Programowanie w C++ Borland Builder - Wyższa Szkoła Informatyki ...

słowo zawiera interesującą nas informację, możemy wczytać to
słowo do rejestru rozkazem
MOV DX, X
Jeśli będzie nam potrzebna druga połówka zmiennej - starsze
słowo (umieszczone w pamięci jako następne), możemy zastosować
pointer (czyli podać adres następnego słowa pamięci).
[P058.CPP]
# pragma inline
void main()
{
unsigned long marchewki = 2, pietruszki = 5;
const char *napis = "\nRazem warzyw: $";
asm
{
MOV DX, napis
MOV AH, 9
INT 33
MOV DX, marchewki
ADD DX, pietruszki
ADD DX, '0'
MOV AH, 2
INT 33
}
}
W przypadku liczb całkowitych ujemnych C++ stosuje zapis w
kodzie komplementarnym. Aby móc manipulować takimi danymi każdy
szanujący się komputer powinien mieć możliwość stosowania liczb
ujemnych.
Najstarszy bit w słowie, bądź bajcie (pierwszy z lewej) może
spełniać rolę bitu znakowego. O tym, czy liczba jest ze znakiem,
czy też bez decyduje wyłącznie to, czy zwracamy uwagę na ten
bit. W liczbach bez znaku, obojętnie, czy o długości słowa, czy
bajtu, ten bit również jest (i był tam zawsze!), ale
traktowaliśmy go, jako najstarszy bit nie przydając mu poza tym
żadnego szczególnego znaczenia. Aby liczba stała się liczbą ze
znakiem - to my musimy zacząć ją traktować jako liczbę ze
znakiem, czyli zacząć zwracać uwagę na ten pierwszy bit.
Pierwszy, najstarszy bit liczby ustawiony do stanu 1 będzie
oznaczać, że liczba jest ujemna - jeśli zechcemy ją potraktować
jako liczbę ze znakiem.
Filozofia postępowania z liczbami ujemnymi opiera się na
banalnym fakcie:
(-1) + 1 = 0
Twój PC "rozumuje" tak: -1 to taka liczba, która po dodaniu 1
- 168-