Aby rozpocząć lekturę, kliknij na taki przycisk , który da ci pełny ...

A on w pokorze przed królem uklęknie– Radosny zewsząd otacza go dwór –I ze czcią odda puchar lśniący pięknie.Wówczas król skinął na najmilszą z cór.Gdy ta napełni puchar po brzeg winem,Ozwie się śmiałek, głośny swoim czynem:„Żyj długo, królu! A wam, przyjaciele,Też najdłuższego życzę tutaj dnia.Lecz kto z was duszę chce zatrzymać w ciele,Niechaj morskiego ten unika dnaI niech nie sięga w ową głąb zuchwale,którą Bóg zasnuł w wieczny mrok i fale!W tę głąb mnie gwałtem niosła wody siła,Gdzie rodzi wiry dna najskrytszy kąt...I jakby naraz woda się zbiesiła,Porwał mnie, rycząc, jej podwójny prąd.Próżno chcą opór stawiać słabe ręce:Już razem z wirem jak piórko się kręcę.Aż mnie Bóg dobry wydobył z tej biedy,Żem się żarliwie wprzódy modlił doń,I sam już dobrze nie wiem, jak i kiedyZnalazła pomoc ma tonąca dłoń:Koral jej podał końce swej gałęzi.Patrzę, a ona puchar w sobie więzi...I dzięki temu jeno nie spadł w bezdnoLeżące niżej, pod stopami tuż:W ciemność krwawymi koralami gwiezdnąI pogrążoną wśród wieczystych głusz,Tam, za zasłoną nieodgadłych mroków,Sto się ruszało stwór, piekielnych smoków.I tłum tych poczwar wolno się wyraja,Jak gdyby ktoś ich ciała splątał w kłąb:Tu młot żarłoczny, tam okrutna raja,Stąd rekin ostry pokazuje ząb,A stamtąd grozi paszczą, pełną piany,Ludojad, hieną morską nazywany.I wiszę nad tą ospałą pustoszą,W której się żywy nie pokaże duch,Tylko te strzygi wszędzie strach roznoszą...Ach! Gdyby ze mną był choć jeden druh!Lecz znikąd rady! Nikt pomocy nie da,Gdy mnie otoczy ta głodna czereda.Sięgają po mnie lepkimi uściskiI otwierają paszcz łakomy krąg,32