J.R.R. Tolkien - Hobbit (Resimli)

Gürleyecek harbi bir daha,
Salonları altınla ötecek
Eşlik etmeye yine eskinin şarkılarına.
Ormanlar dağlarda dalgalanacak
Ve otlar güneşin altında uzanan;
Serveti pınarlardan fışkıracak
Ve nehirler akacak altından.
Keyifle akacak dereler;
Göller parıldayıp yanacak,
Tüm kederler sönecek ve tabii üzüntüler
Dağ-kral'ın dönüşüyle!
Söyledikleri işte böyleydi ya da bunun çok benzeriydi, yalnız çok çok daha uzundu ve harplerin ve
harplere katılmış kemanların müziği kadar da bağrış çağrış vardı. İşin gerçeği böylesi bir heyecan
kasabada, en yaşlı büyükbabanın hafızasına göre bile yaşanmamıştı. Orman-elfleri kendi kendilerine
epeyce meraklanmaya ve hatta korkmaya bile başladılar. Tabii ki Thorin'in nasıl kaçtığını
bilmiyorlardı, bu yüzden de krallarının ciddi bir hata yapmış olabileceğini düşünmeye başlamışlardı.
Efendi'ye gelince bu konuda o an için, bir şekilde genel hengameye uymaktan ve Thorin'in söylediği
kişi olduğuna inanmış gibi yapmaktan başka çıkar yol göremedi. Böylece kendi koca koltuğunu ona
verdi ve Fili ve Kili'yi de onun arkasına, onur köşelerine yerleştirdi. Bilbo'ya bile yüksek masada bir
yer verilmiş ve bu genel telaşede, nereden çıktığına dair -hiçbir şarkı en üstü kapalı şekilde bile ona
değinmiyordu- hiçbir soru sorulmamıştı.
Tüm bunların ardından kısa bir süre sonra diğer cüceler de şaşkınlık verici coşkunluk sahneleri
arasında kasabaya getirildiler. Hepsi de en keyifli ve tatmin edici şekilde şımartıldı, tedavi edildi,
doyuruldu ve kalacak yer sağlandı, Thorin ve kafilesine büyük bir ev verildi; hizmetlerine kayıklar ve
kürekçiler bulundu ve kalabalık tüm gün boyunca dışarda oturup, şarkılar söyledi ve bir cüce burnunu
dahi gösterecek olsa keyiften çıldırdı.
Şarkılardan bazıları eskiydi; ama bazıları da oldukça yeniydi ve gizlice ejderhanın ölümü ve