Programowanie w C++ Borland Builder - Wyższa Szkoła Informatyki ...

ZNAK::ZNAK(char x)
{
znak_dany = x;
if(znak_dany < 65 || znak_dany >122) znak_dany = '*';
if(znak_dany > 97) znak_dany -= 32;
}
A jeśli użytkownik nie zechce podać żadnego znaku i zda się na
domyślność obiektu? Żaden problem, wystarczy do klasy ZNAK dodać
bezparametrowy konstruktor domyślny. Konstruktory domyślne
spełniają w C++ taką właśnie rolę:
class ZNAK
{
char znak_dany;
public:
ZNAK(char);
ZNAK(void);
...
//Konstruktor zwykly ("jednoznakowy")
//Konstruktor domyślny (bezparametrowy)
Słowo void (tu opcjonalne) może nie wystąpić. Aby "kłuło w
oczy", który konstruktor jest konstruktorem domyślnym (ang.
default konstructor), większość programistów zapisuje to tak:
class ZNAK
{
char znak_dany;
public:
ZNAK(char);
ZNAK(); //Z daleka widać, że nic nie ma !
...
Definicja konstruktora bezparametrowego będzie wyglądać tak:
ZNAK::ZNAK() { znak_dany = 'X'; }
W zależności od sposobu zadeklarowania obiektu w programie C++
wywoła automatycznie albo konstruktor ZNAK(char), albo
konstruktor domyślny ZNAK():
ZNAK obiekt; //Nie sprecyzowano jaki, konstruktor domyślny
ZNAK obiekt('m'); //Wiadomo jaki, konstruktor jednoparametrowy
Dzięki temu, że C++ "pedantycznie" sprawdza przed wywołaniem
funkcji zgodność typów argumentów przekazywanych do funkcji
(konstruktor to też funkcja) i porównuje typ argumentów z
życzeniem programisty wyrażonym w prototypie - bezbłędnie
rozpozna (mimo identycznej nazwy), którą funkcję należy
zastosować.
Dodajmy do klasy ZNAK deklaracje (prototypy) funkcji-metod:
- 288-