J.R.R. Tolkien - Hobbit (Resimli)

Orada, yerde, yüzüstü yatakaldı ve kalkmaya hatta nerdeyse nefes almaya bile cesaret edemedi. Ama
hiçbir şey hareket etmedi. Tek bir ışık pırıltısı bile yoktu - ya da sonunda başını yavaşça
kaldırdığında, yukarısında ve ilerde, karanlığın ortasında soluk beyaz bir parıltının dışında, belki de
ona öyle gelmişti. Ama ortalıkta pis bir ejder kokusu ve ağzında da buhar tadı olmasına rağmen bunun
bir ejderha alevi ateşi olmadığı kesindi.
En sonunda Bay Baggins buna daha fazla dayanamadı, 'Kahrol emi, Smaug, seni ejder!' diye gıcırdadı
yüksek sesle. 'Saklambaç oynamayı bırak artık! Bana bir ışık ver ve sonra beni ye, tabii eğer
yakalayabilirsen!'
Sönük yankılar, göz gözü görmeyen salonda dolaştı, ama hiçbir karşılık alamadı.
Bilbo kalktı ve hangi yöne döneceğini bilmediğini fark etti.
'Şimdi Smaug'un oyununun ne halt olduğunu merak ediyorum,' dedi, 'Sanıyorum ki bugün (ya da bu
gece ya da bu neyse) evde yok. Eğer Oin ve Gloin kav kutularım kaybetmedilerse belki de küçük bir
ateş yakabilir ve şansımız tersine dönmeden etrafa bir bakabiliriz.'
'Işık!' diye bağırdı 'Birisi ışık yakabiliyor mu?'
Cüceler, tabii ki, Bilbo bum diye girişten salona düşünce çok telaşlanmışlardı ve orada, tam
Bilbo'nun bıraktığı yerde, tünelin ucunda dertop olup oturdular.
'Şışşşt!' diye endişelendiler onun sesini duyunca; bu Bifbo'ya nerede olduklarını bulması için yardım
etse bile, onlardan yeni bir şeyler elde edebilene dek epey zaman geçti. Ama sonunda Bilbo tam
anlamıyla yerde tepinmeye başlayıp tiz sesinin en üst notasından 'ışık!' diye cıyakladığında Thorin yol
açtı ve Oin ve Gloin de tünelin tepesindeki torbalarına geri gönderildiler.
Bir süre sonra titrek bir ışık gelişlerini haber verdi. Oin elinde yanan küçük bir çam meşale, Gloin'de
kolunun altında bir yığın yedekle. Bilbo çabucak kapıya koştu ve meşaleyi aldı; ama bir türlü cüceleri
diğerlerini de yakmaları ya da gelip kendisine katılmaları için ikna edemedi, Thorin'in dikkatlice
açıkladığı gibi Bay Baggins halen resmi olarak uzman hırsızları ve araştırmacılarıydı. Eğer bir ışık
yakma riskini göze alacaksa bu onun sorunuydu. Onlar tünelde onun raporunu bekleyeceklerdi.
Böylece kapının kıyısına oturdular ve izlediler.
Hobbitin küçük karanlık şeklini, ince ışığını yukarda tutarak zeminde gezinirken gördüler. Arada bir,
halen yeterince yakınken altın bir şeye çarptığında bir parıltı ve çıngırtı yakaladılar, Bilbo boş
salonda gezinip uzaklaştıkça ışık küçüldü; sonra havada dans ederek yükselmeye başladı, Bilbo koca
hazine yığınına tırmanıyordu. Çok geçmeden tepeye ulaştı, ama yine de devam etti. Sonra bir an için
durup eğildiğini gördüler; ama nedenini anlamadılar.
Bu Arkentaşı'ydı, Dağ'ın Yüreği. Yani Bilbo, Thorin'in tarifinden öyle çıkarttı; ama zaten böyle bir
mücevher daha olamazdı, ne böyle harika bir hâzinede ne de tüm dünyada. O tırmanıp durdukça aynı
beyaz pırıltı önünde ışıldadı ve adımlarını kendisine doğru çekti. Yavaşça küçük soluk bir ışık
küresine büyüdü. Şimdi o yaklaştıkça meşalesinin kararsız ışığından yansıyan ve uzayan pek çok