Programowanie w C++ Borland Builder - Wyższa Szkoła Informatyki ...

[???] SKĄD TO WIADOMO ?
________________________________________________________________
Kody EOF, EOL są tzw. predefiniowanymi stałymi. Ich szyfrowanie
(przypisywanie tym identyfikatorom określonej stałej wartości
liczbowej) dokonuje się z zastosowaniem preprocesora C++.
To, że nie musisz się zastanawiać ile to właściwie jest EOF
(zero ? czy -1 ?) zawdzięczamy też dołączanym plikom typu *.H, w
których np. przy użyciu dyrektywy #define zostały PREDEFINIOWANE
(zdefiniowane wstępnie) niektóre stałe. Jeśli jesteś bardzo
dociekliwy, zajrzyj do wnętrza pliku STDIO.H (view, edit, type).
Znajdziesz tam między innymi taki wiersz:
#define EOF (-1) //End of file indicator
________________________________________________________________
Składnia prototypu (ang. syntax):
int printf(const char *format [arg1, arg2,.....]);
lub trochę prościej:
printf(format, arg1, arg2,.....argn);
Liczba argumentów może być zmienna.
C++ oferuje wiele funkcji o podobnym działaniu - np.:
cprintf(), fprintf(), sprintf(), vprintf(), vsprintf(), itp.
Ponieważ FORMAT brzmi może trochę obco, nazwijmy go WZORCEM. Jak
wiesz, wszystkie informacje przechowywane są w pamięci komputera
jako ciągi zer i jedynek. Jest to forma trochę niewygodna dla
człowieka, więc zanim informacja trafi na ekran musi zostać
zamieniona na postać dla nas wygodniejszą - np. na cyfry
dziesiętne, litery itp.. Taki proces nazywany jest KONWERSJĄ, a
podany w funkcji printf() FORMAT - WZORZEC to upraszczając,
rozkaz dokonania takiej właśnie konwersii. Możesz więc zarządać
przedstawienia liczby na ekranie w postaci np. SZESNASTKOWEJ lub
DZIESIĘTNEJ - tak, jak Ci wygodniej. Wzorce konwersji w
najprostszym przypadku mają postać %s, %d, %f, itp.:
I tak:
%s - wyprowadź łańcuch znaków (s - String - łańcuch)
Przykład:
printf("%s","jakis napis");
ale także
printf("Jakis napis");
- 56-