Programowanie w C++ Borland Builder - WyÅ¼sza SzkoÅa Informatyki ...

More documents

Recommendations

Info

zażądaliśmy, by okno programu było zawsze "na wierzchu" (on top) - po każdym kolejnym uruchomieniu (nie musisz nic robić - nastąpi to automatycznie - zadba o to Menedżer Windows) poprzednie okno programu zniknie. Jeśli po czwartym (piątym) uruchomieniu programu zredukujesz okno Menedżera Programów do ikony (np. [-] i "do ikony" z menu systemowego) - okaże się, że "pod spodem" stale widać kaskadę okien naszej aplikacji WIN1.EXE (patrz rys. poniżej). Na rysunkach poniżej przedstawiono kolejne stadia pracy z naszą PIERWSZĄ APLIKACJĄ. Aplikacja WIN1.EXE została wyposażona w ikonkę systemową (znane Ci okienko). Ikonka jest transparentna (półprzezroczysta) i możemy ją także metodą drag and drop przenieść w dowolne miejsce - np. do roboczego okna naszej aplikacji. Zwróć uwagę także na towarzyszący nazwie programu napis "inactive" (nieaktywna). Chodzi o to, że program zrobił już wszystko, co miał do zrobienia i zakończył się. DOS dołożyłby standardowo funkcję zwolnienia pamięci i zakończył program. W Windows niestety okienko nie zamknie się samo w sposób standardowy. W Windows, jak wiesz, możemy mieć otwarte jednocześnie wiele okien programów a aktywne jest (tylko jedno) zawsze to okno, do którego przekażemy tzw. focus. Okno to można rozpoznać po ciemnym pasku tytułowym. Właśnie z przyjęcia takiego sposobu podziału zasobów Windows pomiędzy aplikacje wynika skutek praktyczny - okno nie zamknie się automatycznie po zakończeniu programu - lecz wyłącznie na wyrażne życzenie użytkownika. API Windows zawiera wiele gotowych funkcji (np. CloseWindow() - zamknij okno, DestroyWindow() - skasuj okno i in.), z których może skorzystać programista pisząc aplikację. Nie jesteśmy więc całkiem bezradni. Spróbuj skompilować w opisany wyżej sposób i uruchomić pierwszą aplikację w takiej wersji: #include void main() { printf(" Pierwsza Aplikacja \n Dla MS Windows "); } Jak łatwo się przekonać, całkowicie klasyczny, w pełni nieobiektowy program WIN1.C będzie w Windows działać dokładnie tak samo. Nasze aplikacje nie muszą bynajmniej być całkowicie obiektowe, chociaż zastosowanie obiektowej techniki programowania pozwala zmusić nasz komputer do zdecydowanie wydajniejszego działania. PODSUMUJMY: - 364-
* Jeśli korzystamy wyłącznie ze standardowych zasobów środowiska Windows, tworzenie aplikacji dla Windows nie musi być wcale trudniejsze od tworzenia aplikacji DOS'owskich. * Czy aplikacja ma być przeznaczona dla DOS, czy dla Windows możemy zdecydować "w ostatniej chwili" ustawiając odpowiednio robocze parametry kompilatora <strong>C++</strong>: Options | Applications... | DOS standard albo Options | Applications... | Windows EXE * Aplikacje skompilowane do wersji DOS'owskiej możemy uruchamiać wewnątrz kompilatora DOS'owskiego rozkazem Run | Run. * Aplikacje skompilowane (ściślej - skonsolidowane) do wersji okienkowej możemy uruchamiać wewnątrz Windows z poziomu Menedżera Plików bądź Menedżera Programów rozkazem Uruchom z menu Plik. * Dodatkowe pliki nagłówkowe .H i biblioteki .LIB .DLL znajdują się w katalogach \BORLANDC\INCLUDE \BORLANDC\OWL\INCLUDE \BORLANDC\LIB \BORLANDC\OWL\LIB Ścieżki dostępu do tych katalogów należy dodać do roboczych katalogów kompilatora w okienku Options | Directories... * Aplikacje nie korzystające z funkcji Windows API nie muszą dołączać okienkowych plików nagłówkowych. Jeśli jednak zechcemy zastosować funkcje i dane (stałe, struktury, obiekty, itp.) wchodzące w skład: - Windows API - Windows Stock Objects - obiekty "ze składu Windows" - biblioteki klas Object Windows Library należy dołączyć odpowiedni plik nagłówkowy: #include #include #include TYPOWE BŁĘDY I KŁOPOTLIWE SYTUACJE: * Należy pamiętać o ustawieniu właściwych katalogów roboczych kompilatora Options | Directories... * Przy bardziej skomplikowanych aplikacjach może wystąpić potrzeba dobrania innego (zwykle większego) modelu pamięci. Modelem domyślnym jest model Small. Inne parametry pracy kompilatora ustawia się podobnie za pomocą menu Options. ________________________________________________________________ - 365-
Page 1 and 2:
Programowanie w C i C++ BORLAND C++
Page 3 and 4:
Lekcja 1. Co o C i C++ każdy wiedz
Page 5 and 6:
Nauczywszy się języka C/C++ może
Page 7 and 8:
upodobania) * nazwy stałych (gdyby
Page 9 and 10:
Zaczynamy zatem od rzeczy najprosts
Page 11 and 12:
Program instalacyjny utworzy na wsk
Page 13 and 14:
___________________________________
Page 15 and 16:
LEKCJA 3. Główne menu i inne elem
Page 17 and 18:
[Shift]-[Tab] (spróbuj!). Możesz
Page 19 and 20:
[Alt]+[R] menu Run (Uruchamianie) [
Page 21 and 22:
JAK STĄD WYJŚĆ ? Aby zapisać pl
Page 23 and 24:
2. Przejść do odpowiedniego katal
Page 25 and 26:
LEKCJA 4. Jeszcze o IDE C++ . _____
Page 27 and 28:
[Alt]-[F3]. _______________________
Page 29 and 30:
Ten rozkaz pozwala Ci ustawić konf
Page 31 and 32:
Jeśli korzystasz z programu Norton
Page 33 and 34:
W ten sposób C++ ZNOWU chce Cię u
Page 35 and 36:
LEKCJA 5. DZIAŁANIA PRZY POMOCY MY
Page 37 and 38:
[S] Entry Point ___________________
Page 39 and 40:
to specjalne słowo wchodzące w sk
Page 41 and 42:
#include Takie specjalne linie (zw
Page 43 and 44:
LEKCJA 6. NASTĘPNY PROGRAM - KOMPU
Page 45 and 46:
eturn - słowo kluczowe: Powrót, z
Page 47 and 48:
Zwróć uwagę, że to randomize()
Page 49 and 50:
UWAGA: MUSI ZOSTAĆ ZACHOWANA IDEAL
Page 51 and 52:
zauważysz łańcuchy znaków pisan
Page 53 and 54:
exit() - wyjście. ________________
Page 55 and 56:
domyślnych ustawieniach kompilator
Page 57 and 58:
ponieważ format "%s" jest formatem
Page 59 and 60:
komentarza. Zwróć uwagę, że fun
Page 61 and 62:
6. Powtórzyć kompilację programu
Page 63 and 64:
angielskiego (swoją drogą, może
Page 65 and 66:
sizeof - podaj wielkość. static -
Page 67 and 68:
pliku nagłówkowym IOSTREAM.H) poz
Page 69 and 70:
stdout jest skrótem od Standard Ou
Page 71 and 72:
klasy, zadania skomplikowały się:
Page 73 and 74:
itp...(szczegóły - patrz niżej).
Page 75 and 76:
cin >> x; cout
Page 77 and 78:
Operator >> pobiera ze strumienia d
Page 79 and 80:
int main(void) { clrscr(); printf("
Page 81 and 82:
€€€€€Kreska "/" nazywa si
Page 83 and 84:
printf("Wydrukuje A jako \nLiteral
Page 85 and 86:
Nasz program mógłby przy zastosow
Page 87 and 88:
[P016.CPP] // Przyklad FACELIFT.CPP
Page 89 and 90:
LEKCJA 10. Jakie operatory stosuje
Page 91 and 92:
----------|--------------|---------
Page 93 and 94:
[P017.CPP ] // UNARY.CPP - operator
Page 95 and 96:
* INSTRUKCJĘ WARUNKOWĄ: if (KLAWI
Page 97 and 98:
Zapraszamy teraz debugger do pracy
Page 99 and 100:
LEKCJA 11. Jak deklarować zmienne.
