SEÇİM DEĞİL, DEVRİM - Yürüyüş

Sayı: 270Yürüyüş29 Mayıs2011söz bir kez ağızdan çıkmıştı. Gayrı durdurak yoktu. Bu etkinlik yapılacaktı.Hem de her yıl yapılacaktı. Ve sonundaöyle de oldu. Geleneksel halegeldi. Artık o üniversitede egemen yozkültüre karşı halkımızın kültürünü yaşatmayaçalışan etkinliğin adını koydular;CANAN KULAKSIZ AL-TERNATİF ÖĞRENCİ ŞENLİĞİ.İşte o şenliğe adını veren Canan'ınbabasıyım. Bugüne kadar 7 kezyapılan bu etkinliğe birisi hariç hepkatıldım. Kızım Canan'la beraber oldum.Onu ne çok sevdiğimi ve özlediğimiher seferinde bir kez daha hatırladım.Bir kez katılamadım. Çünkükalbimin azizliğine uğradım. Kalpameliyatı geçirdim ve o yıl kızımı yalnızbırakmak zorunda kaldım. Gelmedimdiye bana gücendi mi bilinmezama ertesinde karşılaştığımızda durumuanlatınca, anladı. Tatlı bir tebessümlebana baktığını düşledim.Gözlerinin içi gülüyordu. Bıraksalarbüyük boy posterden fırlayıp boynumasarılacak diye düşündüm.Yine buluşmak, hasret gidermek,sarılıp koklamak için bu yılda beraberolmak için oradaydım. Etkinlikboyunca yaşanan bazı olayları buradauzun uzun anlatma derdim yok.Eğer o kadarla kalsa herkes gibi benimde söyleyecek bir çift sözüm olurdu.Sonunda karşılıklı diyalog yoluylameseleye bir hal çaresi bulunurdu. Yazıkki bu diyalog yolu açılmadı. Gelişmelerson geceye taşındı.Yoğun bir katılımın olduğu geceydi.Birkaç gün önce İstanbul'da büyükbir operasyon yapılmış, elliye yakınkişi devrimci kurumları ve evleribasılarak, vahşice saldırıya uğrayarakgözaltına alınmıştı. Biraz sonrasahneye çıkacak Grup Yorum'un üçelemanı da bu gözaltılardan nasibinialmıştı. Ama onlar arkadaşlarını faşizmineline bırakmadı. Eylem ve protestolarlaarkadaşlarını zulmün elindençekip aldılar.Etkinlik başladı. Canan'ın babasıolarak sahneye davet edildim. Kızımıve mücadelesini özetlemeye çalıştım.Orada bulunan bütün Canan'larıngözlerinden öperek yerimegeçip oturdum. Sonra umudun, kavganın,direnişin ve devrimin türkülerinisöylemek üzere sahneye Grup Yorumçıktı. Elbette bir müzik grubu olmanınötesinde siyasi görüşleri doğrultusundadüşüncelerini izleyicileriylepaylaştılar. Sonra türkülere, şarkılarasıra geldi. Bir, iki ,üç... beş. Birdeno ana kadar dışarıda sloganlar atanbir grup önce meydana girdi. İzleyenlerhenüz ne olduğunu anlamadanaynı grup sahneyi işgal etti. Herkesgibi ben de ne olduğunu anlamaya çalıştım.Sloganlardan bu grubun dostlarımızolduğunu anladım. Ama nasılolur da dostlarımız sahnemizibasmışlar, işgal etmişlerdi?Bilirsiniz, bazı anlar vardır, her şeygözünüzün önünde yaşanıyordur amasiz buna inanmak istemezsiniz. Düşgördüğünüzü düşünür, öyle inanmakistersiniz. Bu siyasi algının da ötesindebir şey. Bir hayal kırıklığı, birtravma olarak karşınızda cereyan eder.Ve siz kalakalırsınız. İşgal edilmişsahneden tribünlere doğru öfkeli sloganlaratılıyor. İzleyenler şaşkın, kimileriöfkeli. Ben sahnenin arkasındaCanan'ın büyük boy posterine bakıyorum.İşgal edilmiş sahneye bakmayayüreğim dayanmıyor. Canan'ımınbakışlarına sığınıyorum. İçimden “yardımet kızım, yardım et” diye sesleniyorum.O gözlerini bir sahneye, birbana çeviriyor “bir şeyler yapmalısınbaba” diyor belli belirsiz. Kalbimin sıkıştığınıhissediyorum. Sahneye çıkıpmüdahale edecek gücüm yok. Göğsümdesancı, sırtıma doğru yayılıyor.Bu kez olmamalı diyorum. Kalbimesöz geçiremiyorum. Canan'ımın bakışlarınasakınıyorum.Yıllardır mücadele etmeye çalışıyorum.Saldırıya uğradım, gözaltınaalındım, tutuklandım. Ama kendimihiç bu kadar naçar hissetmedim. Hemenon adım önümde asla görmek veduymak istemediğim olaylar yaşanıyor,ben kıpırdayamıyorum. Bir yudumsu içmek istedim, boğazıma takıldıyutamadım. Arada Grup Yorumüyesinin sesi yankılanıyor; “Arkadaşlaryapmayın, yoldaşlar arasısorunların çözüm yolu diyalogdur”diye. Boşlukta yankılanıyor bu sözler.Hiçbir karşılığı yok. Böylece dakikalargeçiyor. Grubun sloganları kesilmiyor.Neden sonra bir ses duyuluyor“Arkadaşlar görevimizi yaptık,çekiliyoruz”. Anlamaya çalışıyorum.Bu nasıl bir görevdir? Ne zamandırdevrimci bir grubun sahnesini işgal etmekgörevlerimiz arasına yazıldı.Yazık... Grup sahneden ayrılıyor. Hertaraf darmadağınık. Ses düzeni bozulmuş.Yeniden kurmanın imkanıyok. Çaresiz son birkaç türküyü müzikolmadan izleyenlerle beraber söylüyorgrup. Canan'a bakıyorum. Küçücükyüreğine dünyalar sığdıranCanan izliyor olup biteni. Nasıl yaparlar?Benim yoldaşlarımın sahnesininasıl işgal ederler? Onlar benimiçin buradalar. Beni yaşatmak, benianlatmak, ödediğimiz bedellere sahipçıkmak için buradalar. Onlara yapılanbu saldırının tüm şehitlere yapıldığınınasıl görmezler? Daha geçen yılkatledilen yoldaşlarına dönüp bakmazlarmı? Onun ne düşündüğününönemi yok mu? Dönüp son kez kızıma,Canan'ıma baktım. Yüreğiminferyadını duyduğunu hissettim.Üzülme kızım, zor günlerden geçiyoruz.Nice zor günler bizi bekliyor.Demek ki bunu da görmek varmış.Ama inan kızım yazık ettiler. Şehitlerinesaygı bekleyenler sana bunuyaptılar ya daha ne diyeyim. Onlaradına üzüldüğümü söylesem bir anlamıolur mu? Bu günahın vebalininasıl ödeyeceksiniz diye sorsam bircevap verirler mi? Cevap verseler debu yarayı tamir etmeye yeter mi?Hoşçakal kızım. Canan'ım. Seneyetekrar görüşeceğiz. Unutma bu yüreksusmadıkça baban hep seninle kutlayacakbu etkinliği ve bu etkinliksonsuza dek kutlanmaya devam edecek.Sen ve senin yoldaşların bunufazlasıyla hak ediyorsunuz.Seni çok seviyorum CANAN’IM.BABANAHMET KULAKSIZ4 0DÜZEN PARTİLERİNE OY YOK!