Untitled - eBooks

waćpanu powiadam dlatego, że mając serce czułe i afektów⁴⁹⁸ głodne, snadnie mękęmoją zrozumiesz.Pan Longin sam wzdychać począł na znak, że męczarnie miłości rozumie, pochwili zaś spytał żałośnie:— A może waćpan takoż czystość ślubował?— Pytanie waścine jest nie do rzeczy, bo gdyby wszyscy podobne śluby czynili,tedyby gen mnm⁴⁹⁹ zaginąć musiało.Wejście sługi przerwało dalszą rozmowę. Był to stary Tatar o bystrych czarnychoczach i pomarszczonej jak suszone jabłko twarzy. Wszedłszy rzucił znaczące spojrzeniena Skrzetuskiego i spytał:— A czy nie trzeba czego waszmościom? Może miodu po kusztyczku do poduszki?— Nie trzeba.Tatar zbliżył się do Skrzetuskiego i mruknął:— Mam dla waszmości pana słówko od panny.— Bądźże mi Pandarem⁵⁰⁰! — zawołał radośnie namiestnik. — Możesz też mówićprzy tym kawalerze, bom się przed nim spuścił z sekretu.Tatar wydobył zza rękawa kawałek wstążki:— Panna przysyła waszmości panu tę szarfę i to kazała powiedzieć, że miłuje goz całej duszy.Porucznik porwał szarfę i począł ją z uniesieniem całować i do piersi przyciskać,a dopiero ochłonąwszy nieco spytał:— Co ci zleciła powiedzieć?— Że miłuje waszmość pana z całej duszy.— Naściże⁵⁰¹ talera za musztuluk⁵⁰². Rzekła tedy, że mię miłuje?— Tak jest!— Naściże jeszcze talera. Niechże ją Bóg błogosławi, boć i ona mi najmilsza.Powiedzże jej… albo czekaj; sam ja do niej pisać będę; przynieś mi jeno inkaustu⁵⁰³,piór i papieru.— Czego? — spytał Tatar.— Inkaustu, piór i papieru.— Tego u nas w domu nie ma. Za kniazia Wasyla było — i potem, jak się młodzikniaziowie pisać od czerńca⁵⁰⁴ uczyli — ale to już dawno.Pan Skrzetuski klasnął palcami.— Mości Podbipięto, nie masz wasze⁵⁰⁵ inkaustu i piór?Litwin rozłożył ręce i wzniósł oczy do góry.— T, do licha! — rzecze porucznik — otom jest w kłopocie!Tymczasem Tatar usiadł w kuczki przed ogniem.— Po co pisać — rzekł grzebiąc w węglach. — Panna spać poszła. A co maszwasza miłość jej napisać, to jutro powiedzieć można.— Kiedy tak, to co innego. Wiernyś, jak widzę, sługa kniaziówny. Naściże trze- Niewola, Obowiązek⁴⁹⁸e (z łac.) — uczucie.⁴⁹⁹gen mnm (łac.) — rodzaj ludzki, ludzkość.⁵⁰⁰n — jeden z bohaterów i Homera, łucznik trojański; w poemacie i n ieeGeoffreya Chaucera (1343–1400); Pandar, wuj tytułowej Kryzeidy, staje się posłańcem między nią a jejkochankiem.⁵⁰¹nci (daw.) — masz, weź.⁵⁰²mz a. mnz (daw.) — nagroda, podarunek.⁵⁰³in (daw.) — atrament.⁵⁰⁴czeniec (ukr.) — mnich, zakonnik prawosławny.⁵⁰⁵ze — tu: pan; skrót od: wasza miłość. 49