Page 101 and 102:
W powyższych przykładach zwróć
Page 103 and 104:
sam efekt, jak zastosowanie kompila
Page 105 and 106:
stosowaliśmy - funkcji wejścia -
Page 107 and 108:
przypisuje wskaźnikowi px adres zm
Page 109 and 110:
Zwróć uwagę, że kolejność {L
Page 111 and 112:
77€€€€€€€€€€€
Page 113 and 114:
element) tablicy; - samą tablicę;
Page 115 and 116:
char hej[5]="Ahoj"; char hej[5]={'A
Page 117 and 118:
} printf("Suma wynosi: %d\n", suma)
Page 119 and 120:
{31,32,33,34,35,36},{41,42,43,44,45
Page 121 and 122:
} printf("\n"); } printf("\n Inicju
Page 123 and 124:
1. Posługując się wskaźnikiem i
Page 125 and 126:
Instrukcja może być INSTRUKCJĄ G
Page 127 and 128:
const float d=1.2345; void main() {
Page 129 and 130:
cout
Page 131 and 132:
if (Wyrażenie) Instrukcja; if (Wyr
Page 133 and 134:
przypadków - wariantów (case). Ka
Page 135 and 136:
printf("%f", wynik); } INSTRUKCJA S
Page 137 and 138:
LEKCJA 14. Jak tworzyć i stosować
Page 139 and 140:
int wiek; char pokrewienstwo[10] };
Page 141 and 142:
* deklarację jednowymiarowej tabli
Page 143 and 144:
Rozszyfrujmy zapis: strcpy(Pointer-
Page 145 and 146:
struct { unsigned pole_I:4; unsigne
Page 147 and 148:
LEKCJA 15. Jak posługiwać się fu
Page 149 and 150:
np: itoa() - Integer TO Ascii - zam
Page 151 and 152:
cos() - cosinus, sin() - sinus, tan
Page 153 and 154:
eturn 0; } double FUNKCJA(double X,
Page 155 and 156:
{ int Zmienna; clrscr(); Zmienna =
Page 157 and 158:
W linii /* DZIALANIE */ mnożymy i
Page 159 and 160:
[P051.CPP] int BALAGAN[10]; int POR
Page 161 and 162:
choćby, opisu pomijanego dyskretni
Page 163 and 164:
3 Spróbuj przeprowadzić rzutowani
Page 165 and 166:
Umieściliśmy w pamięci łańcuch
Page 167 and 168:
ADD DX, '0' ;Dodaj kod ASCII "zera"
Page 169 and 170:
stanie się 0. Czy można jednakże
Page 171 and 172:
cin >> x >> y; cout
Page 173 and 174:
"pozostawia" argumenty przeznaczone
Page 175 and 176:
LEKCJA 17. TROCHĘ SZCZEGÓLÓW TEC
Page 177 and 178:
postaci 00 00 60 40. Rozpatrzmy szk
Page 179 and 180:
} return (_AX); } //Zwróć zawarto
Page 181 and 182:
hex) wykorzystuje DOS i Basic. Wekt
Page 183 and 184:
# include void InstalujWektor(void
Page 185 and 186:
SI -> 0...31 ESI w tym (SI = 0..15)
Page 187 and 188:
LEKCJA 18. O ŁAŃCUCHACH TEKSTOWYC
Page 189 and 190:
funkcję: strcat() - STRing conCATe
Page 191 and 192:
łańcucha pozwala mieć pewność,
Page 193 and 194:
W tym przykładzie wywołujemy funk
Page 195 and 196:
wprowadzać napisów zawierających
Page 197 and 198:
wyszukanego pierwszego wystąpienia
Page 199 and 200:
LEKCJA 19: KILKA INNYCH PRZYDATNYCH
Page 201 and 202:
STD STD OUTput - standardowe wyjśc
Page 203 and 204:
* zamknięcie pliku; * otwarcie pli
Page 205 and 206:
LEKCJA 20. JEŚLI PROGRAM POWINIEN
Page 207 and 208:
void main() { printf("Wyjscie do DO
Page 209 and 210:
* Inkrementuj licznik */ for (; lic
Page 211 and 212:
licznik++; licznik %= 10; ekran[0][
Page 213 and 214:
void main() { char nazwapliku[40];
Page 215 and 216:
LEKCJA 21: KILKA PROCESÓW JEDNOCZE
Page 217 and 218:
proces1(); proces2(); return 0; } A
Page 219 and 220:
