Nr 107/2008 - Tuchów

More documents

Recommendations

Info

34 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 Siedliskach, Dąbrówce, Tuchowie (Liceum Ogólnokształcące i Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych). W ten sposób uczczono pamięć twórcy tegoż szlaku, wyznakowanego z okazji 650-lecia lokacji Tuchowa. Młodzież wędrowała różnymi jego odcinkami, aby zgrupować się w ośrodku rekreacyjnym w Tuchowskim Lesie; • w szkołach gminy został przeprowadzony szkolny etap konkursu krajoznawczego „Na szlaku «Wokół Tuchowa» odkryj, co się w regionie chowa", etap gminny przewidziany jest na początek października; • Centrum Animacji Społecznej HORY- ZONTY kontrolowało realizację programu „Działaj Lokalnie" i stwierdziło, iż odbywa się ona zgodnie z planem. 3. Członkowie TMT sprzedają cegiełki na renowację starego cmentarza w Tuchowie. W październiku (od 26 do 3J 31) i w listopadzie (od 2 do 9) w pobliżu kościołów i cmentarzy będą prowadzić na ten cel zbiórkę do puszek. 4. Zarząd Towarzystwa Miłośników Tuchowa oraz Koła PTTK nr 76 serdecznie dziękują tym wszystkim firmom i instytucjom, których właściciele lub dyrektorzy wsparli finansowo albo rzeczowo organizację I Rajdu im. Tadeusza Wantucha po szlaku „Wokół Tuchowa". Są to: • Restauracja „Płowiecki" • Piekarnia E. Więcek • Dom Handlowy „Trójka" W. Wróbel, J. Grzenia, J. Nowak • Hurtownia Jaj „Martin" Jan Firlej • Wytwórnia Znaków Drogowych WI- MED • Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych • Przewóz Osób i Towarów „Kambus II" Biuro Podróży „Krystyna" (bezpłatne przewiezienie uczestników po imprezie) Kwiaciarnia „Milusia" Leszek Szarama Przedsiębiorstwo Wielobranżowe „SOW-PLAST" A.P. Sowa Firma Usługowo-Handlowa „BET- -POL" Adam Wójcik Apteka Prywatna mgr Maria Piech PHPU „Ewa" Leszek Sutkowski Poręba Radlna Przedstawiciel Ubezpieczeniowo-Finansowy Waldemar Dusza Zabłędza a także: p. Jerzy Orobeć (wszechstronna pomoc w organizacji imprezy) Leśniczy Jan Wrona (udostępnienie ośrodka i drewno na ognisko) 00. redemptoryści (wypożyczenie aparatury nagłaśniającej) p. Rafał Magiera - przewodnik Tarnowskie Centrum Informacji Turystycznej (materiały promocyjne o regionie tarnowskim) Zarząd Oddziału PTTK w Tarnowie Zespół Parków Krajobrazowych. Przewodnicząca Zarządu TMT Stanisława Burza O I Rajdzie im. Tadeusza Wantucha po szlaku „Wokół Tuchowa" - kilka refleksji komandora Dwie tuchowskie organizacje nawiązały współpracę na płaszczyźnie, która wchodzi w zakres zainteresowań obydwu: propagowanie wiedzy o Tuchowie i regionie, zwłaszcza wśród młodzieży szkolnej, bo poziom tej wiedzy jest, delikatnie mówiąc, niewysoki, mimo dość licznych publikacji. Temu celowi służyć mają wspólne przedsięwzięcia: odnowienie szlaku „Wokół Tuchowa", wycieczki po tym szlaku (z propozycji skorzystało już kilka szkół), rajdy, konkursy krajoznawczo-historyczne, fotograficzne, II wydanie (uaktualnione) przewodnika po szlaku. Cieszy to, że coraz więcej nauczycieli rozumie znaczenie właściwej kolejności w poznawaniu świata przez młodzież: najpierw Tuchów, później Warszawa, Wiedeń i Nowy Jork^ Jednym z tych przedsięwzięć przybliżających młodym naszą małą ojczyznę jest, pomyślany jako impreza cykliczna, rajd imienia twórcy szlaku - Tadeusza Wantucha; w tym roku pierwszy, w dziesiątą rocznicę jego śmierci. Organizatorzy tej masowej (290 uczestników) imprezy chcieli, aby przekazać jej uczestnikom podstawowe wiadomości o regionie i patronie szlaku, co później miało zostać potwierdzone wynikami konkursów rajdowych: piosenki turystycznej oraz: „Poeta na szlaku", „Reporter na szlaku", „Malarz na szlaku", „Turysta na szlaku". Miały one na celu, oprócz zabawy, zmusić do pewnego wysiłku intelektualnego. Chcieli także dać uczestnikom pamiątkę w postaci rajdowego znaczka. Organizatorzy dziękują nauczycielom - opiekunom grup za twórcze włączenie się w realizację programu rajdu. Impreza tego typu organizowana była po raz pierwszy, stąd zapewne niedociągnięcia, z których organizatorzy wyciągną wnioski na przyszłość. Na koniec refleksja smutna: stanowczo za dużo po uczestnikach rajdu