osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

asalet (A.) ‏[اصالت]‏ asillik.
asamm (A.) ‏[اصم]‏ sağır.
âsân (F.) ‏[آسان]‏ kolay.
âsâr (A.) ‏[آثار]‏ 1.izler. 2.eserler.
âsâyiş (F.) ‏[آسایش]‏ 1.huzur. 2.güvenlik.
âsâyiş berkemâl [ آسایش برکمال ] her yerde huzur hakim.
asdika (A.) ‏[اصدقا]‏ gerçek dostlar.
asel (A.) ‏[عسل]‏ bal.
ases (A.) ‏[عسس]‏ gece bekçisi.
asfer (A.) ‏[اصفر]‏ 1.sarı. 2.soluk benizli.
asgar (A.) ‏[اصغر]‏ en küçük.
asgarî (A.) ‏[اصغری]‏ en az.
ashâb (A.) ‏[اصحاب]‏ 1.dostlar, arkadaşlar. 2.sahipler.
âsım (A.) ‏[عاصم]‏ 1.günahtan sakınan. 2.iffetli.
asır ba’de asır (A.) بعد عصر]‏ ‏[عصر asırlarca, yüzyıllarca.
âsî (A.) ‏[عاصی]‏ 1.isyancı. 2.günahkâr.
âsîb (F.) ‏[آسيب]‏ felaket, bela, zarar.
asîl (A.) ‏[اصيل]‏ 1.sağlam. 2.soylu.
asîlzâde (A.-F.) زاده]‏ ‏[اصيل soylu çocuğu, asilzade.
asîr (A.) ‏[عصير]‏ özsuyu, usare.
âsitan (F.) ‏[آستان]‏ eşik.
âsiyâ (F.) ‏[آسيا]‏ değirmen.
âsiyâb (F.) ‏[آسياب]‏ değirmen.
30