J.R.R. Tolkien - Hobbit (Resimli)

nazikçe Thorin.
'Şu anda hiçbir fikrim yok— tabii eğer hâzineyi çıkartmaktan bahsediyorsanız. Bu açıkça, tümüyle
şansımızın dönmesine ve Smaug'dan kurtulmamıza bağlı. Ejderhalardan kurtulmak pek benim
uzmanlık alanım değil, ancak bu konuyu düşünmek için elimden geleni yapacağım. Şahsen hiçbir
ümidim yok, keşke sağ salim evimde olsaydım.'
'Şu an için buna aldırma! Bugün, şu an, ne yapmak durumundayız?'
Pekâlâ, eğer gerçekten bana akıl danışıyorsanız olduğumuz yerde kalmaktan başka bir şey
yapamayacağımızı söylemeliyim. Şüphesiz gündüz, hava almak için güvenlice dışarı sürünebiliriz.
Belki çok geçmeden de bir iki kişi nehir kıyısındaki kumanyamıza gidip, erzağımızı tazelemek üzere
seçilebilir. Ancak bu arada geceleri herkes tünelin iyice içinde olmalı.
'Şimdi size bir teklifte bulunacağım. Benim yüzüğüm var ve hemen öğlenleyin — o ara eğer Smaug
kestiriyorsa -aşağı süzülüp ne planladığına bir bakacağım. Belki bir şeyler çıkar. Babamın, "Her
ejderin zayıf bir noktası vardır,” dediği gibi, ama eminimki bunu söylerken kişisel deneyimlerine
dayanmıyordu.'
Doğal olarak cüceler teklifi canı gönülden kabul ettiler. Çoktan küçük Bilbo'ya saygı duymaya
başlamışlardı. Şimdi maceralarındaki gerçek lider oydu. Kendisine ait fikirler ve planlar üretmeye
başlamıştı. Öğle vakti geldiğinde Dağ'ın derinliklerine yeni bir yolculuk için hazırlandı. Bu tabii ki
hoşuna gitmedi, ama şimdi durum o kadar da kötü değildi; çünkü neyle karşılaşacağını iyi ya da kötü
biliyordu. Ejderhalar ve kurnazlıkları hakkında daha çok şey bilseydi, bu yegane uyuklama anını
yakalama konusunda daha az umutlu ve daha çok korkak olabilirdi.
Yola çıktığında güneş ışıldıyordu, ancak tünellerin içi gece kadar karanlıktı. Nerdeyse kapalı olan
kapıdan gelen ışık, o aşağı iniyorken çok geçmeden soldu. Gidişi öyle sessizdi kİ, hafif bir meltemin
sürüklediği duman bile onunla zor boy ölçüşürdü ve aşağı kapıya yaklaştıkça da kendisiyle birazcık
gururlanmaya kalkıştı. Ortada görülebilecek en sönük ateş görülüyordu.
'Yaşlı Smaug bitkin ve uykuda,' diye düşündü. 'Beni göremez ve beni duymayacak. Neşelen Bilbo!'
Ejderhaların koklama duyularını ya unutmuştu ya da hiç bilmiyordu. Ayrıca eğer şüphe içindelerse,
uyurken bir gözlerini açık tutabilmeleri de sıkıntı verici bir gerçektir.
Bilbo girişten bir kez daha göz attığında, arada bir görülmeyen bir buhar püfleyen biraz ağır
horlaması ve ölü gibi korkunç haliyle Smaug derin uykudaymış gibi görünüyordu. Tam zemine adım
atacakken Smaug'un sol gözünün sarkan gözkapağının altından sızan ani, ince ve delici bir kırmızı ışık
huzmesi gözüne çarptı. Smaug yalnızca uyuyormuş gibi yapıyordu! Tünel'in girişini gözetliyordu.
Bilbo aceleyle adımını geri çekti ve yüzüğünün şansına dua etti. Sonra Smaug konuştu.
'Pekâlâ, hırsız! Kokunu alıyorum ve havayı yarışını hissediyorum. Nefes alışını duyuyorum. Ortaya
çık! Tekrar keyfine bak, bol bol ve fazlasıyla var!'
Ama Bilbo ejderhalar konusunda o kadar da yeniyetme değildi artık ve eğer Smaug onu bu kadar