while(kbhit()) { gotoxy(1,1); print
Page 221 and 222:
longjmp(bufor2,2); } } Procesy odby
Page 223 and 224:
powrocie z procesu identyfikować -
Page 225 and 226:
LEKCJA 22. NA ZDROWY CHŁOPSKI ROZU
Page 227 and 228:
zadziała szybciej niż for(j = 1;
Page 229 and 230:
MAX || W1 || W2 || W3 ... MIN && W1
Page 231 and 232:
stosując zamiast if-else operator
Page 233 and 234:
LEKCJA 23. Co nowego w C++? _______
Page 235 and 236:
C++ pozwala deklarować zmienne w d
Page 237 and 238:
switch (n) { case niewymowne: cout
Page 239 and 240:
W programie przykładowym funkcje z
Page 241 and 242:
W obszarze kodu (I.) znajdują się
Page 243 and 244:
int *pointer = new int[3]; // Przyd
Page 245 and 246:
for (i = 0; i < ilosc; i++) cout i
Page 247 and 248:
cout > Liczba; cout
Page 249 and 250:
LEKCJA 24. SKĄD WZIĘŁY SIĘ KLAS
Page 251 and 252:
Data::Data(void) { dzien = 3; miesi
Page 253 and 254:
int ODDAJ(void); }; void Zwierzak::
Page 255 and 256:
Klasy służą do tworzenia formaln
Page 257 and 258:
public: int dane; void Inicjuj(void
Page 259 and 260:
{ ... Obiekt.dane = 5; Obiekt.Inicj
Page 261 and 262:
Aby funkcja inicjująca pole strukt
Page 263 and 264:
obiekt. Zawartość naszego obiektu
Page 265 and 266:
{ return znak; } Ten sam problem wy
Page 267 and 268:
LEKCJA 26. CO TO JEST KONSTRUKTOR.
Page 269 and 270:
{ ... } main() { Licznik licznik('A
Page 271 and 272:
[P095.CPP] /* Wersja z klasą i obi
Page 273 and 274:
ozmieszczenie 50 liczb typu int (po
Page 275 and 276:
cout
Page 277 and 278:
{ if(licznik >= 49) return 0; else
Page 279 and 280:
dzis.rok = 1900 + tim.tm_year; cout
Page 281 and 282:
{ private: Lista danych i funkcji p
Page 283 and 284:
należącymi do obu typów struktur
Page 285 and 286:
} Można dziedziczyć po więcej ni
Page 287 and 288:
Pamiętając o problemie domyślneg
Page 289 and 290:
class ZNAK { char znak_dany; public
Page 291 and 292:
} Obiekt.Znikaj(); getch(); Obiekt.
Page 293 and 294:
} Łańcuch znaków jest widziany j
Page 295 and 296:
kluczowego "inline" w definicjach f
Page 297 and 298:
for(int i = 1; i < ile; i++) cout
Page 299 and 300:
LEKCJA 30. WYMIANA DANYCH MIĘDZY O
Page 301 and 302:
[P107.CPP] # include //prototyp to
Page 303 and 304:
kluczowego friend. A oto definicja:
Page 305 and 306:
{ } ile++; //Wiadomo o ktory obiekt
Page 307 and 308:
{ public: char moja_litera; static
Page 309 and 310:
ile++; } void Licznik::Pokazuj(void
Page 311 and 312:
ędzie wyglądać tak: Pokazuj(licz
Page 313 and 314: Programy manipulujące obiektami w
Page 315 and 316: { int zmienna; int& ksywa; ... Aby
Page 317 and 318: Zmienna (ADR-hex) Ksywa (ADR-hex):
Page 319 and 320: void Skok_licznika(void) { ile++; }
Page 321 and 322: LEKCJA 33. OVERLOADING OPERATORÓW.
Page 323 and 324: Zaczniemy od operatora + należące
Page 325 and 326: nowadata = staradata + 14; zostanie
Page 327 and 328: static int TAB[] = {31,28,31,30,31,
Page 329 and 330: z = x + y; Dodajemy dwa obiekty x i
Page 331 and 332: cout
Page 333 and 334: { public: long wartosc; Liczba(int
Page 335 and 336: overloadingowi operator
Page 337 and 338: main() { Cpochodna Obiekt(...); ...
