osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

endergâh (F.) ‏[بندرگاه]‏ rıhtım.
bendezâde (F.) ‏[بنده زاده]‏ 1.köle çocuğu. 2.benim çocuğum.
benefşe (F.) ‏[بنفشه]‏ menekşe.
benefşî (F.) ‏[بنفشی]‏ mor.
beng (F.) ‏[بنگ]‏ esrar.
bengî (F.) ‏[بنگی]‏ esrarkeş.
benî (A.) ‏[بنی]‏ oğullar.
benîâdem [ بنی آدم ] insanlar, Adem oğulları.
benîisrâîl ı [ بنی اسرائيل ] İsrailoğulları.
bennâ (A.) ‏[بناء]‏ yapı ustası.
benû (A.) ‏[بنو]‏ oğullar.
ber (F.) ‏[بر]‏ 1.üzeri. 2.üzere. 3.göğüs. 4.meyva.
berâ’et (A.) ‏[برائت]‏ aklanma.
berâ’et etmek aklanmak.
berâber (F.) ‏[برابر]‏ 1.birlikte. 2.eşit.
berâberî (F.) ‏[برابری]‏ 1.birliktelik. 2.eşitlik.
berâhîn (A.) ‏[براهين]‏ deliller, kanıtlar.
berâyı (F.) ‏[برای]‏ için.
berâyı malûmât [ برای معلومات ] bilgi edinmek için, bilgi vermek için, bilgi sahibi
olmak için.
berbâd (F.) ‏[برباد]‏ 1.mahvolmuş. 2.kötü, pis, berbat.
bercâ (F.) ‏[برجا]‏ yerinde, uygun.
berceste (F.) ‏[برجسته]‏ seçkin, seçme.
50