2(6) 2007 - Akademia Pedagogiki Specjalnej w Warszawie

Archetyp ojca w uje˛ciu psychologii analitycznej K.G. Junga 15
wrównymstopniumoz˙e wpływać szkodliwie na rozwój córki. I to bynajmniej
nie dlatego (a w kaz˙dym razie nie tylko dlatego), z˙e wszelkie krańcowos´ci sa˛
z natury złe, ale przede wszystkim dlatego, z˙e rozpieszczaja˛cy dziecko rodzic
wychodzi ze swej roli wbrew pozorom w równym stopniu (aczkolwiek
wodmiennysposób)jakojciecagresywnyczyopuszczaja˛cy dziecko.
Rozpieszczanie dziecka, a szczególnie córki, wynika podobnie jak
i wszystkie w zasadzie wypaczenia postawy ojca wobec dziecka z niepewnos´ci
ojca, i to zarówno w jego roli i pozycji społecznej, jak i roli seksualnej,
atakz˙e cze˛sto i włas´ciwej identyfikacji płciowej. W omawianym przypadku
owa niepewnos´ć ojcawyraz˙a sie˛ nadmierna˛ opiekuńczos´cia˛, oplataja˛ca˛ mała˛,
apotemduz˙a˛ dziewczynke˛kokonemniepozwalaja˛cym jej na rozwinie˛cie tak
potrzebnej w z˙yciu samodzielnos´ci, zaradnos´ci, przedsie˛biorczos´ci i s´miałos´ci
poczynań.
Rozpieszczaja˛cy córki ojcowie z reguły maja˛ złe stosunki z z˙onami! Autorki
omawianych tu „archetypowych” wypaczeń funkcjiojcowskichukazuja˛ literacki
model rozpieszczaja˛cego ojca. Jest nim Rett Butler z popularnej powies´ci Przemine˛ło
z wiatrem, któryboles´nie odczuwał chłód uczuciowy ukochanej ponad
z˙ycie Scarlett, wyraz˙aja˛cy sie˛ m.in. tym, z˙e po urodzeniu córeczki przestała
odbywać z nim stosunki seksualne. I w tej sytuacji modelowej dla powstania
tego rodzaju wypaczeń postawy ojcowskiej ten atrakcyjny i niezwykle przedsie˛biorczy
me˛z˙czyzna cała˛ swa˛ nieukojona˛miłos´ć przelał na córeczke˛ Bonnie,
która jak wiemy owa˛ nadopiekuńczos´ć ojca przypłaciła w końcu z˙yciem.
Tendencje do rozpieszczania dzieci, szczególnie córek, zdradzaja˛ takz˙e
„spóz´nieni ojcowie”, a wie˛c me˛z˙czyz´ni starsi juz˙ wiekiem,albome˛z˙czyz´ni po
zbyt wielu, jak na ich siły psychiczne, bolesnych dos´wiadczeniach z˙yciowych,
bez wzgle˛du na wiek. Literacko-bajkowym modelem rozpieszczanej córki jest
jedynaczka (dotyczy to zreszta˛ i synów), ale jedynactwo nie jest tu elementem
bezwzgle˛dnie wyste˛puja˛cym, czasami takz˙e, zarówno w ukazuja˛cych pods´wiadomos´ć
zbiorowa˛ utworach, jak i w z˙yciu pupilka˛ ojca staje sie˛ najmłodsza
córka wielodzietnej rodziny, albo tez˙ córkawjakis´innysposóbzaskarbiaja˛ca
sobie wie˛ksze od pozostałych dzieci wzgle˛dy ojca.
B. Goulter i J. Minninger ujmuja˛c omawiane przez siebie zjawiska jak
zwykle z perspektywy feministycznej, twierdza˛, z˙e rozpieszczaja˛cy córke˛ ojciec
nie widzi zazwyczaj w niej człowieka! I to bynajmniej nie dlatego, z˙e uwaz˙a ja˛
za istote˛ niegodna˛tegomiana,leczwre˛cz przeciwnie wyrastaja˛ca˛ zdecydowanie
ponad miare˛ człowieczeństwa, niczym boginie˛obdarzona˛ takim stopniem
wraz˙liwos´ci i delikatnos´ci, z˙e bez wszechogarniaja˛cej opieki nie be˛dzie w stanie
przez˙yć w s´wiecie rza˛dzonym brutalnie bezwzgle˛dnymi prawami. Ów cze˛sty
u skłonnych do rozpieszczania córek ojców proces ich ubóstwiania kończy sie˛,
niestety, nie tyle na wykreowaniu tych „nieziemskich istot” na boginie, bo to
przekracza moz˙liwos´ci ziemskich ojców, lecz na dosyć konsekwentnym uczynieniu
z nich bezdusznych lalek.