exof 57 - μ. ÏιÏÏÎ¹Î»Î¹Î´Î·Ï Î±.ε.
exof 57 - μ. ÏιÏÏÎ¹Î»Î¹Î´Î·Ï Î±.ε.
exof 57 - μ. ÏιÏÏÎ¹Î»Î¹Î´Î·Ï Î±.ε.
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
[3, 11, 17]. Οζώδης λεμφαγγειίτιδα (σποροτρίχωση)<br />
της πρωτογενούς βλάβης είναι κοινή και πιο συχνά<br />
συμβαίνει με το είδος Leishmania braziliensis από<br />
τον Νέο Κόσμο. Με αυτό το είδος ειδικότερα, η<br />
βλεννοδερματική εξάπλωση είναι άλλη μια συχνή<br />
εκδήλωση και απαιτείται ταχεία θεραπεία για να<br />
προληφθεί αυτή η επιπλοκή. Συστηματικά συμπτώματα<br />
γενικά απουσιάζουν, παρότι έχουν αναφερθεί<br />
λεμφαδενοπάθεια, πυρετός και ηπατομεγαλία [16].<br />
Η αρχική διάγνωση βασίζεται αυστηρά στην κλινική<br />
εικόνα και το ταξιδιωτικό ιστορικό του ασθενούς.<br />
Παρόλα αυτά, θα πρέπει να λαμβάνεται βιοψία<br />
δέρματος για τις συνήθεις ιστολογικές εξετάσεις<br />
και καλλιέργεια.<br />
Ιστολογική εξέταση με χρώση Giemsa αποκαλύπτει<br />
αμαστιγωτές μορφές. Εφόσον υπάρχει διαθέσιμος<br />
εξοπλισμός, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αλυσιδωτή<br />
αντίδραση πολυμεράσης (PCR), αλλά δεν είναι<br />
σύνηθες στην καθημερινή πρακτική [11, 17]. Ενδημικές<br />
χώρες αναφέρουν τη χρήση δερματικών δοκιμασιών<br />
καθυστερημένης αντίδρασης υπερευαισθησίας<br />
όπως οι Montenegro και Leishman, παρόλο που<br />
αυτό δεν συνηθίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες [16,17].<br />
Η βέλτιστη θεραπεία για την δερματική λεϊσμανίαση<br />
δεν έχει ανακαλυφθεί, αλλά έχουν χρησιμοποιηθεί,<br />
η φυσικοθεραπεία, καθώς και τοπικές και<br />
συστηματικές θεραπείες. Η νόσος του Νέου Κόσμου<br />
τείνει να είναι πιο σοβαρή και μακροχρόνια συγκριτικά<br />
με τη νόσο του Παλαιού Κόσμου και απαιτεί<br />
μια θεραπευτική αγωγή κατ’ ελάχιστο 20 ημερών,<br />
με στιβογλυκονικό νάτριο, παρότι μη θεραπευόμενες<br />
βλάβες μπορεί να αποδράμουν, συνήθως μέσα<br />
σε 6 μήνες [6, 11, 17]. Το πεντασθενές αντιμόνιο<br />
συνιστάται ιδιαίτερα για την δερματική λεϊσμανίαση<br />
της Αμερικής, εξαιτίας του πιθανού κινδύνου βλεννοδερματικής<br />
διασποράς. Τα Pentamidine, miltefosine,<br />
amphotericin B, και αζολικά φάρμακα αποτελούν<br />
υποσχόμενες θεραπείες δεύτερης γραμμής, καθώς<br />
και η allopurinol σε συνδυασμό με πεντασθενές<br />
αντιμόνιο [16, 17]. Τοπικά αντιβιοτικά της κατηγορίας<br />
των αμινογλυκοσιδών, όπως το paromomycin,<br />
μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε συνδυασμό<br />
με από του στόματος θεραπεία. Η μη φαρμακευτική<br />
αγωγή περιλαμβάνει καυτηριασμό, εκτομή,<br />
κρυοθεραπεία, θεραπεία με υπεριώδη ακτινοβολία<br />
και φωτοδυναμική θεραπεία. Οι βλάβες οι οποίες<br />
προκαλούνται από το L. brasiliensis συχνά δεν υποχωρούν<br />
χωρίς ιατρική παρέμβαση. Τα παράγωγα<br />
του πεντασθενούς αντιμονίου, ειδικότερα το στιβογλυκονικό<br />
