osmanlı türkçesi sözlüğü - Sevde

abraş (A.) ‏[ابرش]‏ alacalı.
âbrîz (F.) ‏[آبریز]‏ 1.tuvalet. 2.ıbrık.
âbşâr (F.) ‏[آبشار]‏ çağlayan.
abûs (A.) ‏[عبوس]‏ somurtkan.
âbühava (F.-A.) و هوا]‏ ‏[آب iklim.
âbzih (F.) ‏[آبزه]‏ 1.su kaynağı. 2.gözyaşı.
âc (A.) [ ‏[عاج fildişi.
âc (F.) ‏[آج]‏ ılgın ağacı.
acâib (A.) ‏[عجائب]‏ tuhaf, ilginç, acaip.
acâleten (A.) ‏[عجالة]‏ alelacele.
aceb (A.) ‏[عجب]‏ 1.tuhaflık. 2.acaba.
acebâ (A.) ‏[عجبا]‏ acaba.
acele (A.) ‏[عجله]‏ acele.
aceleten (A.) ‏[عجلة]‏ çarçabuk, alelacele.
acem (A.) ‏[عجم]‏ 1.arap olmayan. 2.İranlı, acem.
acemaşîran (A.) عشيران]‏ ‏[عجم Türk mûsikisinde bir makam.
acemce (A.-T.) Farsça.
acemî (A.) ‏[عجمی]‏ 1.deneyimsiz, acemi. 2.İranlı.
acemistan (A.-F.) ‏[عجمستان]‏ İran.
acemiyân (A.-F.) ‏[عجميان]‏ 1.deneyimsizler. 2.İranlılar.
aceze (A.) ‏[عجزه]‏ düşkünler, âcizler.
acîb (A.) ‏[عجيب]‏ tuhaf, acayip, ilginç.
acîbe (A.) ‏[عجيبه]‏ şaşılacak şey.
6