osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

akabe (A.) ‏[عقبه]‏ 1.geçilmesi güç geçit. 2.yokuş.
akabinde (A.-T.) ardından.
akâid (A.) ‏[عقائد]‏ inançlar, akideler.
akâmet (A.) ‏[عقامت]‏ 1.verimsizlik, durgunlaştırma, aksatma. 2.kısırlık.
akar (A.) ‏[عقار]‏ kazanç sağlayan mülk.
akarât (A.) ‏[عقرات]‏ kazanç sağlayan mülkler, akarlar.
akbeh (A.) ‏[اقبح]‏ çok çirkin.
akd (A.) ‏[عقد]‏ 1.düğümleme, bağlama. 2.nikah. 3.kararlaştırma. 4.kurma.
akdâh (A.) ‏[اقداح]‏ kadehler.
akdâm (A.) ‏[اقدام]‏ ayaklar.
akdedilmek yapılmak, uygulanmak, icra edilmek.
akdem (A.) ‏[اقدم]‏ önce, önceki.
akdes (A.) ‏[اقدس]‏ en kutsal.
akdetmek/ eylemek yapmak, uygulamak, icra etmek, imzalamak, antlaşma
yapmak, sözleşme yapmak.
akıbet (A.) ‏[عاقبت]‏ son.
âkıbetbîn (A.-F.) بين]‏ ‏[عاقبت sonu gören, ileri görüşlü.
âkıbetendîş (A.-F.) اندیش]‏ ‏[عاقبت sonunu düşünen.
âkıbetülemr (A.) [ عاقبت الا مر ] sonunda.
âkıl (A.) ‏[عاقل]‏ akıllı, akıl sahibi.
akıl (A.) ‏[عقل]‏ akıl.
âkılâne (A.-F.) ‏[عاقل]‏ akıllıca.
âkıle (A.) ‏[عاقله]‏ akıllı kadın.
18