Bez tytu u-1 - UJK

Diagnostyka mikrobiologiczna bakteryjnego zaka¿enia pochwy
– komórek kluczowych „clue cells”, tj. widocznych w preparacie z³uszczonych
komórek nab³onka o zatartych granicach, na powierzchni których znajduj¹ siê
liczne drobnoustroje, najczêœciej Gardnerella vaginalis – bakteria o silnych w³aœciwoœciach
adhezyjnych. Komórki te s¹ postrzegane w preparacie barwionym
metod¹ Grama jako te, które maj¹ postaæ ziarnist¹. Obecnie wiêkszoœæ badaczy
uwa¿a, ¿e wiarygodne potwierdzenie obecnoœci „clue cells” mo¿liwe jest
wówczas, gdy komórki te stanowi¹ nie mniej ni¿ 20% ogó³u komórek nab³onkowych
w badanej próbce wydzieliny.
Trudniejsze diagnostycznie s¹ przypadki wik³ane przez ró¿ne grupy drobnoustrojów.
W tej grupie pacjentek nak³adaj¹ siê czêsto ró¿ne objawy kliniczne i równie
czêsto, mimo leczenia, nie uzyskuje siê poprawy klinicznej. W takich przypadkach
konieczne jest wykonanie pe³nego badania bakteriologicznego.
Pe³ne badanie bakteriologiczne powinno polegaæ na opracowaniu materia³u
w kierunku wszystkich potencjalnych patogenów dróg rodnych: bakterii tlenowych,
bakterii beztlenowych, grzybów dro¿d¿opodobnych, rzêsistka pochwowego, Chlamydia
trachomatis, Neisseria gonorrhaeae, mykoplazm i ureaplazm.
Badanie mikrobiologiczne rozpoczyna siê w momencie podjêcia decyzji przez
lekarza o zakresie badañ, dlatego nale¿y zgodnie z zasadami pobraæ materia³ i w odpowiedni
sposób dostarczyæ go do pracowni mikrobiologicznej. Pracownia powinna
dysponowaæ mo¿liwoœci¹ wszechstronnego opracowania materia³u, w celu potwierdzenia
lub wykluczenia czynnika etiologicznego w ka¿dym przypadku.
Na podstawie dokonanych posiewów, przeprowadzonych hodowli i testów diagnostycznych
nale¿y potwierdziæ lub wykluczyæ obecnoœæ czynników etiologicznych
w badanym materiale. W przypadku ich wykrycia, czynnik etiologiczny nale¿y
dok³adnie zdefiniowaæ, tzn. podaæ rodzaj i gatunek wyhodowanego drobnoustroju.
Koñcowym etapem diagnostyki mikrobiologicznej powinno byæ okreœlenie
wra¿liwoœci na odpowiednio dobrane w danym przypadku klinicznym chemioterapeutyki.
Wykonuj¹c antybiogram, nale¿y przestrzegaæ zasad prawid³owego doboru antybiotyku
i stosowaæ siê do aktualnych zaleceñ Krajowego Zespo³u Specjalistycznego
ds. Diagnostyki Mikrobiologicznej [10, 17, 8, 18].
Codzienne kontakty z lekarzami i pacjentami potwierdzaj¹, jak wa¿ne jest
opracowanie czytelnego wyniku badania mikrobiologicznego. Powinien on sk³adaæ
siê z dwóch czêœci: opisowej i szczegó³owej.
Czêœæ pierwsza (opisowa) – obok danych o pacjencie – powinna zawieraæ:
– opis wydzieliny treœci pochwowej,
– wynik pomiaru pH wydzieliny pochwowej,
– wynik testu aminowego,
– opis preparatu barwionego metod¹ Grama (z uwzglêdnieniem obecnoœci leukocytów,
pa³eczek kwasu mlekowego, innej flory bakteryjnej, grzybów dro¿d¿opodobnych,
a nade wszystko „clue cells”),
– okreœlenie stopnia czystoœci pochwy wed³ug Kuczyñskiej [11].
27