J.R.R. Tolkien - Hobbit (Resimli)

'Öyle güzel bir rüya görüyordum ki,' diye homurdandı, 'en mükemmelinden bir akşam yemeği.'
'Aman Tanrım! O da Bombur'a benzedi,' dediler. 'Bize rüyalardan bahsetme. Rüya yemekleri bir işe
yaramazlar, hem onları paylaşamayız da,'
'Bu berbat yerde bulabildiğim en iyi şeyler,' diye mırıldandı cücelerin yanına uzanıp tekrar uykuya
dalarak rüyasını yakalamaya çalışırken.
Ama bu ormandaki ışıkların sonuncusu değildi. Sonraları, gece ilerliyorken o sırada nöbet tutan Kili
gelip hepsini yeniden uyandırarak şöyle dedi:
'Yakınlarda bir yerde yeni yanmaya başlayan ışık pırıltıları var. Yüzlerce meşale ve bir sürü ateş
aniden ve sihirle yandı. Ve şarkı söyleyenlerle harp seslerine kulak verin!'
Bir süre uzanıp dinledikten sonra, daha yakına gitme ve yardım almak için bir kez daha deneme
arzusuna dayanamadılar. Yeniden ayağa kalktılar; bu sefer sonuç felaketti. O sıra gördükleri ziyafet
öncekinden çok daha büyük ve muazzamdı; ve uzun bir sıra oluşturan ziyafettekilerin başında, tıpkı
Bombur'un düşündeki gibi altın saçlarının üzerinde yapraklardan bir taç bulunan bir ormanülkesi
kralı oturuyordu. Elfimsi kişiler elden ele ve ateşin üzerinden karşıya çanaklar geçiriyorlar ve
bazıları harp çalıyor, birçoğu ise şarkı söylüyordu. Parıldayan saçları çiçeklerle örülmüştü; yeşil ve
beyaz mücevherler yaka ve kemerlerinde pırıl pırıl parlıyorlardı; ve yüzleri ve şarkıları neşe
doluydu. Coşkulu, berrak ve güzeldi bu şarkılar ve Thorin tam ortalarına adımını attı.
Tam bir sözcüğün ortasında ölü bir sessizlik çöktü. Tüm ışıklar söndü. Ateşler kara dumanlar
arasında oraya buraya fırladılar, Küller ve yanmış odun parçaları cücelerin gözlerine doluştu ve
orman yeniden onların gürültü patırtı ve çığlıklarıyla doldu.
Bilbo kendini koşarak dönüp durur (ya da öyle olduğunu sanıyordu) bir taraftan da bağırırken buldu:
Dori, Nori, Ori, Oin, Gloin, Fili, Kili, Bombur, Bifur, Bofur, Dwalin, Balİn, Thorin Meşekalkan.' O
sırada göremediği ya da hissedemediği insanlar da onun çevresinde aynı şeyi (ama arada bir araya
'Bilbo!' atarak) yapıyordu. Ama diğerlerinin çığlıkları gitgide uzaklaştı ve zayıfladı ve bir süre sonra
bu çığlıkların uzaktan yardım isteyen bağırışlar ve feryatlara dönüşüyormuş gibi gelmesine rağmen
sonunda tüm gürültü yitip gitti ve o tam bir sessizlik ve karanlıkta tek başına kalakaldı.
Bu onun en çaresiz anlarından biriydi. Ama çok geçmeden gün biraz olsun ışıkla gelene dek bir şey
yapmaya çalışmanın bir işe yaramayacağı ve onu canlandıracak bir kahvaltı umudu olmadan da
aramaya kalkışıp kendini yormanın epey gereksiz olduğuna karar verdi. Bunun üzerine sırtını bir
ağaca dayayıp oturdu ve sonuncu kez olmamak kaydıyla çok uzaklardaki nefis kilerli hobbit-kovuğunu
düşündü. Jambon, yumurta, kızarmış ekmek ve tereyağ dolu derin düşüncelere dalmışken bir şeylerin
ona dokunduğunu hissetti. Güçlü yapışkan bir ip gibi bir şey sol elinin üzerindeydi ve kıpırdamaya
çalıştığında bacaklarının çoktan aynı şeyle bağlanmış olduğunu fark etti ve böylece ayağa kalkınca
yere düştü.
Sonra uyuklarken onu bağlamakla meşgul olan kocaman bir örümcek arkasından geldi ve üzerine
yürüdü, Hobbit bu şeyin yalnız gözlerini görebiliyor, ancak o iğrenç ağ ipliklerini etrafına dolayıp