Page 339 and 340: char imie[30]; public: void Oddycha
Page 341 and 342: Taki efekt nazywa się polimorfizme
Page 343 and 344: LEKCJA 35. FUNKCJE WIRTUALNE i KLAS
Page 345 and 346: } W tym pokoleniu definicja wirtual
Page 347 and 348: zgłoszenie na ekranie. class CA {
Page 349 and 350: }; main() { CB Obiekt; return 0; }
Page 351 and 352: LEKCJA 36. KAŹDY DYSK JEST ZA MAŁ
Page 353 and 354: } #define ILE (1024*640) near unsig
Page 355 and 356: printf("\nKropka [.] = Quit"); prin
Page 357 and 358: danych na ekran monitora różnymi
Page 359 and 360: TAK!. W BORLAND C++ 3+ ... 4+ wysta
Page 361 and 362: Skoro ustawiliśmy już poprawnie n
Page 363: wyposażone w: - Pasek z tytułem (
Page 367 and 368: * WIN2.CPP: */ /* - Tablica dwuwymi
Page 369 and 370: wpisujemy 0 LPCSTR lpszText - dalek
Page 371 and 372: oznacza umieszczenie ikony STOP i k
Page 373 and 374: { p2 = &napisy[i][0]; strcat(p0, p2
Page 375 and 376: ID_... MB_... - IDentifier - IDenty
Page 377 and 378: FUNKCJE WinMain() i WindowProc(). W
Page 379 and 380: case WM_SETFOCUS: SetFocus(hEditWnd
Page 381 and 382: WinMain(). Windows manipulują komu
Page 383 and 384: ysować własnego okna. [Z] _______
Page 385 and 386: .... break; case WM_SIZE: .... brea
Page 387 and 388: Funkcja MainWin() rejestruje i twor
Page 389 and 390: { case WM_CREATE: Gdy okno jest two
Page 391 and 392: if (!RegisterClass(&wndclass)) retu
Page 393 and 394: Options | Compiler | Code generatio
Page 395 and 396: TextOut(NrKontekstu, 100, 250, "!KO
Page 397 and 398: case WM_PAINT: hDC = BeginPaint(hWn
Page 399 and 400: EXETYPE WINDOWS //
Page 401 and 402: LEKCJA 42. Elementy sterujące i za
Page 403 and 404: Zdarzenie w oknie elementu sterują
Page 405 and 406: { switch(Message) { case ID_EDIT: i
Page 407 and 408: hWnd, ID_Elem, hInstance, 0); Ident
Page 409 and 410: wndClass.hCursor= LoadCursor(NULL,
Page 411 and 412: LEKCJA 43. O Okienkach dialogowych.
Page 413 and 414: wndClass.hbrBackground= GetStockObj
Page 415 and 416:
___________________________________
Page 417 and 418:
przypisać odpowiedniemu polu struk
Page 419 and 420:
Usuwanie pozycji z menu można prze
Page 421 and 422:
BEGIN POPUP "&File" BEGIN MENUITEM
Page 423 and 424:
LEKCJA 45. O PROGRAMACH OBIEKTOWO -
Page 425 and 426:
} A oto pętla pobierania komunikat
Page 427 and 428:
if (Scroller && sizeType != SIZE_MI
Page 429 and 430:
wpisujemy zero, ponieważ program n
Page 431 and 432:
(Engine). Rozważmy to na przykład
Page 433 and 434:
___________________________________
Page 435 and 436:
} Jeśli wybrano klawisz [Yes] funk
Page 437 and 438:
Gotowe "klocki" można wykorzystać
Page 439 and 440:
{ return (MessageBox(HWindow, Ptr,
Page 441 and 442:
klawiszami [Print Screen] \ lub [Al
Page 443 and 444:
LEKCJA 47. O PAKIETACH BORLAND C++
Page 445 and 446:
W skład pakietu wchodzą między i
Page 447 and 448:
- inną bibliotekę Runtime Library
Page 449:
pozostał Ci już tylko wykonanie t
show all

Programowanie w C++ Borland Builder - WyÅ¼sza SzkoÅa Informatyki ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

Programowanie w C++ Borland Builder - WyÅ¼sza SzkoÅa Informatyki ...