J.R.R. Tolkien - Hobbit (Resimli)

cüsseli ama acı veren bir kılıç ve kocaman bir cesaretle donanmış bir savaşçı en sevimsiz halde
şekilleniyordu) uyuklamaya, uyuklamadan da kesin bir uyanmaya geçti. Mağarasında bir nefeslik
yabancı bir hava vardı. O küçük delikten giren bir akım olabilir miydi? Çok küçük bir delik olduğu
halde kendini bu konuda hiç de iyi hissetmemişti ve şimdi de şüpheyle deliğe bakıp neden daha önce
kapatmamış olduğunu merak etti. Son zamanlarda taa yukarlardan bir tür vurma sesinin belirsiz
yankılarının inine geldiğini duyduğunu kurmuştu kafasında. Kıpırdadı ve etrafı koklamak için boynunu
gerdi, sonra kadehin yokluğunu fark etti.
Haydutlar! Yangın! Cinayet! Bu türden bir şey Dağ'a ilk geldiği günden beri olmamıştı, Öfkesi
sözlerin çok ötesindeydi - hani şu zenginlerin keyfini çıkartabileceğinin çok ötesinde bir şeylere sahip
olup da çok uzun zamandır sahip oldukları, ama daha önce ne yokluğunu hissettikleri ne de
kullandıkları bir şeyi aniden kaybettiklerinde görülen türden bir öfke. Alevini dışarı püskürdü, salon
dumana büründü ve dağın köklerini bile titretti. Kafasını küçük deliğe boşu boşuna zoraki soktu,
sonra da iyice dertop olup yeraltında bir fırtına gibi gürleyerek derin inin ana kapısından dağ-sarayın
devasa tünellerine çıkıp Ön Kapı ya doğru hızla ilerlemeye başladı.
Haydutu yakalayıp, ayaklarının altında ezip parçalayana dek dağı arayıp taramak düşüncelerinden
biriydi. Kapı'dan çıktı ve sular dehşet bir ıslıkla buharlaşıp uçtu; ateşler saçarak havaya yükseldi ve
yeşil ve kırmızı alevler arasında dağın tepesine kondu. Cüceler uçuşunun korkunç seslerini duydular
ve ava çıkmış ejderhanın korku verici bakışlarından bir şekilde kaçabilmeyi umarak iri kaya
parçalarının altına büzülüp çimli terasın duvarlarına iyice yapıştılar.
Eğer Bilbo bir kez daha ortaya çıkmasaydı hepsi orada öldürülebiliderdi. 'Çabuk! Çabuk!' diye nefes
nefese bağırdı. 'Kapı! Tünel! Burası güvenli değil!'
Bu sözlerle ayaklanmış, tam tünelin içine sürüneceklerken Bifur bir çığlık attı: 'Kuzenlerim! Bombur
ve Bofur — onları unuttuk, aşağıda vadideler!'
'Öldürülecekler ve tabii tüm midillilerimiz de, kumanyalarımız da yok olacak,' diye homurdandı
diğerleri. 'Elimizden bir şey gelmez.'
'Saçma!' dedi eski asil haliyle Thorin. 'Onları bırakamayız. İçeri girin Bay Baggins, Balin ve siz
ikiniz Fili ve Kili - Ejderha hepimizi yakalamamalı, Şimdi siz diğerleri, ipler nerede? Çabuk olun!'
Bunlar belki de şimdiye dek geçirdikleri en kötü dakikalardı. Smaug'un öfkesinin korkunç sesleri taa
yukarlardaki kayalık oyuklarda yankılanıyordu; her an alevler saçarak aşağı gelebilir ya da fırıl fırıl
dönerek uçar ve onları hemen oracıkta, tehlikeli yarın kıyısında delicesine iplere asılırken
bulabilirdi. Bofur yukarı geldi ve hepsi hâlâ İyiydi. Bombur öfleye püfleye ve hırıldayarak ve ipleri
gıcırdatarak yukarı geldi ve hepsi hâlâ iyiydi. Bazı aletler ve kumanya torbaları yukarı geldi ve işte o
zaman tehlike başlarına geldi.
Bir vınlama sesi duyuldu. Kırmızı bir ışık, kayaların uçlarına dokundu. Ejderha gelmişti.
Smaug, kuzeyden, koca kanatlarını gürleyen rüzgâr benzeri bir gürültüyle çırpar ve dağın yamaçlarını
alevleriyle yalayarak fırlar gelirken, torbalarını içeri çekiştirip sürükleyerek tünele kaçışacak zamanı