BRAKI PROJEKTOWE - Polska Izba Inżynierów Budownictwa

technologieInstrukcja WTA nr 2-9-04 określa parametrynajważniejszych tynków wchodzącychw skład systemu, tak abymożna je było nazwać tynkami renowacyjnymiWTA. Jest to o tyle istotne,że w obowiązującej aktualnie normiePN-EN 998-1 także znajdują się wymaganiadotyczące tynku klasyfikowanegojako renowacyjny. Jednak nie wolnow tym przypadku mówić tylkoo jednym materiale, lecz o systemietynków. Wyróżnić można w nimskładniki podstawowe:■ obrzutkę,■ tynk podkładowy (magazynujący),■ tynk renowacyjny oraz uzupełniające:– szpachlę wygładzającą,– farby do wymalowań.Poprzednia instrukcja WTA nr 2-2-91Sanierputzsysteme dotycząca systemutynków renowacyjnych mówiła o możliwościzastosowania specjalnych preparatówprzekształcających sole rozpuszczalnew trudno rozpuszczalne. Aktualnainstrukcja WTA nr 2-9-04 nie zaleca stosowaniatego typu preparatów (są szkodliwedla zdrowia i nie można nimi skuteczniezneutralizować azotanów).Wymagania stawiane składnikom systemuprzez instrukcję WTA nr 2-9-04Sanierputzsysteme oraz PN-EN 998--1:2010 Wymagania dotyczące zaprawdo murów – Część 1: Zaprawatynkarska podano w tab. 1.Przy renowacji zawilgoconych i zasolonychścian istotne jest, żebystosować nie pojedynczy tynk renowacyjny,lecz system tynków renowacyjnych,którego składniki cechująsię odpowiednimi parametrami i są zesobą kompatybilne, czego nie uwzględniaPN-EN 998-1. Zupełnie niezrozumiałejest pominięcie przez ww. normęwymogu odporności na sole, jest to jedenz najistotniejszych parametrów odróżniającychtynk renowacyjny od tynkutradycyjnego. Badania tego parametruzgodnie z wymogami WTA pozwalająna stwierdzenie, że tynk renowacyjnyjest ok. 240 razy bardziej odporny nasole od tradycyjnego tynku na baziespoiw cementowo-wapiennych.Tab. 2 Stopnie zasolenia wg instrukcji WTA nr 2-9-04Rodzaj soliStopień zasolenianiski średni wysokiazotany (NO 3-) < 0,1 0,1–0,3 > 0,32-siarczany (SO 4) < 0,5 0,5–1,5 > 1,5chlorki (Cl - ) < 0,2 0,2–0,5 > 0,5Tab. 3 Układ warstw systemu tynków renowacyjnych w zależności od stopnia zasolenia wg instrukcji WTAnr 2-9-04Stopień zasolenia Układ warstw Grubość [mm]niskiobrzutka≤ 5tynk renowacyjny≥ 20obrzutka≤ 5tynk renowacyjny≥ 10 i ≤ 20tynk renowacyjny≥ 10 i ≤ 20średni do wysokiegoobrzutkatynk podkładowytynk renowacyjnySkuteczność tynków renowacyjnychpotwierdza certyfikat WTA, deklaracjazgodności z PN-EN 998-1 jest wymogiemformalnoprawnym, aczkolwiekabsolutnie nie świadczy o skutecznościtakiego tynku. Mając na uwadze jakośći skuteczność prac z zastosowaniemtynków renowacyjnych, należy stosowaćwyłącznie systemy materiałów posiadająceaktualny certyfikat WTA.Tynk renowacyjny nie jest złotym środkiemna problemy związane z zasoleniemi zawilgoceniem murów, a jego zastosowaniemusi być ściśle określone na podstawiebadań stanu konkretnego obiektu.Instrukcja WTA nr 2-9-04 powołuje sięna instrukcję nr 4-5-99 Beurteilung vonMauerwerk – Mauerwerkdiagnostik.Z najważniejszych badań należy wymienić:■ określenie przyczyn i wielkości zawilgocenia,■ oznaczenie stopnia obciążenia solami(ilościowa i jakościowa analizasoli),■ określenie stanu technicznego podłożapod tynki renowacyjne.Stopień zasolenia muru to określona laboratoryjniew procentach (w stosunkudo masy) ilość szkodliwych soli budowlanych:azotanów, siarczanów i chlorków,pozwalająca na klasyfikację obciążeniaszkodliwymi solami i będąca podstawądo zaprojektowania układu i grubości≤ 5≥ 10≥ 15warstw systemu tynków renowacyjnych.Wyróżnia się trzy stopnie zasoleniaprzegród. Podział ze względu na ilośćszkodliwych soli budowlanych w procentachpodano w tab. 2, a odpowiadającyim układ warstw systemu tynkówrenowacyjnych – w tab. 3.Funkcją obrzutki jest zapewnienieodpowiedniej przyczepności dopodłoża. Obrzutka może być półkryjącalub całopowierzchniowa. Zaprawa dowykonywania półkryjącej obrzutki po nałożeniuw formie tzw. szprycu nie możepokrywać więcej niż 50% powierzchnimuru. Tak wykonanej warstwie wytyczneWTA nie stawiają żadnych wymagańoprócz grubości, która nie może przekraczać5 mm. W przypadku obrzutki całopowierzchniowejmuszą być spełnionekryteria podane w tab. 1. Teoretyczniemożliwe jest nałożenie tynku renowacyjnegona ścianę (zwłaszcza przy jednorodnym,stabilnym i chłonnym podłożu) bezwykonywania obrzutki, jednak w praktycemoże to powodować późniejsze problemyz przyczepnością (fot. 3).Fot. 3Odspojenie się tynku renowacyjnego od podłożana skutek braku obrzutkipaździernik 12 [99]45