νάτριο και η αντιμονιακή μεγλουμίνη<br />
έχουν αποδειχθεί ωφέλιμα με ελάχιστη διάρκεια<br />
θεραπείας 3 εβδομάδων [3, 11].<br />
Είδη Nocardia<br />
Τα είδη του γένους Nocardia είναι νηματοειδή,<br />
gram-θετικά βακτήρια τα οποία κυρίως προκαλούν<br />
πνευμονική και συστηματικά διασπειρόμενη νόσο<br />
[2, 3, 10, 18, 19]. Το Nocardia asteroides είναι η<br />
συχνότερη αιτία συστηματικής νοκαρδίωσης, ειδικά<br />
σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς. Υπολογίζεται<br />
ότι αποτελεί σχεδόν το 90% των αναφερόμενων<br />
περιπτώσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες [18].<br />
Η δερματική νοκαρδίωση, συχνά συσχετιζόμενη<br />
με οζώδη λεμφαγγειίτιδα, προκαλείται κυρίως από<br />
N. brasiliensis (παρότι μπορεί να προκληθεί επίσης<br />
και από N.Asteroides). Ενώ το N. brasiliensis<br />
ευθύνεται μόνο για το 7% των περιπτώσεων στις<br />
Ηνωμένες Πολιτείες, αποτελεί πιο συχνό εύρημα<br />
σε ανοσοεπαρκείς, παρά σε ανοσο-ανεπαρκείς ξενιστές<br />
[18]. Ο κύριος τρόπος ενοφθαλμισμού σε<br />
ανοσοεπαρκείς ασθενείς είναι μέσω διαδερμικού<br />
τραυματισμού, συχνά από ένα αγκάθι, τριβή, εκδορά<br />
από ζώο, ή δήγμα εντόμου. Κηπουροί, αγρότες<br />
και εργαζόμενοι σε φυτώρια βρίσκονται σε αυξημένο<br />
κίνδυνο για λοίμωξη από N. brasiliensis, διότι<br />
αυτό το είδος ανευρίσκεται στο χώμα [10,18,19].<br />
Η πρωταρχική βλάβη συνήθως εμφανίζεται μερικές<br />
ημέρες έως 6 εβδομάδες μετά τον τραυματισμό<br />
ως μονήρες, ερυθηματώδες υποδόριο οζίδιο ή<br />
απόστημα το οποίο μπορεί να εξελκωθεί [2, 3].<br />
Εκροή πυώδους υγρού και σχηματισμός κύστεων<br />
μπορεί να εμφανισθεί και οι επιπρόσθετες βλάβες<br />
θα αναπτυχθούν κατά μήκος των εγγύς λεμφαγγείων<br />
σύμφωνα με το πρότυπο της σποροτρίχωσης<br />
[2]. Τα άνω και κάτω άκρα είναι οι πλέον ευάλωτες<br />
περιοχές, διότι είναι συχνά εκτεθειμένα.<br />
Περιοχική αδενοπάθεια και ήπια συστηματικά<br />
συμπτώματα, όπως πυρετός, είναι συχνά [3].<br />
Η Gram χρώση και οι καλλιέργειες μπορούν<br />
να κάνουν διάκριση μεταξύ των ενοχοποιούμενων<br />
οργανισμών. Μικροσκοπικά, η gram χρώση<br />
θα αποκαλύψει Gram θετικά, λεπτά, διακλαδιζόμενα<br />
νηματοειδή βακτήρια, δηλωτικό του<br />
γένους Nocardia [18], τα οποία είναι ασθενώς<br />
οξεάντοχα. Οι σουλφοναμίδες, ειδικότερα η<br />
trimethoprim-sulfamethoxazole, αποτελούν την<br />
προτιμώμενη θεραπεία εκλογής [2, 3, 10, 18,<br />
19]. Μια αγωγή διάρκειας 1-4 μηνών είναι συνήθης<br />
και συχνά συνοδεύεται από χειρουργικό<br />
καθαρισμό και παροχέτευση [18]. Επιπλέον αντιμικροβιακοί<br />
παράγοντες έχει βρεθεί να είναι<br />
αποτελεσματικοί, συγκεκριμένα τα minocycline,<br />
tetracycline, amikacin, οι καρβαπενέμες και οι<br />
κινολόνες [2, 3, 18].<br />
Τεύχος <strong>57</strong><br />
23
Change language