w ośrodku pozostało: opakowania po r^ cukierkach, pokrywki od kubków z żurkiem, także na stawach, niedojedzone resztki, serwetki, a worki na śmieci pozostały prawie puste. Józef Kozioł A oto rymowanka, która zwyciężyła w konkursie „Poeta na szlaku"; jej autorkami są uczennice Zespołu Szkół w Karwodrzy - Ewelina Husarz i Eliza Janura. Przyszliśmy do lasu Narobić hałasu. Lecz leśniczy nam zakazał I dwa stawy nam pokazał. Ledwo wyszliśmy pod górę. Wprost w błotnistą wielką dziurę. Pan przewodnik nam do ucha Szepnął, że to szlak Wantucha. Człowiek to był nadzwyczajny. Szlak wymyślił superfajny. Dziś deptamy ścieżki tego Turysty przebojowego. Wyznakował szlak genialny. Zostawiając ślad widzialny. My tym szlakiem wędrujemy Okolicę poznajemy.
35 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 Wakacyjna przygoda - znakowanie w czasie ostatnich wakacji wykonaliśmy śmiałą akcję, którą, ze względu na powszechną dysortografię, nazwano: „Więc choć pomaluj mój szlak". Malowanie szlaku odbywało się w ramach IV edycji projektu „Działaj Lokalnie", o nazwie „Na szlaku «Wokół Tuchowa» odkryj, co się w regionie chowa". Nasze dzieło polegało na inwentaryzacji, czyli ogólnym remanencie ścieżki turystycznej dookoła Tuchowa, która została wyznakowana w 1990 roku. Tej pracy podjęły się zawsze niezawodne, gotowe i zwarte koło PTTK oraz Towarzystwo Miłośników Tuchowa. Byłbym nieuczciwy, gdybym nie wspomniał o sympatykach tych dwóch towarzystw. Też gotowych i zwartych. Malowanie polegało na przykładaniu odpowiednich szablonów do wybranych miejsc, pracy pędzlem i ewentualnych poprawkach. Jeszcze długo będą nas prześladować kolory żółty i czarny. Nawet teraz, gdy zamknę oczy, widzę żółty prostokąt z ostentacyjnie czarną kropką. To znak, który przyszło nam powielać wiele dziesiątków razy. Głównym problemem koordynatorów projektu było zebranie na tyle mobilnej grupy, aby mogła ona wyruszyć wcześnie rano i pracować przez większą część dnia. Wiadomo, że w okresie wakacyjnym młody człowiek jest chętny do wysiłku jak sąsiad do ściszenia telewizora, jednak każdy poświęcał na projekt tyle czasu, ile tylko mógł. I tak wspólnymi siłami, krok po kroku, udało obejść się nam cały Tuchów dookoła. Często (jeśli nie zawsze) wracaliśmy bardziej wymalowani niż ściany na dworcach, tak że jedynie po wysuniętej szczęce i cichym rzężeniu dało się w nas rozpoznać istoty ludzkie. Z radością wyruszaliśmy rankiem czyści, by wrócić po południu zmienieni jak prywatna firma, która przeszła w ręce państwa. Po każdym malowaniu odbywał Sara Bajorek, Gimnazjum Publiczne w Burzynie - pierwsze się obrzęd niemiłosiernego mycia miejsce w rajdowym konkursie plastycznym „Malarz na szlaku". naszych ciał rozpuszczalnikiem, podczas którego dało się słyszeć ciche pomruki w stylu: „Niech to szlaka" bądź „Urwał nać!". W każdym razie podobne. Należy tutaj wspomnieć, iż te grube pokłady farby, która tak ochoczo lgnęła do naszych ciał, to żaden przejaw jej świadomej formy życia. Po prostu jakoś tak sama ręka drgnęła, kiedy przechodziło się przy zbyt czysto wyglądającej koleżance. Malując szlak, zdobywaliśmy wiedzę o ludziach: były pewne przejawy zwykłej ludzkiej nieżyczliwości, w większości jednak mieliśmy do czynienia z przyjazną i empatyczną postawą mieszkańców, której towarzyszyło dokarmianie i litościwe kiwanie głowami. Malowanie szlaku testowało odporność na stres. Naprawdę trzeba zachować zimną krew, kiedy twój własny pies cię nie poznaje spod warstw farby i próbuje ci odgryźć nogę. Do wartych wzmianki zdarzeń można zaliczyć paniczną ucieczkę przed nawałnicą, paniczną ucieczkę podczas nawałnicy oraz paniczną ucieczkę przed właścicielem pola, przez które się panicznie uciekało. W takich warunkach świetnie się czuli członkowie nieformalnej grupy PTTK Extream Team, którzy mieli wprawę w działaniu w sytuacjach kryzysowych. Malowanie szlaku wymagało trzeźwego myślenia. Nie chodziło o to tylko, żeby rozpoznawać, czy kółko, które się namalowało, jest czarne na żółtym polu, czy żółte na żółtym polu. Należało również zwracać szczególną uwagę, czy to, na czym się maluje, to