[عيب]‏ ayıp.
âyet (A.) ‏[آیت]‏ 1.ayet. 2.işaret.
âyîn (F.) ‏[آیين]‏ 1.tören. 2.ayin. 3.din.
âyine (F.) ‏[آینه]‏ ayna.
âyînhân (F.) خوان]‏ ‏[آیين ayin okuyan.
ayn (A.) ‏[عين]‏ 1.göz. 2.tıpkı. 3.ayın harfi.
aynen (A.) ‏[عينا]‏ tıpkı, aynen, olduğu gibi.
ayniyye (A.) ‏[عينيه]‏ 1.taşınabilir değerli eşya. 2.göz hastalıkları bölümü.
ayniyyet (A.) ‏[عينيت]‏ aynılık.
aynülyakîn (A.) [ اليقي ن ‏[عين kesin, kesin bilgi.
36