swiat 21 - Świat Architektury

Fot. Lech Kwartowicz
• Kompozycja przestrzenna założenia
• Wejście do budynku z poziomu pierwszego piętra
Fot. archiwum ATJ Architekci
Historia tej realizacji jest dosyć nietypowa.
Firma Deyle z Niemiec wykonała projekt, który
uzyskał pozwolenie na budowę, ale wojewoda
je uchylił. W związku z tym inwestor ogłosił
przetarg na projekt z realizacją w tzw. trybie
zaprojektuj i wybuduj. Podstawę układu funkcjonalnego
– zakresu programowego części
sportowej i rekreacyjnej, który należało zrealizować
– określał pierwotnie powstały projekt.
Po dokonanej analizie okazało się, że wiele
zaproponowanych rozwiązań jest trudnych do
zrealizowania ze względu na ich wysokie koszty.
Ponieważ generalny wykonawca – Alstal zdobył
prawo do realizacji tego obiektu w ramach
określonego budżetu, konieczność szukania
oszczędności była kwestią bezsporną.
FUNDAMENTOWANIE
Elementem generującym największe
wydatki było zaproponowane przez firmę
Deyle fundamentowanie obiektu. Wyjściowy
projekt przewidywał bardzo głębokie posadowienie
budynku. Ze względu na wysoki
poziom wód gruntowych należało spodziewać
się, że część obiektu będzie miała bezpośredni,
stały kontakt z wodą. Zabezpieczenie
przed nią to kosztowna sprawa. Określiliśmy
z geotechnikiem, że poziom wody znajduje
się 6-7 m poniżej terenu i głębiej schodzić
z fundamentami nie można.
BEZKOLIZYJNA
KOMUNIKACJA
Drugim, istotnym zagadnieniem projektowym,
które należało ponownie przemyśleć był
sposób rozwiązania dostępności obiektu – dla
sportowców biorących udział w zawodach oraz
dla publiczności, która powinna mieć wydzielony
dostęp do trybun. Postanowiliśmy rozwiązać
komunikację bezkolizyjnie już w zewnętrznej
strefie kompleksu, przed wejściem do budynku.
Publiczność wchodzi od razu na pierwsze piętro,
łagodnymi schodami, prowadzącymi na
wzniesienie znajdujące się przed obiektem.
Do pokonania ma ponad cztery metry różnicy
poziomów. Użytkownicy i zawodnicy korzystają
z wejścia znajdującego się za tym „bastionem”.
Zastosowane rozwiązanie komunikacji wpłynęło
na sposób ukształtowania frontowej części
budynku, czyli pawilonu C, mieszczącego funkcje
usługowe dla użytkowników, oraz strefy wejściowej
do hali głównej.
RACJONALNA
KONSTRUKCJA
Kolejnym zadaniem, które przed sobą postawiliśmy,
było takie zunifikowanie rozwiązań konstrukcyjnych,
aby zminimalizować koszty ich
realizacji. Rozpiętość głównej hali basenowej
wynosi 60 m. Rozważaliśmy zaprojektowanie
jej przekrycia w konstrukcji z drewna klejonego.
Możliwości produkcyjne zakładów nie pozwalają
jednak na wykonanie belki o tak potężnej rozpiętości.
W związku z tym zdecydowaliśmy się
na przekrycie kratownicami stalowymi, stosując
jeden element co 7,5 m na długości hali wynoszącej
105 m. Nastąpiła unifikacja elementów
konstrukcyjnych, pozwalająca na stworzenie
prefabrykatów, ram i wszystkich elementów
podporowych dachu. Wpłynęło to w znaczącym
stopniu na obniżenie kosztów.
Konstrukcja stalowa zaproponowana
w pierwotnym projekcie znajdowała się ponad
pokryciem dachu, co stwarzało trudności z jej
uszczelnieniem. Zdecydowaliśmy się na zaprojektowanie
obiektu na zasadzie szczelnego „termosu”,
z którego żaden element konstrukcyjny
nie wystaje. Decyzja ta była zgodna z wytyczną
inwestora, by straty ciepła były jak najmniejsze.
KOMPOZYCJA
PRZESTRZENNA
Pod halą główną, gdzie znajduje się basen
o wymiarach 50x25 m i głębokości 2 m oraz
basen o wymiarach 25x30 m i głębokości 5 m,
są piwnice z pomieszczeniami technicznymi.
W nich mieści się cała aparatura potrzebna
do prawidłowego działania wentylacji mechanicznej,
klimatyzacji i uzdatniania wody. Drugim
dużym elementem, który ukształtował
kompozycję przestrzenną obiektu, jest hala
rekreacyjna, która ma wymiary 60x60 m
– ją również przekryto konstrukcją stalową.
Pomiędzy dwiema halami na parterze usytuowano
zespół saun.
IDEA
Pomysł determinujący ukształtowanie bryły
tego obiektu był taki, żeby od strony Jeziora
Maltańskiego nie było ściany budynku, tylko
spływający dach, którego wysokość w najwyższym
punkcie osiąga wartość dwudziestu
metrów, a w najniższym pięciu metrów. Czyli
dach niemalże spływa do jeziora. Projektując
jego formę, zainspirowaliśmy się widokiem
stoku narciarskiego.
Jacek i Tomasz Kwiecińscy,
ATJ Architekci
Fot. Lech Kwartowicz
• Makieta kompleksu
30 31