przydrożny kamień, czy pochylony do przodu kolega. Nie można było pomylić bezpańskiego drzewa z drzewem pańskim, czyli takim, które rośnie komuś na ogrodzie lub zrobiono z niego dom. Malując szlak, nie można było zapomnieć o podstawowych zasadach dobrego wychowania. Zawsze należy pamiętać, że wykrzyknięcie prostego słowa „przepraszam!" do tego, kto cię aktualnie goni, jest przejawem savoir-vivre'u. Za każde podanie puszki z farbą trzeba podziękować koleżance, a nawet lekko ją uścisnąć (oczywiście w ramach koleżeńskiej wdzięczności), bo inaczej już ci puszki więcej razy nie poda. Również, kiedy się wylewa na czyjąś głowę całe opakowanie czarnej, wypadałoby powiedzieć „proszę". Jak widać panowała wśród nas miła i rodzinna atmosfera. Podczas malowania zwiedzaliśmy naszą małą ojczyznę. Mogliśmy podziwiać przepiękne panoramy naszego Tuchowa, chyba że akurat zasłaniała je ściana deszczu i gradu, na widok której zdrowy instynkt doradzał paniczną ucieczkę. W zimne i wyjątkowo długie poranki nad grodem Tucha unosiła się ociężała i flegmatyczna mgła, znad której było widać jedynie wieże kościołów. Podczas malowania poznawaliśmy ciekawych ludzi. I ich skłonności. Na długo zapadł nam w pamięci miły starszy pan, który chciał, aby namalować szlak na posiadłości jego sąsiada, oraz jego sąsiad, który chciał, aby namalować szlak na posiadłości miłego starszego pana. Interesujące osobowości można było spotkać i potem o tym komuś opowiedzieć, jeśli utrzymało się odpowiedni dystans między sobą a spotkaną interesującą osobowością. Grupa znakarzy różnie była nazywana przez mijanych tubylców. Być może z powodu tej iskry szaleństwa w oczach, jaką się widzi u wyjątkowo złośliwych nauczycieli, a być może przez kamizelki z farby, które swoją odpornością mogłyby rywalizować z kevlarem, byliśmy nazywani Potwornym Regimentem, Jeźdźcami Apokalipsy bądź Siódmą Trąbą Pańską. Było nam naprawdę przykro, kiedy na nasz widok na wieżach biły dzwony, matki zamykały okna i drzwi, dzieci z płaczem uciekały do domów a mężczyźni na gwałt chowali węgiel do piwnicy. Czuliśmy wtedy, że jesteśmy niedoceniani. Dzięki znakowaniu naszego szlaku odnieśliśmy wrażenie, że wnieśliśmy coś do historii naszego miasta, coś, co nie zniknie tak szybko jak 2 zł na leżące na ulicy. Urosła nasza drobnomieszczańska duma i poczucie dobrze wykonanego obywatelskiego obowiązku. Tym samym apeluję do mieszkańców naszego miasta, aby czynnie brali udział w jego rozwoju turystycznym, np. fundując pomnik z inskrypcją: „Ku wiecznej pamięci dzielnych znakarzy, którzy swą altruistyczną postawą pokazali, że można dać z siebie więcej niż się otrzymało, a prawdziwa przyjemność płynie z obdarowywania niż z posiadania, wdzięczni rodacy". Przemysław Firlej
Page 1 and 2: xmm Rok XIX Nr 4/107 ISSN 1234-66^0
Page 3 and 4: 2 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 Pr
Page 5 and 6: 4 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 >
Page 7 and 8: 6 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 >
Page 9 and 10: 8 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 Pi
Page 11 and 12: 11 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 N
Page 13 and 14: 13 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 O
Page 15 and 16: 15 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 n
Page 19 and 20: 19 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 k
Page 21 and 22: 21 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 p
Page 23 and 24: 23 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 F
Page 25 and 26: 25 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 y
Page 27 and 28: 27 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 P
Page 31 and 32: 31 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 W
Page 33: 33 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 T
Page 37 and 38: 37 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 s
Page 41 and 42: 41 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 L
Page 43 and 44: 43 Tuchowskie Wieści 4(107)/2008 r

Nr 107/2008 - Tuchów

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?