swiat 21 - Świat Architektury

• Panoramiczne zdjęcie wnętrze hali głównej: integralną część
przestrzeni stanowi wyeksponowana konstrukcja dachu
Fot. Lech Kwartowicz
W ścianach basenów sportowych są otwory
z zainstalowanymi kamerami. Ruch sportowca
może być nagrywany i odtwarzany, w celu
porównania go z najefektywniejszym możliwym
ruchem. Dzięki temu program treningowy
można ukierunkować w taki sposób,
by eliminować największe błędy i doskonalić
technikę pływacką. Oprócz tego przy basenie
do skoków znajduje się zagłębienie, które
umożliwia podwodną obserwację pływaków
przez szybę – „okno” w ścianie basenu.
Na tych basenach można zorganizować
mistrzostwa świata i olimpiadę. Został on wpisany
na listę przedsięwzięć związanych z EURO
2012.
KB: Z tworzeniem obiektu o takiej randze
i rozmiarach wiąże się ogromna satysfakcja
i duża odpowiedzialność architekta. Czy skala
tej inwestycji jest Pana zdaniem uzasadniona?
JK: To zależy od efektywności zarządzania
obiektem. Inwestor powinien mieć dobrze
przemyślany, długoterminowy pomysł na jego
funkcjonowanie.
KB: Jakie funkcje uzupełniające mieszczą
się w części sportowej?
JK: Przy wejściu znajdują się sanitariaty
i natryski, natomiast na pierwszym piętrze
zlokalizowany jest hol dla publiczności,
zespoły szatniowe – po lewej stronie od
wejścia, pomieszczenia związane z obsługą
zawodów międzynarodowych. W tej strefie
zlokalizowaliśmy również pomieszczenia dla
trenerów i ratowników.
Ciekawym rozwiązaniem, znajdującym się
w przestrzeni pawilonu, jest basen „suchych
skoków”, który wspomaga trening sportowców.
Jest on wyposażony w trampolinę znajdującą
się na wysokości metra i wypełniony plastikowymi
kulkami. Ma funkcję czysto treningową,
w związku z tym nie jest ogólnodostępny.
Istotnym elementem sportowym jest
wieża wyposażona w platformy znajdujące
się na różnych wysokościach – 10; 7,5; 5; 3 m
– a także w trampoliny na wysokości 3 i 1 m.
Z nich skaczemy do basenu o głębokości pięciu
metrów. Można w nim również pływać,
nurkować oraz rozgrywać zawody w pływaniu
synchronicznym.
KB: Trybuny, mogące łącznie pomieścić
3800 widzów, zostały zaprojektowane po obu
stronach basenu sportowego. Co zadecydowało
o takim sposobie ich ukształtowania?
JK: Nie mogliśmy spiętrzyć widowni po jednej
stronie basenu ze względu na ograniczenia
wynikające z wydanych warunków zabudowy.
Widownia musiała zostać rozdzielona na dwie
strony. Wejście na trybuny zaprojektowaliśmy
z ich górnego poziomu. Przyjęty budżet wpłynął
na decyzję o identycznym rozwiązaniu przestrzenno-konstrukcyjnym
obu widowni.
KB: Które z elementów części rekreacyjnej
można uznać za szczególnie ciekawe?
JK: Elementem interesującym pod względem
rozwiązań technicznych jest basen, który
jako jedyny w Polsce ma dwie wytwornice fal.
Dzięki temu rozwiązaniu fale pędzące na siebie
pod kątem zderzają się ze sobą. Atrakcji dostarcza
również zespół zjeżdżalni poprowadzonych
zarówno na zewnątrz jak i wewnątrz obiektu.
Strefę zabaw i relaksu stanowią ponadto rekreacyjne
baseny wyposażone w szereg wodnych
urządzeń. W jednym z nich znajduje się statek,
inny ma nieckę w kształcie koniczynki i jest
połączony z basenem zewnętrznym.
KB: W jakim stopniu architekt uczestniczy
w pracy nad projektem zjeżdżalni?
JK: Opracowanie takiego projektu to zadanie
dla specjalistów. Firma dostarczająca tego typu
rozwiązania dobiera kształt przekroju, średnicę,
krzywizny – zapewnia swoje rozwiązania
wlotów, lądowisk, rur, konstrukcji zjeżdżalni.
Architekt zapewnia tylko projekt fundamentów
przenoszących określone obciążenia.
KB: Na jakim etapie projektu rozpoczęli
Państwo konsultacje ze specjalistami?
JK: Członkiem naszego zespołu był przedstawiciel
Polskiego Związku Pływackiego, pan
Czesław Sokołowski, który odpowiadał za to,
by w projekcie zostały spełnione wszystkie
wytyczne warunkujące możliwość organizowania
międzynarodowych zawodów pływackich.
Projektowany przez nas kompleks uzyskał
homologację PZP.
• Widok basenu do skoków. Zdjęcie wykonano
przez okno znajdujące się w boku niecki basenu.
Fot. archiwum ATJ Architekci
36 37