ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

παραπάνω καθιστούν δύσκολο το έργο της κατάταξης των σχηµατισµών σε
κατηγορίες όσον αφορά την υδροπερατότητα τους.
Μια γενική κατάταξη των στρωµατογραφικών ενοτήτων θα µπορούσε να
είναι η κάτωθι:
Τεταρτογενές: Αποτελούνται από προσχώσεις από αργίλους, αµµάργιλους
και κροκαλοπαγή. Παρουσιάζονται σε µικρό πάχος που δεν ξεπερνά τα 20 µ
και θεωρείται ηµιπερατός έως αδιαπέρατος σχηµατισµός.
Σύστηµα λεβαντινίων ιζηµάτων: Εναλλαγές κροκαλοπαγών, ψαµµιτών
και µαργών µεγάλου πάχους. ∆ιαπερατός σχηµατισµός κατά τα
κροκαλοπαγή του µέρη και σχεδόν αδιαπέρατος κατά το µαργαϊκό µέρος.
Σχηµατισµός Σγουρός: Εναλλαγές χαλαρών κροκαλοπαγών και άµµων µε
αργιλικά πετρώµατα.
Σύστηµα Βάτι: Εναλλαγές µαργών µε ψαµµίτες και κροκαλοπαγή. Γενικά
αδιαπέρατα πετρώµατα εκτός των κροκαλοπαγών ενδιαστρώσεων.
Εκρηξιγενή πετρώµατα: Αποτελούνται από σύστηµα διαβασών,
ραδιολαριτών και οφιόλιθων. Γενικά θεωρούνται αδιαπέρατα πετρώµατα.
Πιθανόν να παρουσιάζουν δευτερογενή ρηξιγενή διαπερατότητα.
Φλύσχης µε κροκαλοπαγείς, αργιλοκροκαλοπαγείς και στρώσεις.
Ουσιαστικά παρουσιάζεται σαν υδατοστεγανός σχηµατισµός και είναι
διαπερατός µόνο κατά τα κροκαλοπαγή µέρη του.
Ασβεστόλιθοι Λίνδου: Παρουσιάζουν έντονη καρστικοποίηση σε τέτοιο
βαθµό ώστε έχουν δηµιουργηθεί και σπήλαια.
Ασβεστόλιθοι Προφήτου Ηλία: Επίσης ασβεστόλιθοι που παρουσιάζουν
έντονη καρστικοποίηση.
Ασβεστόλιθοι Αρχαγγέλου: Ασβεστόλιθοι επωθηµένοι επί των στρωµάτων
του φλύσχη που στο δάπεδο του στρώµατος εµφανίζονται ισχυρές
υδροφορίες.
Φλύσχης Κατταβιάς: Σε γενικές γραµµές µε πολύ χαµηλή διαπερατότητα
λόγω των ψαµµιτικών ενδιαστρώσεων.
- 21 -